Czy nasz świat jest tak mały żeby zapomnieć takie wielkie rzeczy?
Czy nasz świat może puścić w zapomnienie tak szybko?
A co jeśli wcale nie chcemy być zapamiętani?
Prawdopodobnie ostatnia już część historii innej niż wszystkie. Pełnej niepowodzeń i...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Tessa
-Siadaj tam. Albo nie tutaj..-pokazuje chłopakowi gdzie ma usiąść. Tu jest tak mało miejsca.. A nie chce żeby siedział przy mnie bo piany Harry to zboczony Harry a zboczony Harry to nieustępliwy i słodki Harry... A jego słodyczy nikt nie przezwycięży...
-Chciałbym na tym krześle.-pokazuje na czerwone obracane krzesło.
-Nie.
-Dlaczego?- pyta fochając się na zwykłym krześle.
-Bo ja tu siedzę.
-Jesteś zła.
-A lody dobre?-pytam gdy widzę że pudełko jest puste.
-Małe ale dobre.-powiedział wylizując łyżkę.5 litrów to mało?
-Powiedz coś o nim.-przerwał w końcu paro minutową cisze. Jestem mu wdzięczna bo mi jakoś zabrakło tematów do rozmów...
-O kim?
-No o tym dupku który zniszczył Ci życie.- gdybyś tylko wiedział że ty jesteś tym dupkiem...
-Był i przeminął.
-Tak mówi się o kimś kogo się nie kochało .
-Kochałam go.
-To co było nie tak?
-On był nie tak.
-Zwalasz na niego czyli ty zawiniłaś.
-Sugerujesz że rozkochanie niewinnej dziewczyny, totalne zawrócenie jej w głowie i pozostawienie samej z niezapłaconym rachunkiem w kawiarni jest w porządku ?
-Nie wiedziałem..
-Nie wiesz wielu rzeczy. On też nie wiedział ale nie był gorszy od mojej rodziny. Dowiedział się co miał jak to stracił oni też...
-Kręci mi się w głowie..-wymamrotała z zamkniętymi oczyma.
-Zadzwonić po pogotowie?
-Nie. Na.. Na stoliku w sypialni mam leki. Przynieś je..
-Już tylko się nie ruszaj...
-Jak mam się niby ruszyć? Jeszcze stolik złamie.
Leki? Dziewczyna w tym wieku bierze leki? Wchodzę do jej sypialni, jak sądzę, do sypialni i szukam tych leków. Na stoliku.. Ona ma tu z 15 stolików. Boże...
-Jaki stolik? -krzyczę z sypialni .
-Normalny Harry.
-Tu jest z 15 normalnych stolików.
-Na białym.-nie można było tak odrazu...?
Żeby dojść do tego stolika to ja najpierw muszę włączyć światło. A najpierw znaleźć włącznik...
-A gdzie jest włącznik?-znowu krzyczę.
-Matko Boska Harry zaraz wstane i sama znajdę sobie te leki.
-Nie! Ty leżysz!
-Ja siedzę głąbie.
-To siedź i sie nie ruszaj.
-Czekam jak na wygraną w totka...
-Okres masz czy co?
-Skończył mi się.
Podczas jakże ciekawej rozmowy o morzu czerwonym przedarłem sie przez pole minowe w jej pokoju (czyt. Pudełka z książkami itd.)
-O wiedzę je!
-Ale co? Włącznik czy leki?
-Haha. Leki. Włącznik znalazłem 3 minuty temu...
-Gratulacje a teraz mi je przynieś Sherlocku.
Miałem je na wyciągnięcie ręki ale nie sięgałem tak żeby je wziąć a jak chciałem zrobić krok do przodu to...
-Cholera!
-Co Harry?!
-Szekspir chciał mnie zabić.
-Jak?
-W kartonowym pudełku i twardej okładce.
-Uu..
-No boli mnie..
-Nie. Nie masz szans z twardą okładką.
Biorę leki dziewczyny do ręki...
-Victoria?!
-Tak?
-To są leki na uspokojenie...
***
Pozdrowienia dla Szekspira i pani od polskiego XD Macie ochotę na Q&I ? Zadawajcie pytania w komentarzach czy w konwersacjach a po odpowiadam ❤ Miłego weekendy wszystkim! ❤
