Sevmek Cesaret İster

Bölüm 16

Sevinç'in ağzından:

Koyu bir karanlık sardı etrafımı , küçücük bir ışık hüzmesi ararken kırmızı ve mavi ışıklar sardı etrafımı gözlerime gitti ellerim bir anda, ışık o kadar güçlü işlemişti ki gözlerimi açmakta güçlük çekmiştim nihayet az da olsa azalan ışıktan sonra açabilmiştim gözlerimi. Selvi nin yüzü ile karşılaşacağım gelmezdi aklıma ''yalvarırım yardım edin... sesimi duyan yok mu?.. yardım edin'' neden bağırıyordu bu kız böyle ''Selvi?'' cevap yok beni duymuyordu adım atmak istedim ama benim her adımımda o biraz daha uzaklaştı benden ne olduğunu anlayamıyordum ''Selvi buradayım'' dedim iki elimi havaya kaldırarak ama beni görmüyordu kucağında yatan biri vardı kafasını ona gömmüş ağlyor de bir de kulakları sağır eden o ses motor sesi neresiydi bu böyle.. Etrafımı biraz daha net inceleyince buranın Selvi ile beraber geldiğimiz mağzanın bir üst sokağı olduğunu fark ettim ne olmuştu burada böyle '' Sevinç aç gözlerini kardeşim dayan kardeşim'' Sevinç mi ''Selvi ben buradayım '' dedim tekrar elimi kaldırarak Sevinç kafasını kaldırıp etrafına bakmaya başladığında ise karşılaştığım manzara karşısında şok olmuştum kucağında yatıyordum ama ben buradayım ben buradaysam o kim... şaşkın şaşkın izlerken yanımdan hızla geçen bir adam oldu yüzünü görememiştim tek gördüğüm sivri uzun bir metal ve üzeri kan dolu yanımdan öylece geçip giden adamın arkasından bakmak ile yetindim.

Tekrar dikkatimi Selvi nin olduğu yöne verdiğimde ise ayrı bir şaşkınlık yaşıyordum ''Sevinç kardeşim dayan'' dedi ne olmuştu bana ölmüşmüydüm?

''Selvi buradayım Selvi buraya bak '' dedim ve yeniden koşmaya başladım ama bir faydası olmuyordu benim her adımımda o da benden bir adım uzaklaşıyordu ve bu durum korkmama neden oluyordu

''Selvi ölmedim ben '' ''selvi yaşıyorum '' ''ölmedim ben ... ölmedim ben... '' dedim haykırırcasına ve devam ettim ''yaşıyorum duyun sesimi Allah aşkına '' ''Selvi!!'' ''ben ölmedim buradayım '' dedim artık göz yaşlarımı tutmuyordum öylesine şiddetli akıyordu ki tutamıyordum kendimi içimden bir şeyler koparken Barsal göründü bir anda ''Barsal buradayım ölmedim Barsal yardım edin '' dedim bir umut görür diye ellerimi sallasam da hayır görmüyorlardı duymuyorlardı ne oldu şimdi bana öldüm mü?

''Selvi ölmedim ben '' dedim tekrar dizlerimin üzerine düşerken artık taşımaya mecali kalmamıştı dizlerimin beni defalarca haykırdım ''ölmedim ben... ölmedim ben...'' ama ne fayda ne görüyorlar ne duyuyorlar

ve yine o can alıcı ışık tüm heryeri aydınlattı Rabbime binlerce kez dua ettim ölmek istemiyorum dedim ama bir yandan da bu duamdan pişman oluyordum sen büyük sevgiliye kavuşacakken uzak kalmayı istemek... Işık gözümde daha da büyürken artık görmez olmuştu gözlerim kulağımda yankılanan tek bir ses '' evet ölmedin güzellik ''

Zorlukla açmaya çalıştığım gözlerim boyut atlamışçasına farklı bir manzara ile karşılaştı. Bal sarısına çalan ela gözler , çekik çekik bana bakıyordu ve yüzünde kocaman bir gülümseme ''uyandın sonunda '' dedi ne kadar zamandır uyuyordum ki ben sende kimsin gibi sorular sormayı ne kadar istesemde konuşamıyordum bir türlü ağzımdan içeri giren temiz hava bir an da öksürmeme neden oldu o an ağzımda bir ağırlık olduğunu fark ettim '' dur oksijeni çıkaralım '' dedi gözleri bal sarısı çocuk içimden keşke şunu başta düşünseydin boğazım parçalandı dedim. ''hastahanedesin şu anda bıçaklı saldırıya uğradın hayati tehliken yok şimdilik ben doktora haber veriyorum '' dedi ve omuzuma güven veren dokunuşundan sonra uzaklaştı gitme yalnız kalmak istemiyorum desem de nafile sesim bir türlü çıkmıyordu, kıpırdanmaya çalıştım ama sadece çalıştım başarılı olamamıştım, tüm bedenim uyuşmuş gibiydi yalnız kaldığım süre zarfı uzadıkça içimdeki korku daha da büyüyordu nerdesin gel artık dedim içimden.