SESSİZ KARANLIK (FINAL)

4.HAYATININ DÖNEMEÇİ

Şu anki durumumuz ise film konusu olsa oskarlık bir film olucağından şüphe duymadığım bir andı .

gamze karşımda  gözyaşı akıtıyor benimde farklı bir durumum var desem yalan olurdu jamie hocanın bizden beklediği karar ikimizin birbirimize olan bağlılığı dolayısıyla bu haldeydik.

"Gamze sana son kez anlatıyorum,jamie hocanın anlattıpu yere yani  irlandaya senin gitmen gerekiyor  hem ben .."
Der demez gamze hıçkırık sesiyle lafımı kesti ah benim dili susmaz arkadaşım

"Mihrimah orayı istiyorum doğru fakat seni burda yalnız bırakmak istemiyorum  hhı hı hhı " hıçkırıkları arasında kafasını tutup bana bakmasını sağladım

"Kardeşim ben ben yani babamı yalnız bırakamam oraya gidemem hem kesinlikle senin gitmen gerekiyor anlayacağın " benim kararlı sesimi duyduğunda ise boynuma sarılmıştı bende ona aynı yakınlıkta karşılık vermiştim..

***

Gerek sabah namazından sonra uyumanın gerekse gamzeyle ayrı kalıcaz düşüncesiyle ağlamanın verdiği göz sızlaması ve şişkinliği ile otobüsten gamzeyle birlikte indik.

Gamze bugun Jamie hocanın yanına gidecek evrak işlerini halledecekti daha sonra ise ders bitiminde buluşup dostum için alışveriş yapacaktık.
Gamze adına o kadar cok seviniyordum ki ondan daha çok mutlu olduğumun bilincindeyim ,ama bir tarafımda gamzeyle birlikte orada bulunma ihtimalinin  ilerideki kendi kariyerimiz için iyi olacağını söylüyordu ,annem için daha iyi bir gelecek sağlayabilirdim fakat babamı bırakamazdım
Düşünceler silsilesinden ise uyanmamı sağlayan dünkü yeşil gözlerin omuzuma carptığı yere gelmiş olmamdı daha sonra ise kafamı iki yana sallayıp
Allahım sen affet ve beni harama bakmaktan sakın ,diyerek yoluma devam ettim gamzenin birşeyler söylediğini anladığımda ise kafamı ona doğru çevirirken tam olarak nerede ve hangi bakışların altında olduğumu yeni farkettim şu an büyük koridorin içerisindeki  "WANT WALL" önünde gamzenin sağında yeşil ve hissiz  bakışların ise tam karşısındaydım gene görmüştüm yeşillerini uzaktan dahi fark edicek kadar güzel yaratmıştı yaradan ,gamzenın kolundan tutup önüme çektim onun bakışlarının yanında konuşan arkadaşlarında değilde bizim tarafta olduğunun farkındaydım bakmıyordum ama hissediyordum ,bazen insanların üzerinde olan bakışları beyinin algıladığını duymuştum dördüncü yılımdı bugüne kadar hissetmediğim duyguyu hissettirmişti o ,bu aralar hiç düşünmediğim şeyleri düşünür olmuştum yatmadan önce gözümün önünden silmek isteyip bir türlü baş edemediğim yeşil gözler gibi...

****

Son dersin bittiğini duyunca yerimden kalktım birazdan gamzeyle buluşup alışverişe gidecektik Allah biliyor ya hiç halim yoktu uykusuzluk yanında birde baş ağrısını getirmişti katlanılmaz acı yüzünden , kaşlarımı çatmıştım birazdan gamzeyle buluşurdum ve o benim ağrımı unuttururdu eminim
Düşüncelerim sırasında bahçe kapısının yanındaki ağaçlığın altındaki banka oturmuştum gamzeyi bekliyordum  otoparktan gelen bir bağrış sesiyle kafamı  kaldırmış ayaklarım kendinden habersiz ayağa kalkmıştı görünür de kimse gözükmüyordu büyük ihtimalle yemekhanedeydi öğrenciler daha sonra ise cebimden gelen sesle irkildim .

Hafif rüzgardan olsa gerek parmaklarım buz tutmuş gibiydi telefonu parmaklarımın arasına aldım ve gamzeden geldiğine emin olduğum mesajı açtım

NİKAH ŞAHİDİM

tatlım pasaportlarla ilgili ufak sorun çıkmış hava kararmadan eve dön sen bende küçük pürüzleri halledip geleceğim öptüm ....;)

Hafif tebessümle kafamı kaldırmıştım hava gerçekten kararmak üzereydi hemen otobüs durağına gidip eve dönmeliydim  ,telefonu çantama sıkıştırıp iki adım atmıştım ki acı dolu bir bağrış duydum,
Allahım buda neydi böyle  etrafıma baktım kimsecikler gözükmüyordu hatta güvenlikler bile ,sesin erkek sesi olduğu bariz belliydi,şimdi önümde iki secenek vardı  arkamı dönüp giderek vicdanımla masaya karşılıklı.oturup onun galip gelmesi yada Allah rızası için zorda olana yardım edecektim ki ,baştan ilk seçeneği elemiştim ben arkamı asla dönemezdim zorda olana ,bağrış sesini tekrar duymamla otoparka dogru yürüdüm çantamı önüme alıp hızlı hızlı yürürken bir taraftanda annemim çantamın içine  ne olur ne olmaz dıye baba yadigarı çakıyı yerleştirip yerleştirmediğine bakıyordum ki elimin ucuna gelen metal ile anlamıştım ve anneme tekrardan sevgilerimi gönderdim ve BİSMİLLAH deyip,
Otoparkın acık olan araba girişinden içeriye girdim çakıyı ise derin olan cebime yerleştirdim ne olur ne olmaz dünya hali .
Karanlığın hakim olduğu loş ışıkların hüküm sürdüğü ve lastik kokan alana girdim kalbim deli gibi atıyordu bağrış sesi ise yakından gelmeye başlamıştı bir on adım attıktan sonra sağımda duran kapının  içerisinden  gelen sesleri  dinlemeye başladım
Sanırım birisi acı çığlıklarını duyduğum genç ses konuşuyordu