Lost *2

21

Merle

'Tot vanavond, Merle!' Niall slaat de deur dicht van zijn auto en rijdt dan weg. Ik zucht.

Ze hebben vanavond een interview, omdat mensen gisteravond Rosalie hebben zien weggaan uit het huis van Louis en willen antwoorden.

Ik loop met Jake en Colin naar ons groepje toe en zie vanaf een afstandje dat Alison weer met die jongens aan het praten is.

'Is ze nou alweer met die jongens aan het praten?' vraag ik verbaasd. Emmely kijkt om en knikt dan.

'Jepp. Ik vertrouw ze nog steeds niet, als ik eerlijk mag zijn.' Ik schud mijn hoofd.

'Nee, ik ook niet.' Caleb slaat een arm om me heen en drukt zachtjes zijn lippen op de mijne. Ik glimlach.

'Zin om na school mee de stad in te gaan, babe?' Ik knik en dan gaat de bel.

Jeey, gym!

We lopen richting de gymzaal en lopen dan de meidenkleedkamer in.

-

'Toe nou!' Caleb kijkt me met puppy-oogjes aan en ik geef hem een duwtje tegen zijn schouder.

'Nee!' Ik hoor Caleb lachen en geef hem een klap tegen zijn achterhoofd. 'Ik ga dat jurkje niet aanpassen! Weet je wel hoe kort dan ding is?!' Caleb grijnst.

'Daarom wil ik juist dat je hem aantrekt.' Ik duw weer tegen zijn schouder en ren snel de winkel uit. Caleb komt me lachen achterna en slaat zijn arm om mijn heup heen. 'Love you.'

'Love you too.' Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en zo lopen we verder.

'Au! Stop!' hoor ik een meisjesstem gillen. Ik kijk om me heen om te kijken waar het geluid vandaan komt en mijn blik valt op een steegje.

'Kom.' Ik trek Caleb mee naar het steegje en kijk om het hoekje.

'Wat doe je?' Ik gebaar dat Caleb stil moet zijn en kijk weer om het hoekje.

In het steegje staat een groepje jongens om een in elkaar gezakt meisje. Het meisje heeft allemaal kleerscheuren en haar huid begint langzaam blauw te worden, terwijl de jongens door blijven trappen.

'Hé! Kappen!' De jongens draaien zich om en bekijken me dan van top tot teen. 'Durf je wel? Tegen iemand die zwakker is dan jullie? Lafbekken!' De jongens grijnzen.

'Oh, hebben we nu nog een kandidaat? Kom maar, schatje.' Één jongen doet een stap dichterbij en ik kijk hem waarschuwend aan.

'Als je me ook maar met één vinger aanraakt, heb je zo mijn bodyguards op je nek! En geloof me, jongentje: dat ga je niet leuk vinden!' De jongen grijnst nog steeds en zet weer een stap. 'Ik heb je gewaarschuwd.'

Ik knip in mijn vingers en meteen hoor ik voetstappen achter me. Caleb komt naast me staan en legt zijn arm weer om mijn heup en Colin en Jake, die al die tijd achter ons aan liepen, gaan voor me staan.

De jongens doen een stap naar achteren en houden hun handen in de lucht. 'Uh, het spijt ons! We wilden haar niks doen!' zegt een jongen in paniek.

'Oprotten', sist Jake.

'Voordat we jullie in elkaar gaan meppen', gaat Colin verder.

'Jullie krijgen 5 seconden om weg te komen', gaat Jake weer verder. '5'

'4'

'3'

'2'

'1'

De jongens zijn inmiddels al gillend weggerent en ik kniel neer bij het meisje. 'Gaat het?' Het meisje schudt haar hoofd. 'Jongens, bel Paul en zeg dat hij hierheen moet komen.' Ik trek mijn jasje uit en sla hem om het meisje heen. 'Hoe heet je?'

'Selisa.'

Ik heb de droom van iemand laten uitkomen. Namelijk die van SelisaKaraca! Ze wilde heel graag eens een rol in een boek en die heb ik haar gegeven.

Love you all xxx wondergirl101