Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu adamın bu saatte bu evde ne işi vardı? Buğra onu görmeye zaten dayanamıyordu şimdi günde iki üç kere mi görecekti? Gerçekten sırf bu yüzden intihar edebilirdi.
Sinirle"Ne işin var burada? Saat kaç haberin var mı?" diye sordu.
Emir tam cevap verecekti ki oğlunu bacağına sarılmasıyla eğildi ve onu kucağına aldı.
"İşlerim vardı, onları hallettim ve şimdi de oğlum ve annesini almaya geldim."
"Allah, Allah" dedi Buğra sinirle. "Kimden izin aldın söylesene!?"
Umut babasının boynuna biraz daha sarıldı. Dayısı şimdi neye kızmıştı anlamamıştı.
"Bağırmasana, korkuyor işte çocuk. Umut benimle uyumak istiyor ve ben babası olduğuma göre onun isteğini yerine getireceğim."
"Hay babanı...."diye mırıldandı Buğra ama kimse duymamıştı.
"İyi" dedi sinirle. "Masal topla eşyalarınızı kalın beraber ben uyumaya gidiyorum." deyip odasına ilerledi.
Masal ağabeyisinin böyle davranmasının nedeninin kıskançlık olduğunu biliyordu. Emir'e biraz beklemesini söyleyip oğluna ve kendisine gerekli olan eşyaları alıp aşağıya indi. Emir ve Umut koyu bir sohbetde gibiydiler ama kendisini görünce sohbetlerini böldüler.
Beraber arabaya bindiklerinde Umut durmaksızın sorularını her zaman ki gibi sıralıyordu. Masal başını cama yaslayıp düşünmeye başladı. Aslında belli etmese de heyecanlıydı. Yıllar sonra ilk defa Emirle aynı evde uyuyacaklardı. Bu düşünce güzeldi ama birazda korkuyordu. Çünkü Umutun yeni bir isteği daha olacağını biliyordu.Mesela Emir ve kendisinin aynı yatakta uyumasını istemek gibi. Oğlunun babasız geçirdiği günlerin acısını çıkaracağını biliyordu. Umutu gerçekten iyi tanıyordu. Ama bir gerçek daha vardı ki Masal o yatağa girmekten korkuyordu. Asla unutamayacağı pis geçmişi korkularını asla yok edememişti.
Eve geldiklerinde Masal indi ilk arabadan daha sonra Emir indi ve oğlunun kapısını açıp onu kucağına aldı. Beraber eve girdiklerinde Masal derinn bir nefes aldı. Nedense bazı şeyleri hatırlıyordu ve hatırlamak sadece onu yoruyordu.Tarıklada sevgiliydin Masal. Hatırla o da seni evine getirmişti.
Beyninin içinde dönüp duran seslerle acıyla yutkundu. Emir asla bunları yapacak biri değildi biliyordu ama içine düşen o kötü düşüncelere de engel olamıyordu. Emirin elini tutması ile düşüncelerinden sıyrıldı ve gülümsemeye çalıştı.
Beraber Emirin odasına çıktılar direk. Saat zaten çok fazla geç olmuştu Umut için. Emir oğlunu bir önce uyutmak istiyor, uyku düzeni bozulsun istemiyordu. Odaya çıktıklarında Masal elindeki kıyafet çantasıyla beraber oğlunun yanına ilerledi. Çantayı yere koyup fermuarını açtı. İçinden oğlunun pijamalarını çıkarıp yatağın üstüne koydu. Daha sonra da oğlunun üstündekileri çıkarıp pijamalarını giydirdi. Umutun o kadar uykusu gelmişti ki konuşmaktan vazgeçmişti.
