Ένα μπουκέτο Αμαρυλλίς και Άστερ

Κεφάλαιο 3

Η προσαρμογή μου στο νέο ωράριο που ήταν εντελώς διαφορετικό από το δικό μου ήταν πιο δύσκολη διαδικασία από ότι περίμενα. Η Αθήνα και το Οχάιο είχαν πάρα πολλές ώρες διαφορά με αποτέλεσμα το σώμα μου να είχε κουραστεί αρκετά από την πρώτη κιόλας μέρα λόγω της αϋπνίας και της αδρεναλίνης. Το ξυπνητήρι της Σούζαν το δεύτερο πρωινό μου στην Αμερική δεν με ενόχλησε καθόλου διότι ήμουν ήδη ξύπνια από τα χαράματα στριφογυρίζοντας στο στρώμα μου. Σκεφτόμουν διάφορα πράγματα από τον πατέρα μου και τους φίλους μου μέχρι τα συμβάντα της προηγούμενης μέρας.

Όταν με βρήκε η Σούζαν εκείνο το απόγευμα μου είπε με θυμωμένο τόνο πως θα σιγουρευτεί ότι όποιος με έσπρωξε θα το μετάνιωνε ακριβά. Και δεν αμφέβαλα καθόλου καθώς ήταν η πρόεδρος του σχολείου και μπορούσε εύκολα να κάνει την Άστερ να μετανιώσει για την επιθετική της προς τα εμένα συμπεριφορά. Βέβαια ένας καυγάς ανάμεσα στην Σούζαν και την Άστερ ήταν το τελευταίο πράγμα που ήθελα ειδικά από την στιγμή που θα τον προκαλούσα εγώ. Έτσι της είπα ότι ήταν ένα παιδί που δεν το ήξερα και ότι το έκανε κατά λάθος με ένα βεβιασμένο ψεύτικο χαμόγελο. Εκείνη δεν πείστηκε αρκετά αλλά δεν με πίεσε για να της πω τίποτε παραπάνω.

''Σήκω Αμαρυλλίς, θα αργήσουμε'' άκουσα την φωνή τη Σούζαν μέσα από το μπάνιο και αμέσως ανασηκώθηκα.

Αφού βγήκα από το παραλήρημα μου άρπαξα τα αθλητικά μου και μία φόρμα όμως προτού προλάβω να μπω και εγώ στο μπάνιο για να ετοιμαστώ χτύπησε το τηλέφωνο μου. Κοίταξα την οθόνη του κινητού και είδα το όνομα και την φωτογραφία της Καλλιόπης.

''Έλα'' απάντησα αμέσως χαρούμενα.

''Αμαρυλλίς, δόξα τους θεούς το σήκωσες! Σε αγαπώ, σε αγαπώ, σε αγαπώ!'' άκουσα την σαστισμένη φωνή του Αλέξανδρου να λέει.

''Γεια και σε εσένα Αλέξανδρε'' είπα στα ελληνικά με έναν ελαφρύ τόνο.

''Λοιπόν σήμερα είχαμε πεντάωρο. Και ας πούμε ότι η Καλλιόπη βγήκε με τον Μάρκο για καφέ. Και ας πούμε ότι εγώ τους ακολούθησα γιατί ήθελα να δω αν ο Μάρκος θα της φερθεί καλά διότι ξέρεις τι λένε για αυτόν. Και τώρα ας υποθέσουμε ότι ο Μάρκος της έπιασε το χέρι και εγώ τον χαστούκισα. Συνεπώς αν υποθετικά είχαν γίνει όλα αυτά η Καλλιόπη θα ήταν θυμωμένη. Τι θα έκανα εγώ σε αυτήν την περίπτωση;''.

''Αλέξανδρε πως μπορείς να είσαι τόσο χαζός και γλυκός την ίδια στιγμή;'' γέλασα με τον υπερπροστατευτικό μας φίλο.