In Tijden Van Oorlog (NL) #wattys2016

7

5 oktober 1944

"Oh well goodluck, be carefull."

"I will be." Zegt hij en ze beginnen naar de weg te sluipen.

"Psst June, kom we gaan achter ze aan!" Fluistert Felice als Luz en Web verder zijn.

"Wat? Nee waarom?"

"Kom nu!" Fluistert ze en trekt me mee.

We komen steeds dichter bij en we horen van alles.
Als we aan de rand van het gras zijn kijk ik de veldweg op waar ik een paard en wagen zie, twee onbekende soldaten, een dode mof, twee vechtende moffen en twee vechtende Amerikanen.

Web krijgt een stomp met een geweer van een mof en valt op de grond. Hij heeft een mes vast en probeert de mof te steken.

Luz wilt Web helpen, maar hij wordt tegen gehouden door de andere mof. Hij steekt de mof in zijn been en gaat naar Web om hem te helpen. Hij ziet alleen niet dat de bloedende Duitser die die net neerstak naar zijn geweer kruipt.

"Luz!" Roep ik maar hij hoort me niet.

Ik heb het geweer wat hij me gaf in mijn. Zal ik? Het zou wel moeten toch?

De mof is bijna bij zijn geweer en ik heb geen andere keus. Ik spring uit het gras en schiet.
Mis.
Ik herlaad en schiet nog eens.
Raak.
De Duitse man of beter gezegt, de jongen dat vecht voor zijn vaderland net als ieder ander zou doen, valt neer. Het bloed vormt een cirkel rond zijn romp.

Web heeft de andere Duitser ondertussen overmeesterd en snijd hem de keel door.
Luz had de knal van mijn schot gehoord en kijkt om, hij ziet de mof liggen en mij staan met het geweer in mijn hand.

Hij komt naar me toe en ik zak in elkaar op mijn knieën. Hij pakt het geweer uit mijn hand en geeft het aan Web die komt aanlopen.

Ik ben kapot. Ookal is het de vijand die je dood, ookal is het hij of jij, het blijft iemand die je van het leven beroofd. Iemand die je voor je ogen dood ziet gaan door jou. Er spookt vanalles door mijn hoofd, zou hij een vrouw hebben of kinderen of een moeder die haar zoon nooit meer zal spreken of nooit meer zal zien?

Ik voel een traan langs mijn wang afglijden en ik kijk naar boven waar ik Luz zie staan. Hij hurkt voor me neer en pakt mijn hand.

"It's OK. It was the right thing to do." Zegt hij en trekt me op.

"Yeah, I'm allright. Let's go." Zeg ik en sta op.

Ik heb geen zin om zielig te doen of zielig gevonden te worden. Ik loop naar Felice en Web toe.

"Hey Luz, help me look for a Luger!" Roept Web. Luz komt aan rennnen en helpt Web zoeken.

"Here!" Zegt Luz enthousiast wanneer hij in de tas van een van de Duiters kijkt. Hij haalt een Luger uit het tasje en bekijkt hem goed.

"Urm, I believe that belongs to me." Zeg ik.

"What? Why?" Vraagt Web onbegrijpend.

"Well I shoot him." Zeg ik.

"No well yes, but..." zegt hij.

"Web she's right. She shoot him, she gets the stuff." Zeg Luz en geeft met mijn in zijn hard de Luger aan mij.

"Komen jullie nog! Ik kan die gevangen van die moffen toch niet zelf ondervragen of zo iets dergelijks!" Schreewt Felice die wat verderop staat met twee mannen.

"What did she say?" Vraagt Web.

"Prisoners." Zeg ik kort af en loop naar Felice.

"Ow." Zegt hij en ze volgen me.

"So who are you?" Vraagt Luz aan de twee.

"I'm Aleksandr Sergejevitsj Dostojevski, Sovjet." Zegt Aleksandr dus, met een duidelijk Russisch accent. Hij is groot, gespierd, wat ouder (ik gok rond de 45) en hij heeft zwart haar met wat grijs erdoor.

"Well well USSR." Zegt Web.

"And you?" Vraagt Luz aan de andere.

"Walter Donalds, US Airborne." Zegt hij.

"No shit!? US Airborne!?" Zegt Luz.

"Yeah 517th Fox-Company."

"No shit! We are 101st Easy-Company. Where you from?"

"Brooklyn 17th street."

"Hey Web, isn't Malark from Brooklyn?"

"Yeah he's from 19th street." Zegt Web.

"Do you meen Don Malarkey?" Vraagt Walter.

"Yeah, you know him?" Vraagt Luz nieuwsgierig.

"Yeah, I went with him in High School!" Zegt Walter.

"No shit!"

"Come, we go. Than can Walter talk with Malarkey and Aleksandr can do whatever it is." Zeg ik.

"Yes let's go...... Wait the Moters."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ey, het heeft toch wat langer geduurd sorry.

En nog happy VE day! (Beetje laat, het was 8 mei, maar beter later dan nooit!

Je moet ze allebij zien!