Her şey insan oğluna
Feda iken
Insan oğlu kendine
Cefa olmuştur
"Imkansızlıkları yaşamak mıdır sevmek, Yoksa severken imkansız mıdır yaşayabilmek?
Zor mudur gözlerine bakarken sevgiyi görmek Yoksa sevgi midir gözlerindeki tek gerçek?
Kolay mıdır...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selvi'nin Ağzından:
Allah ım sen ona yardım et. Bana sağ salim gelmesini nasip et. koridorda oturmuş göğsümdeki acının biraz da olsa hafiflemesini sağlarken merdivenlerde görünen Talha acımı iki katına çıkarmıştı. Oda bizimle hiç konuşmuyor uzaktan izliyor ihtiyacımız varsa halledip ortadan kayboluyordu. Beni oturmuş ona bakarken fark edince yönünü değiştirdi. sinirlerim Mustafa nın merakı ile harmanlanırken Talha ya doğru koşmaya başladım sonunda yanına vardığımda gücümün yettiği kadar yakasına yapıştım ve sarsmaya başladım. kafasını başka yöne çevirip yüzüme bakmamak da gayret ediyordu
''Nerde Talha Mustafa Nerde!!''
''....''
''TALHA Mustafa nerde?!! '' cevap vermediği her dakika öfkem artarken düşünmeden kalbimden geldiği gibi bağırmaya başladım
''Soruma cevap ver Talha nerede Mustafa. ne haltlar karıştırıyor. Günlerdir ota da yoklar ben bu acıyla yaşamak zorunda mıyım ''
''...''
göz yaşlarıma artık engel olamıyordum her defasında yükselen sesim yüzünden çevremizdeki insanlar da bize bakıyordu
''TAlha yalvarırım bir şey söyle. ben...ben...ben böyle bekleyemem ''
''...''
''az önce aradı'' dedim sesim fısıltı gibi çıkmıştı güçsüzleşmiştim. Talha nın sonunda dikkatini çekebilmiştim merakla gözlerime bakarken daha fazla ayakta durmaya dayanamadım ve Talha nın da yardımıyla koridordaki sandalyelerden birine oturdum
''ne söyledi'' dedi
''hiç bir şey sadece adımı söyledi sayıklıyor gibiydi bende anlamadım ''
''yenge ''
''söyle Tlha söyle duyacaklarım her ne kadar kötü olursa olsun söyle de artık bende bu içimdeki boşluktan kurtulayım '' dedim duyacaklarıma kendimi hazrılarken
''yenge nerede olduklarını bende bilmiyorum seni aradıkları numara Mustafa abime mi ait ''
''hayır tanımadığım bir numaraydı ''
''peki bana telefonunu ver ''
ne yapacaksın der gibi bakareken
''yer tespiti yaptıracağım '' dedi ve elimde tuttuğum telefonumu avuçlarımdan yavaşça alıp ayağa kalktı kendi telefonu ile birini arayıp bir kaç bilgi verdikten sonra tekrar yanıma geldi
''yenge bende haber alamıyordum ikisinden de o gün hastaneden ayrıldıktan sonra hiç ulaşamadım karşınıza çıkıp ne diyeceğimi de bilemiyordum ama bu bir umut arkadaşlar yer tespiti yapıyor bi haber alır almaz sana da söylerim '' dedi ve gözyaşlarımın buğusunda adım adım uzaklaştı. Mustafa yanımdayken onu kaybetme hissini hiç tatmamışım ama şimdi o uzakta ve başı dertte iken içimde kopan fırtınaların tarifi imkansız ondan uzaklaşmak isterken aslında hep kendimi kandırmış bunu şimdi daha iyi anlıyorum ben aslında ona tüm benliğimle bağlıymışım..
