Benim Oğlum

31-Cenk Babam

~~~

Sevgi kendini bu odanın içinde ve karşısındaki adamla bulunca ne yapacağını şaşırdı. Mert  gülümseyerek oturduğu yataktan kalktı ve Sevginin tam karşısında durdu.

Sevgi kesinlikle onunla konuşmak istemiyordu. Tek sorunu Masal'a kötü sözler söylemesi değildi. O gün onu dinlememesi de işin içine dahildi. Kapıya yönelip yumruklamaya başladı.

"Emir! Emir aç şu kapıyı! Emir bak buradan çıkarsam senin için iyi şeyler olmayacak. Tırnaklarımı yüzüne geçireceğim!"

Mert  kadının beline kollarını dolayıp onu geriye çekti. Sevgi adamın elinden kurtulabilmek için debeleniyordu ama uğraşlarının boşa olduğunun da farkındaydı. Mert onu bırakınca yüzünü adama dönüp bu kez ona yumruklar savurmaya başladı.

Mert kadının ellerini tutup "Sakin ol." dedi fısıldarcasına.

"Sakin olmak istemiyorum. Bu planı sen ayarladın biliyorum. Şuradan bir kurtuluyum çok kötü şeyler olacak."

Aslında ne yapacağını bile bilmiyordu. Cılız bir bedeni vardı. Kavgaya girse dövülür gelirdi. Masal da zayıftı ama o dişli bir kadındı. Eğer isterse herkesi alt ederdi. Güçsüz olmasına içinden saydırdı.

Mert alnını kadının alnına dayayıp derin bir nefes aldı. Bu kadın, hala onun hiç sevmediği şekerli parfümü kullanıyordu. O ne kadar sevmediğini söylerse söylesin Sevgi inatla bu parfümü kulanıyordu.

"Sevgi özür dilerim. Ben hatalarımın farkındayım, sorarsan eğer çok pişmanım. Ne yapmam gerek bilmiyorum."

"Özür dileme tamam mı? Üç yıl boyunca senin özleminle yaşadım ben. Sayende okulda adım erkek düşmanına çıktı. Senin yüzünden tüm erkeklerden nefret ettim ben."

Mert  memnuniyetle gülümsedi. Sevdiğinin hiçbir izine rastlayamamak onu deli etmişti. Başka bir erkeği sevmeye başladığını bile düşünmüştü. Neyseki böyle bir sey yoktu.

"Süpermiş. Desene sadece benimmişsin o zaman da."

"Senin değilim." dedi çocuksu bir sesle ve tavırla. Bu kız, bu yüzden saftı. İnsanlara kızması kısa sürüyordu.

"Affetsene beni."

"Özür dileyeceksin önce ."

"Tamam ben öz-"

"Hayır benden değil baskaşından." deyip sinsice gülümsedi.

~~
Masal sabahtan beri beklemekten yorulmuştu. Onların sesi gelmedikçe her saniye daha da telaş yapıyordu. Salonda bir sağa bir sola dönüp duruyordu. Umut sabırla annesini gözleri ile takip ederken Emirin onu izlemekten başı dönmeye başlamıştı.

Yukarıdan Sevginin "Açın kapıyı!" diye bağıran sesi gelince Masal hızla merdivenlere yöneldi. Sevginin ne halde olduğunu merak ediyordu ve Emirin aklına uyduğu için kendini hatalı hissediyordu. Kapının önüne geldiğinde derin bir nefes aldı. Kapıyı açarsa Sevgi onu öldürecekti ama o adamla da daha fazla zorla, o odada bırakamazdı. Kilidi açtığında Sevgi sakince kapıyı açıp arkadaşına baktı ve gülümseyerek sarıldı.

"Masal bir şey oldu diye çok korktum, iyisin değil mi bitanem?"

Tüm erkekler onları izliyordu. Mert  sevdiği kadının Masal'a ne kadar çok değer verdiğini bir kere daha anlıyordu. Emir gülümseyerek iki yakın arkadaşın birbirine bağlılığını seyrediyordu. Cenk kucağında ki Umut ile olanları izliyor iki kadının dostlarını çok mutlu edeceğini düşünüyordu. Umut, Cenkin kucağında annesi ve teyzesine kıskançlık ile bakıyordu. Neden ona da sarılmıyorlardı ki? Kıskanmıştı işte.