Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
~~~~
"Buğra saçmalıyorsun! Niye böyle bir şey yapacaksın?!" diye çıkıştı Masal.
"Arabada konuşalım bunları." deyip kardeşinin elini bıraktı. Yeğenini kucağına aldığında Masal da anneannesini öpüp sarıldı. Annesi ve babası da ona sarılması için bekliyorlardı ama Masal bunu yapmayacaktı.
Dışarı çıkıp arabaya bindiklerinde Masal sinirini yatıştırmaya çalışıyordu. Emir'in hatası herkese mâl olamazdı. Bu diğer insanlara yapılan çok büyük bir haksızlıktı.
"O herif seni öpmeseydi ben bu anlaşmayı bozmaya çalışmazdım."
"Şirket Emir'in mi ha? Diğer insanlara haksızlık ediyorsun ama haberin yok. Buğra, hayat sandığın kadar kolay değil. Senin her daim cebinde paran, altında araban olabilir ama bu rahatlık herkes için geçerli değil. Bu anlaşmayı yaparak Emir'i yıkamazsın. Adam zaten mimar. Şirket batsa gider başka bir yerde rahatlıkla iş bulur ama anlaşmayı bozduğunda şirketin sekreterini, temizlikçisini, güvenliğini de düşün. Yaşadıklarım olmasaydı senin kadar bencil düşünebilirdim ama hayat o kadar da bencil düşünülecek bir yer değilmiş."
"Ne yapayım o zaman söylesene! Sırf verdiğim sözden dolayı adamın ağzını burnunu dağıtamıyorum. Hadi bugün Sevgilerde kalacaksın. Yarın o eve gidince ne olacak? O adamın sana zarar vermeyeceğini nereden bileceğim?"
"Ağabeyimsen bileceksin. Orası sana kalmış ." diyerek tüm yükü Buğra'nın üzerine yıktı.
Sevgi'nin evine geldiklerinde Buğra'yı öpüp arabadan indi. Buğra'nın öfkesinin dinmeyeceğini biliyordu. Belki de o kadar konuşmaya rağmen anlaşmanın bozulması için babasını ikna edecekti. Söyledikleri yetersiz gibiydi ama bir şekilde ağabeysini ikna edecekti.
Zili çaldığında kapıyı üzerinde pijamayla, yüzünde büyük bir gülümsemeyle arkadaşı açtı. Sevgi arkadaşına 'hoş geldin' demek yerine direk Umut'u kucağına almış sevmeye başlamıştı. Masal onları önemsemeden içeri girip çantasını kenara bıraktı. Sevgi'nin anne ve babası ortalıklarda gözükmüyordu.
"Geç hadi odama. Annemler yok, üzerini değiş biraz dedikodu yapalım."
Masal gülümseyerek başını salladı ve yukarı çıktı. En az kendi evi kadar bu evinde detaylarını unutmazdı. Neredeyse ömrünün yarısı burada geçmişti. Her hafta mutlaka ya Sevgi onlara gelirdi ya da Masal eşyalarını toplar bu eve gelirdi. Kendisinin pijaması yanında olmadığı için dolaptan Sevginin pembe pijamasını alıp giyindi. Saçlarını ev topuzu yapmak yerine salık bıraktı. Saçlarıyla oynamayı her daim seviyordu. Bugün kızlar gecesi olacaktı ve anlatacaklarına rağmen her şey güzel olacaktı.
Aşagı indiğinde oğlu ve arkadaşı oyun oynuyorlardı. Sevgi yastığı yüzüne koyup, garip sesler çıkardıktan sonra yastığı yüzünden çekiyor, Umut da kahkahalarla gülüyordu. Oğlunu kucağına alıp öptü. Sevgi ise yaptığı oyuna devam ediyordu.
