Lost *2

38

Merle

Ik hoor voetstappen achter me en kijk om. Ik schrik als ik zie dat het Sylvie is en zet een paar stappen naar achteren. Ze duwt me tegen de muur, zonder teveel lawaai te maken en sist: 'Je weet de afspraak, hé?! Doe vervelend, zodat ze jou weg willen hebben. En pak Niall niet af! Je bent hem niet waard!' Ze laat me los en loopt naar haar kamer.

Ik maak me los van de muur en loop naar mijn kamer. Als ik de deur dicht heb, begin ik zacht te snikken en zak ik naar beneden via de deur.

Ze heeft gelijk, ik ben hem niet waard.

Ik ben geen een van deze jongens waard.

Ik ben niemand waard.

Ik strompel naar de badkamer en pak mijn scheermesje. Ik maak hem stuk en gooi het overige deel in de prullenbak. Ik zet het mesje op mijn arm en trek hem over mijn vel heen.

Dit doe ik een paar keer, tot ik geklop op de deur hoor. 'Merle?' Het is Louis.

'Ja?' Hij loopt de kamer in en ziet me in de badkamer met het mesje in mijn hand.

Hij kijkt me met een gekwelde blik aan en ik zie een traan uit zijn oog ontsnappen.

Fuck. Wat heb ik gedaan?

'Waarom, Merle? Waarom?' Ik laat me op de koude badkamervloer zakken en begin weer zacht te snikken. Louis sluit de deur en zakt naast me neer.

'Het spijt me, Louis.' Hij trekt me in zijn armen en ik probeer hem van me af te duwen. Een traan verlaat mijn oog, omdat ik moet denken aan Jeremy.

'Louis, laat me alsjeblieft los!' Smeek ik hem. Louis laat me niet los en ik voel mijn ademhaling versnellen. 'Louis!'

Louis laat me verschrikt los en ik kruip van hem weg. Ik sluit mijn ogen en trek mijn knieën tegen mijn borst aan.

Ik hoor Louis naar me toe kruipen en open mijn ogen. 'Ga weg! Kom niet dichterbij!' Louis stopt en staat op.

'Merle?'

'Rot op!' Louis deinst verschrikt achteruit en loopt dan weg. Ik haal opgelucht adem en probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen.

'Merle!' Ik word door elkaar geschudt en open geschrokken mjn ogen, terwijl ik overeind vlieg.

'Louis', breng ik met een schokkerige stem uit. 'Ik herinner me Louis weer.' Ik kijk naar mijn polsen en zie nog een paar littekens staan. Ik slik en kijk naar Niall.

'Je had een nachtmerrie', zegt hij zacht. 'Gaat het?' Ik knik langzaam.

'Ja. Ik had een flashback.' Ik pak het glas water van Niall over en neem een slok. 'Waar is de rest?'

'Thuis. Het is 3 uur 's nachts.' Ik kijk hem geschrokken aan.

'Heb ik zolang geslapen?' Hij knikt. 'Wow.'

'Ja, maar neem maar genoeg rust. Hoe meer je rust, hoe sneller je beter wordt.' Ik knik en sluit mijn ogen weer.

'Slaap lekker, Niall.' Ik voel zijn lippen op mijn voorhoofd en zijn hand die over mijn haren gaat.

'Slaap lekker.' Ik glimlach zwakjes en val weer in slaap.