You've always hated me

Hoofdstuk 30

POV Zayn

Als beste vrienden dus. Ik hield niet van Denise als vrienden. Ik hield van haar, mijn grote liefde. Heeft dit te maken met het meisje dat haar dreigde? Wat als het meisje haar weer opnieuw zou opzoeken? Ik zou Denise nooit kwijt willen. Het meisje heeft een pistool. Ik riskeer mijn leven voor Denise. Als Denise word vermoord, ga ik met haar mee. Ze is gewoon te speciaal voor mij. Was het maar gewoon mijn vriendin, zonder dat we problemen hadden. 

----

POV Denise

Ik loop zachtjes langs de overloop. Ik kijk om me heen. Ik hoor zacht gesnurk. Dan kijk ik waar ik heen loop. Zayn's kamer. Ik herinner nog de gezelligheid toen ik bij hem sliep. Zijn gespierde armen over me heen.. Ik bijt op mijn lip. Ik mis hem. Ik mis zijn liefde. Ik mis alles van hem. Zonder erbij na te denken loop ik zijn kamer in. Ik merk dat hij ook nog wakker is want hij zit op zijn bed. Hij kijkt me vragend aan. 'I-ik kan niet slapen..' Stamel ik zacht. Nogsteeds aan de andere kant van de kamer als hem. Hij glimlacht. Ookal is de kamer een en al donker. Ik zie zijn perfecte lach verschijnen. 'Ben je zenuwachtig?' Lacht hij. Ik wed als we nu wat lichter was hij me rood zag worden. 'Ben je nog boos op me? Het spijt me echt.' Weet ik uit te brengen. Ik hoor hem zuchten. 'Beloof je het echt nooit te doen?' Vraagt hij serieus. Ik knik hevig. 'Ik vertrouw je.' Zegt hij lachend. 'Blijf je daar staan of kom je hierheen? Ik bijt niet?' Zegt hij met een grijns. Ik loop naar hem toe en hij trekt me op zijn schoot. 'Heb je nog veel last van haters?' Vraagt hij. 'Ik kijk bijna nooit op twitter, maar ik ben nog steeds bang voor dat meisje met der pistool..' Zeg ik zonder hem aan te kijken. Hij drukt een kus in mijn nek. 'Ik zou me leven echt riskeren voor je, ik houd echt van je.' Fluistert hij. Ik glimlach. 'Ik houd nog veel meer van jou.' Ik druk mijn lippen op die van hem.

POV Melanie

Ik ben weer uit de kliniek. Ein-de-lijk. Ik ben al veel zwaarder geworden. Maar aan de andere kant wou ik er nog blijven. Ik zou Denise en Zayn kapot moeten maken. Zo niet? Dan zou ik dood gaan door Perrie. De hele weg hebben mijn ouders een preek gegeven hoe ik ze dit kon aan doen. Waar ik het vandaan haalde om mijn vinger in mijn keel te steken. Maar het maakte me sterk. Ik kon me weer eens beter voelde. Het haalde me weg van mijn problemen. Maar nu geven mijn ouders me weer het indruk dat Megan veel beter was dan ik. Zij zou het nooit doen, zij was er veel verstandiger in. Het nadeel van een tweeling is dat je ALTIJD word vergeleken. 'Dat is de mooie en dat is de lelijke.' Dat heb ik vaak genoeg gehoort van mensen op mijn school. Mensen hebben mij altijd de schuld gegeven van de dood van Megan. Ergens is het mijn schuld. Als ik nooit voor die auto ben gesprongen zou Megan nooit zich zelf op offeren. Een traan ontsnapt uit mijn ooghoeken en glijd over mijn wang. 'Megan, waarom liet je me niet sterven?' Mompel ik. Ik val op mijn oude, vertrouwde bed. Ik wil dood. Weg van alles hier. 

Back to my twinsister.

-----------------

Hoofdstuk 30 alweer! Trouwens, mijn nieuwe boek is online. Zouden jullie asjeblieft hem willen lezen? 

Het heet Why? :

De lieve Jade heeft een zwaar leven. Ze wist allang dat haar ouders uit elkaar zijn gegaan om een reden. Niet omdat ze niet van elkaar houden. Maar uit angst. Nu, als haar ouders weer verliefd zijn. Komt ze erachter dat ze een tweeling broer heeft. Niet zomaar een tweelingbroer. Een van de twee populairste, knapste jongens van haar school. Maar niet dat alleen. De twee badboys. Zayn Malik en Harry Styles. Hoe kan Jade en Harry zoveel van elkaar verschillen op gedrag? Jade is een goeie, brave student. Maar Harry is het tegen overgestelde van Jade. Zou hij ooit erachter komen dat hij de broer van Jade is ? Of houd Jade het verzwegen voor de rest van haar leven? Wat als het al te laat is? ..

-- 

Willen jullie hem asjeblieft lezen? Het maakt me super blij!

28 votes en 11 comments :)