Sevmek Cesaret İster

Bölüm 12

Züleyha' nın Ağzından:

Gökçe ile yaptığımız çekirdek kola macerasından sonra eve kendimi anca atabilmiştim, her zaman ki gibi siyahlar içindeki motosiklet sokağın başında duruyordu bazen araba bazen motosiklet aynı adam olduğunu tahmin ettiğim ama farklı araçlar kullanan biri...

''kızım Züleyhaaaa Züleyhaaaa! '' odamın camından dışarıyı izlerken annemin seslenişi ile yanına gittim giyinmiş kuşanmış hazırlanmıştı '' nereye anne hayırdır '' dedim pardösüsünü giyinmesine yardım ederken ''kızım ben Hacer Teyzengile gidiyorum yarın mevlid varmış akşamdan yemek hazırlanacakmış hazır beyi de evde yokken ben gidip yardım edeceğim bir kaç komşu daha olur '' dedi yanaklarıma acele ile öpücük kondurduktan sonra ''babanda eve gelmeyecek Hacer hanımın eşi ile olacak yani evde teksin dolapta yemek var ısıtır yersin aman kızım ocağa çok dikkat et yatmadan önce kontrol et kesin bak kapıyı da sıkı kilitle evi de fazla dağıtma hadi kuzum Allah a emanetsin '' dedikten sonra banada '' peki anne dikkat ederim sen merak etme sende Allah a emanet ol görüşürüz '' demek kaldı kapıyı kapatıp akşam namazını kılmak için banyo ya abdest almaya gittim.

Abdestimi alırken kalbim sıkışıyordu nefes almak da güçlük çekiyor gibiydim, kolum da iyice iyileşmişti ama doktorlar alçıyı çıkarmamak da inatçıydı hareketimi epey kısıtlıyordu bir an önce senden kurtulmam gerek diye içimden geçirdim. Dua edip seccademi halıya serdim ve tekbir getirerek huzura ilk adımımı attım .

Selvi' nin Ağzından:

Boğazım yırtılırcasına bağırıyordum ''sevinç aç gözlerini sevinç yalvarırım aç gözlerini kardeşim '' çığlıklarımı bastıran motor sesine binlercekez içimden lanet ettim. bu planlanmış bir şeydi biri bize gerçekten zarar vermek istemişti. ben çığlık attıkça motor sesi daha da artıyordu '' Allah ım sen kurtar beni bu cehennemden yarabbim ne olu'' çaresizlik beni bitiriyordu her yerde karşıma çıkan Mustafa nerde şimdi nerde ? '' sevinç kardeşim dayan kurtulacağız buradan dayan '' kanlar her yere bulaşmıştı parmak aralarımda kanı her defasında sevinç in bedeni tekrar ıslatıyordu.''yardım edin yalvarırım '' çaresizce yardım dilenirken hıçkırıklarım boğazımda düğümleniyordu ne yapacağımı bilemez haldeydim tek yapabildiğim ağlamak olmuştu. çaresizce Sevinç in bedenine eğilmiş ağlarken giderek azalan motor sesi ile başımı kaldırdım uzaklaşıyorlardı bu esnada omzumda hissettiğim bir el ile irkildim Mustafa sonunda bizi bulmuştu '' Mustafa '' diyerek hızla arkamı dönmüştüm ki o yoktu başka biriydi bu ''Barsal ''

''ne oldu burada böyle ''

''am.. am.. ambulans ara yalvarırım '' diye bildim hıçkırıklarımın arasında Barlas tüm o soğukkanlılığı ile Sevinç in yanına eğilerek eşarbının altından nabzına baktı diğer yandan telefon ile ambulansın nereye gelmesini tarif ediyordu '' dizlerini Sevinç in başının altına koy işte boyle '' diyerek beni durmam gereken şekle getirdi boynunda genel olarak hep var olan fularını çıkarıp '' bunu yaraya bastır sıkı tutmalısın yeteri kadar kan kaybetmiş daha fazla kaybederse onun için hiç iyi olmaz '' dedi söyledikleri bedenimde beton etkisi yaratırken gözlerimiz bir süresine takılı kaldı birbirine '' merek etme Selvi o güçlü bir kız iyi olacak '' dedi içimden binlerce kez amin dedim onun sözlerine. dakikalar sanki bana yıl gibi geliyordu '' nerede kaldı bu ambulans bir daha ara '' dedim kesik kesik '' sabırlı ol Selvi '' dedi ardından sokak da yankılanan ambulans sesi le '' çok şükür '' dedim araçtan inen ekipler hızlı bir şekilde işlerini yaparken bana sanki hepsi ağır bir şekilde hareket ediyorlarmış gibi geliyordu '' çabuk olun acele edin '' dedim hıçkırıklarımın arasında, görevliler yerde gereken müdahaleyi yaptıktan sonra Sevinç i dikkatli bir şekilde araca aldılar bende araca binecekken bileğimden tutan Barsal '' benim aracım ile gidelim '' dedi itiraz edip elimi çekmeye çalıştım fakat izin vermedi '' beimle gel hemşireler işini sen olmadan daha iyi yapacaklar emin ol yeteri kadar yıprandın hadi '' deyip çekelemeye başladı istemeyerek de olsa sonunda onunla beraber arabaya bindim ve takip etmeye başladık bilincim yavaş yavaş da olsa yerine gelirken ''telefonunu kullanabilir miyim ?'' dedim nefesimi düzene sokarak neden der gibi gözlerime bakarken '' aramam gereken biri var '' dedim başı ile onaylayıp cebinden telefonu çıkardı ve bana uzattı..