In Tijden Van Oorlog (NL) #wattys2016

5

3 oktober 1944

"So, you said that we had our first date when we saw eachother aigen. And you said you will tell me who died." zegt Luz en komt dichter op me staan zodat we nog maar een centimeter van elkaars lippen staan.

"And you said you will tell me your front name."

"I will tell you, but were shall we go?" vraagt hij. Nee wacht dit kan echt gewoon niet.

"We're going nowere." zeg ik kortaf en loop de kroeg uit opzoek naar Felice.

"Felice waar ben je?!" roep ik. Ik kijk door de straten, maar ik zie haar niet.

"Hey what's up?" hoor ik achter me, het is Luz.

"I'm searching for my friend."

"Ohw well, I will help you. I neet to find Web eather."

"Okey than." zucht ik.

We lopen de straat af richting een veldweg, waar Felice altijd naartoe gaat wanneer ze verdrietig, boos of gefrustreerd is.

"So were are we going?" Vraagt Luz.

"You will see."

We lopen de veldweg af tot we bij een splitsing komen, daar gaan we links. Er staat om de hoek een bankje, we lopen er heel stil heen en ik stop wanneer ik zie dat Webster bij haar is. Ik trek Luz achter een boom en leg mijn vingen op mijn lipen als teken dat hij stil moet zijn.

"I'm so sorry Felice." Hoor ik Webster gemeend zeggen.

"I..i was so happy, then you showed up and I was eaven more happy! After we did you know what I thought, he can make you happy mayby is he the one. Okey that souds a litlebit creepy, but I was drunk to!" Zegt Felice snikkend. Het betekende echt iets voor haar, dat zag ik al aan haar die dinsdag. Haar ogen sprankelde en ze straalde.

"Well I think if I wasn't drunk I did the same thing, exept forget it than." Zeg Webster, aww.

"Y..you would?"

"Sure I did! You're the most beautiful girl I ever met." Zegt hij.

Oh mijn god wat schattig! Oh en hij zoent haar.
Oh en zij zoent terug.
Oh en ik kan nu maar beter stoppen met kijken.

Ik draai me om, Luz kijkt nog steeds. Ik stoot hem aan.

"Don't look at that!" Fluister ik.

"Urm yes ma'am!" Fluister hij terug.

Ik moet lachen, iets te hard oeps.

"Who is there?" Hoor ik Webster zeggen.

"Run!" Zegt Luz en trekt me mee. Wauw we rennen nu weg van onze eigen vrienden.

Wanneer we terug zijn op de verharde weg zijn we allebij kapot.

"D..dat was..... uhh laat maar." Zucht ik.

"What?" Zegt Luz verward.

"Oh yeah, american." Zeg ik en we barsten in lachen uit.

"Wow look at the time! It's ten past seven, Web and I had to be back at the base at seven!" Zegt hij.

"Well you go to the base and I gonna get Webster. Okey?"

"Yeah. Thanks June! See you!" Zegt hij en rent weg.

Ik ga meteen terug naar Felice en Webster. Wanneer ik er aan kom zijn ze gelukkig klaar met wat ze ook deden!

"Webster it's twenty past seven! You got to go!" Roep ik.

"Oh yeah. I see you Felice and I'm not forgetting it aigen! Oh and thanks June for telling me I got to go!" Zegt hij en rent weg.

"Felice dat was uhh ja." Ik weet niet echt goed wat te zeggen.

"Jaha, David en ik hebben het bijgelegd en verzegeld. In mooie woorden." Zegt ze en we moeten lachen.

"Maar hebben jullie nu iets?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Uhm, weet ik niet." Zegt ze.

"Ohw, nou jullie zijn schatting samen en hij laat je stralen dus mijn stem heb je." Zeg ik.

"Het zelfde."

"Hm, wat het zelfde?"

"Nou jij en die Luz, hij is knap." Zegt ze en port me in mijn zij.

"Nee, nopes, nada, njet. Ik heb niks met Luz, ik weet zijn voornaam nog niet eens!"

"En wat als je die nu wel wist?"

"Ook niet Felice!"

"We zullen zien."

*******************
Ey, sorry dat het zo lang duurde. Ik heb geen excuus.

Wat vindt je ervan?
-Tips
-Tops
-Vragen
-Opmerkingen

=Comment (+vote)