SESSİZ KARANLIK (FINAL)

21. BÖLÜM

Evet farkındaydım herşeyin ,burada güvende olmadığımın .Kendi güvenliğimi tehlikeye attığımın yanında birde bu hayattaki tek servetim annemin güvenliğini de riske atıyordum ,ve bunun düşüncesi bile tüylerimi ürpertiyordu .

Şuan ise son kez konuşmak için kuzeyi kahvaltıya çağırmıştı annem 
Biriciğiöin ,annemin gözlerindede oluşan tedirginliğin farkındaydım fakat bende kuzey le birlikte gitme cesareti yoktu evet tam olarak bu cesaretim yoktu

O yeşil gözlerini ela harelerime dikip kaşlarını her çattığında karnımdaki sıvı dönmeye başlıyor ,kalbimin ritmi hızlanıyor ve tabi sonuna kadar kızarıyorum

Korku ise gizlenmişti yüreğimin uçsuz bucaksız yerlerine fakat tek bakışıyla kuytu köselerden koşar adım gelen korkumun farkındaydım

Annemin sesiyle daldığım yerden irkilerek kendime geldim  ve son anda yanmaktan kurtulan patetesleri bir tabağa koydum
İçeride bulunan masamıza götürdüm ve baş köşelerden birine patates kızartmasını koydum

Zira kuzey hakkında öğrendiğim birşeyde patetes kızartmasını sevdiği idi.

Ee tabi ben o seviyor diye yapmadım ,yok öyle birşey desemde

Hı hı mihrimah sen onu benim külahıma  anlat ,bal gibide kuzey seviyor diye yaptın ,patatesleri görünce arsızlaşan sırıtmasını görmek için

Diyen iç sesime kendim dahi şaşırmıştım  ve hemen kendimi toparlayıp masada eksik birşey kaldımı diye göz gezdirdim .

Hımmm, yağ ,bal reçel patatesler salata peynir  ,yumurta , menemen ımm çatal kaşık bardaklar ,çay mutfakta  ocaktaydı ve  tamamdı sanırım mutfaktan çıkamayan annemi kontrol etmek için mutfağa yönelmiştim ki çalınan kapıyla birlikte olduğum yerde kalakalmıştım

Ellerimin titremesinin bariz belli olması beni gersede yavaş adımlarla kapıya doğru yöneldim

On sanıyedir kulpunu tuttuğum kapıyı kendimi gaza getirip kendi kendime cesaret vererek yavaşça açtım ,

Kapının aralanması ve sonunda tam açılmasıyla onu görmüştüm bana utanmadan  bakan  arsız bakışlarını görmüştüm  ellerinin birinde bir kaç poşet ve bir demet gül vardı büyük elleri iki büyükçe maddeyi nasılsa kavramıştı öyle  ellerinden çektiğim ela harelerimi tekrar yüzüne odakladım kıpırdamadan bana bakıyordu hala yüzümü inceliyordu sanki her santimini  bu düşünceyle birlikte kafamı eğdim

Ne ona hoşgeldin diyebiliyordum nede o içeriye geçmek için hamle yapıyordu ki arkamızda duydugum annemin sesine kadar

"Kızım misafirimizi neden kapıda bekletiyorsun buyur etsene , kuzey oğlum hosgeldin "

Annemin ona karsı gösterdiği bu sıcak ve samimi hal benı şaşkına çevirmişti bu şaşkınlıkla kenara cekilmiş ikinci şokuda kuzeyden yemiştim

"Buyrun ,bu güller sizin için   "

deyip gül demetini anneme uzatmıştı ah bu yeşil bela biliyor nasıl kalp kazanılacağını fakat bana bu yönünü pek gösteriyorda sayılmaz

Ahhh mihrimah ah ,sen ne diyorsun böyle iyice arsızlaştın

"Ben bu gülleri vazoya koyayım ,mihrimah kızım sende kuzey oğlumun elindeki poseti mutfağa götür "

Dediğinde bakışlarımı kuzeye çevirdiğimde tek elini ensesine atmış saçlarını düzeltir gibi yaparken  birde dudaklarına yerleştırdıgı sırıtış
Hıh bi bu eksıktı ,annemın canıma kastı mı vardı ne ben bu adamla asla yalnız kalmamalıydım  ,bakmamalıydım ,muhattap  dahi olmamalıydım bilakis kalpten gidebilirdim