In Tijden Van Oorlog (NL) #wattys2016

8

5 oktober 1944

We komen weer aan in Eindhoven. We gaan direct naar het gebouw waar de para's zitten, om te kijken wat ze met Aleksandr en Walter moeten doen.

"Hey boy's, were where you?" Vraagt een man wanneer we aankomen lopen.

"Hey Captain, we were away and when we came across what Germans against with prisoners. We were of course so brave and great to kill those Germans and to release those prisoners." Zegt Luz. Wauw, die bescheidenheid.

"Well you were almost killed, but no problem." Zeg ik en de man glimlacht.

"Well who are those prisoners?" Zegt hij.

"That is Aleksandr, USSR."

"Sovjet hm? Well well. I will talk to Winters."

"That is Walter, US Airborne 517th division Fox-Company. He knows Malark."

"Oh, were do you know him?"

"High school sir." Zegt Walter.

"Okey, bring him to Malarkey than. Aleksandr would you come with me?" Zegt hij en loopt weg met Aleksandr achter hem aan.

"So were would Malark be?" Vraagt Web.

"Mayby where all people are?" Zegt Luz.

"And that is?" Vraagt Felice.

"In the bar." Zegt Luz hoofdschuddend en we lopen lachend achter hem aan.

Ik loop de kroeg binnen en zie inderdaad dat het vol zit met soldaten, oh en een paar vrouwen. Oh en volgens mij zijn ze omgedoopt tot hoeren. Ze lopen namelijk langs tafels en gaan op de schoten zitten van de mannen, daarna is het van lebber lebber en dan gaat ze weer naar de volgende. Wauw hè?

We lopen door de kroeg tot dat Luz opeens stopt en ik tegen hem aan bots.

"Sorry" zeg ik, maar hij heeft het niet gemerkt.

"Hey Malark, look what I found!" Zegt hij en trekt Walter naar voor.

"Walter! What are you doing here!" Zegt Malarkey terwijl hij opstaat en zijn vriend een ''mannelijke knuffel'' geeft.

"I joined the paratroops 517th and the I get couth by some Krauts. They try to save us and that they were almost shot. Lucky for them they had company form that girl." Zegt Walter en wijst effe snel naar mij. Wow ze vinden het echt leuk om elkaar te pesten.

"Wow man. Have a seat all of you. Drinks, I pay!" Zegt Malarky. Hij heeft rood haar, wat sproetjes en een kinderlijke glimlach, ik denk dat hij rond de 25 is?

"4..5..6..7..8 beer please." Zegt hij en even later komt er een vrouw aan met het bier.

"Hey Felice, heb je geld nodig. Ik heb hier nog wel een baantje. Met al die soldaten, die geen vrouw meer hebben gezien sinds ze weg can huis zijn, is er werk genoeg als je snapt wat ik bedoel." zegt de vrouw, ze heet Marie en werkt hier al een tijdje.

"Zie je me aan voor een hoer ofzo?!" Schreewd Felice boos.

"Rustig Felice laat het los." Zeg ik om haar te kalmeren.

"Serieus nog een zo'n opmerking en ik ram die slet haar gebit er uit." Zegt Felice wanneer Marie weg loopt.

"Het is oké Felice, het is oké."

------

Twee uur later is iedereen stom dronken, ik niet hoor.

"Oooooklahoma, where the wind comes sweepin' down the plain." Zing ik luidkeels mee, ja misschien ben ik toch wel een beetje dronken.

"Hey songbird." Zegt een van de para's flirterig.

"Off you go, she's mine." Zegt Luz.

"You wanna bet?" Zegt die andere gast.

"You wanna fight?"

"Yeeey fight, fight, fight, fight." Zeg ik vrolijk, oké misschien ben ik wel erg dronken.

"It's ten O'clock!" Zegt iemand. Het is die Captain waar we Aleksandr en Walker moesten aangeven. Oh Aleksandr is bij hem.

"What's with ten O'clock Cap?" Vraag ik aan hem.

"Happy hour in New York. Oh and I'm Lewis Nixon, but everyone calls me Cap or Nix or mayby sometimes Lew. But you say Nix OK?" Zegt hij.

"Sure Nix it ix." Giechel ik.

"One round on my pay!" Roept Cap Lew Nix whihihi.

Marie komt ons weer een rondje brengen.

"Felice, kan ik je even spreken." Zegt ze.

"Yeah sure." Zegt ze in het engels terwijl Marie gewoon Nederlands is, wow. Ze staat op en loopt met Marie weg.

"Well I think I have to go." Zeg ik en sta wankel op.

"I come with you." Zegt Luz.

"No you're not." Zeg ik en loop het café uit.

Ik kijk nog of ik Felice ergens zie maar die is nergens te bekennen, daarom ga ik snel naar huis en kruip mijn bed in.