Lost *2

22

Merle

'Leg haar maar op de bank neer.' Paul legt Selisa op de bank. 'Thanks, Paul.'

'Geen probleem. Ik hoop alleen maar dat het geen fan is, anders krijg je problemen met de jongens.' Ik haal mijn schouders op. 'Ik ga maar weer eens. Jullie redden je wel, hé?' Ik knik en Paul loopt het huis van Niall uit.

'Wat hebben ze allemaal gedaan?' vraag ik haar zacht. Ze kijkt naar haar schoenen en draait zenuwachtig aan haar bruine haren.

'Geslagen, geschopt. Scheuren in mijn kleding gemaakt met een mes.' Dat laatste zegt ze heel zacht, bijna onhoorbaar. Maar toch heb ik het gehoord.

'Met een mes?! Selisa, je moet de politie bellen!' Ik sta op om naar mijn mobiel te lopen, maar Selisa pakt mijn pols vast.

'Nee! Alsjeblieft, niet doen?!' smeekt ze me met tranen in haar ogen.

'Waarom niet? Ze hebben je bedreigd met een mes, Selisa! Dat is strafbaar!' Een traan rolt over haar wang naar beneden en ze veegt hem snel weg. 'Waarom wil je niet dat ze worden opgepakt?'

'Omdat...' Ze lijkt even te twijfelen of ze het wel zou zeggen. 'Mijn ouders zijn arm... En als we de politie zouden bellen, zouden die jongens sowieso een rechtzaak willen, dat weet ik zeker. Ik ken ze!' Ze zucht kort. 'Maar mijn ouders hebben nooit het geld voor een advocaat. Daarom is het hopeloos om aangifte te doen.'

Ik pak mijn mobiel van de tafel en stuur een appje naar Louis.

Kan ik vanavond met jullie spreken? Het is nogal belangrijk!

Ik leg mijn mobiel weer weg en sta op. 'Ik pak wel wat te drinken. Wat wil je hebben?' Selisa denkt kort na en haalt haar schouders dan op. 'Lust je cola?' Ze knikt langzaam.

Ik loop naar de keuken en pak twee glazen cola. Caleb is al naar huis toe en Colin en Jake zijn boven hun huiswerk aan het maken.

Ik pak een ice-pack uit de vriezer en loop terug naar de woonkamer. 'Hier. Voor je wonden.' Selisa neemt het dankbaar aan en ik zet de glazen cola op tafel. 'Waar ken je die jongens van?'

Selisa neemt een slok van haar cola en kijkt naar buiten. 'Ze zitten bij me in de klas', zegt ze zacht.

'Vallen ze je al lang lastig?' Ze knikt langzaam.

'Al sinds het begin van dit jaar. Maar nog nooit zo heftig als vanmiddag.' Ik knik zachtjes.

'Weet je? Ik zal mijn vaders vanavond vragen of ze een advocaat voor je kunnen regelen.' Selisa kijkt geschrokken op en schudt haar hoofd.

'Nee, dat kan ik echt niet aannemen!' Ik lach.

'Het is geen probleem hoor, Selisa. Ik vertrouw je en wil je graag helpen met die jongens op te laten pakken.' Ze lacht dankbaar naar me en geeft me een stevige knuffel.

'Dankje, ...' Ik grinnik.

'Merle. Merle Horan.'

Fijn pasen allemaal!