Adopted by One Direction (Dutch 1D fanfic)

12

P.o.v Harry

Ik word waker , versuft kijk ik op. Nadia slaapt, ik glimlach en wring me voorzichtig uit haar greep. Ik pak mijn mobiel, tien uur.. Ik hoor mijn maag knorren, lachend leg ik mijn hand op mijn maag. Ik ga straks maar eens eten, "Harry?" ik kijk op. Nadia kijkt me versuft aan, ik glimlach even. "Ja?" "Gaan we nu eindelijk naar huis?" ze vraagt het hopend, ik knik. "We eten even en dan gaan we, oké?" Nadia knik, ik druk op een knopje. Er komt een zuster aanlopen, "Waarmee kan ik u helpen?" "Mogen we misschien wat eten?" Ze knikt en loopt weg. "Harry? Weet je dat ik je vertrouw?" Ik glimlach , "Nu wel". Nadia grinnik even en de zuster komt binnen, "Ik heb wat warme broodjes, op deze dit kaas en deze ham.. Kan ik nog iets veder doen?" "Nee, dank u wel." zeg ik beleefd. Ik neem het dienblad aan, "Welke wil jij?". "Kaas!" zegt Nadia blij. Ik grinnik en geef haar het broodje, zelf eet ik degene met ham. Ik hou niet zo van ham maar oké , zo vies is het niet.. We eten is stilte veder.

==

P.o.v Amber

Ik schrik wakker, ik lig op de grond. Ik sta op en kijk om me heen , er zijn veel mensen. "Waar ben ik?"  zeg ik wat in paniek, niemand reageert... Ik kijk wat verschrikt rond, er komt een meneer op me aflopen. Ik probeer hem te ontwijken, ugh al die mensen laten me niet langs! De man komt steeds dichterbij, ziet hij me nou niet? Ik ben best lang hoor, de man is nog maar een paar centimeters van me vandaan. Opeens loopt hij door me heen, ik kijk verbaasd achter me. Zo te zien heeft hij er niets van gemerkt... Ik probeer logisch na te denken , wat nog aardig moeilijk is want ik ben ik paniek. Ja ik ben snel gestrest, wacht... dat doorheenlopen gebeurde ook in een droom/nachtmerie/verleden of hoe je het wilt noemen... Ik kijk haastig om me heen, ik ben dus in een winkelcentrum.. Ik zoek snel mezelf, ik ren wat door mensen heen. Ook zij merken niets van mij.. Ik sta even verstijfd stil, omg.. wat was ik cute! Blonde golven vallen langs het gezicht van kleine mij, ik heb een lichtblauwe jurkje aan. Ik kijk hoe ik lach, daar ga je vanzelf ook van glimlachen. Mijn armpje gaat omhoog, ik volg het met mijn ogen. Mijn ogen worden groot, vanzelf komen er tranen in. Voor me staan gewoon mijn ouders... Ik weet dat ze niet veel tijd voor me hadden maar dat komt ook merendeels omdat ze heel druk waren met hun werk, hun werk was alles voor ze. We waren best rijk maar ondanks dat ben ik nooit verwend geweest, oke ik had wel een privé oppas maar die was niet echt uhm.. aardig tegen me. Ik was bijna vergeten hoe ze eruit zien... *PANG* ik kijk geschrokken naar kleine mij , ik duik in elkaar. Al snel komt er een ambulance aan, ze trekken me weg van mijn moeder. Huilend schop en sla ik wild om me heen, deze dag herken ik als gisteren... Het was de dag dat ik mijn moeder verloor...

"AMBER?!" ik schrik op, ik zit rechtovereind in Niall's bed. "Gaat het?" ik kijk naar Niall, hij ziet er bezorgd uit. Ik knik en probeer de tranen in mijn ogen te verbergen, "Wat was er?". Ik kan mijn tranen niet meer huiden, ik barst in huilen uit. Niall trek me in een knuffel, "Rustig maar... " zegt Niall rustgevend.

==

P.o.v Niall

Ik word wakker , Amber is de hele tijd wild aan het schoppen. "Amber, stop.." zeg ik wat ligt geïrriteerd, slaap ze nu? Waarom schop en slaat ze dan om zich heen? "Amber?!" probeer ik weer, "AMBER?!" Verschrikt zit ze op, "Gaat het?". Ze knikt met een zwak glimlachje waarvan je zeker zie dat het een neppe is, "Wat is er?". Opeens barst ze in tranen uit, ik kijk even verbaasd maar trek haar dan in een knuffel. "Rustig maar..." ik probeer haar te kalmeren, o Zayn kom eens even helpen.. Denk ik in mijn hoofd.

"Zullen we naar Nadia?" vraag Amber als ze stopt met huilen, ik knik. "Ik roep Zayn even, kleed jij je om en maak je wat boterhammen?" ze knikt en stap redelijk langzaam uit het bed. Ze loopt de deur uit, ik blijf even zitten maar stap dan ook uit bed. Ik loop naar de kamer van Zayn, "Zayn, we gaan naar Nadia. Ga je ook mee?" "Jaha" hoor ik achter de deur vandaan komen. Oké ik had niet verwacht dat hij mee zou gaan, dat geef ik toe. Ik loop naar mijn eigen kamer en trek de kledingkast open, uhgg zo veel keuze... Ik pak maar wat en trek het aan, ik heb dus een wit hemdje met een peace teken erop en een spijkerbroek gepakt. Hmm aardig goed voor wat graaien, ik loop naar de badkamer. Ik gooi wat water in mijn gezicht, koud water om precies te zijn. Daar wordt ik echt wakker van, anders slaap ik nog half. Ik doe mijn haar goed en loop naar beneden, Zayn zit er al. Hij ziet er wat kapot uit, "Heb jij wel goed geslapen?" merk ik op.