The Baby Maker

Chapter Fifteen

              *~*~*~*❤ ♡ ❤ ღ CHAPTER FIFTEEN ❤ ♡ ❤ ღ~*~*~*

"Bakit kailangan pa akong sumama sa'yo" Ang reklamo ni Isabella, habang patamad na inaayos ang sariling damit sa di kalakihang traveling bag. "Hindi mo naman ako kailangan doon"

Ethan frowned at her "Hanggang ngayon ba naman ay pagtatalunan pa natin ito, napag-usapan na natin ito kahapon, at kailangan kita doon, para maumpisahan na natin ang ating pagpapanggap"

Pagpapanggap.

Her head started to ache. Kahapon, ng sabihin ni Ethan na uuwi ito sa ancestral house ng mga Rodriguez sa Talisay, upang dumalo ng selebrasyon ng anibersaryo ng kasal ng mga magulang nito, ay nagsimula na siyang kabahan. Dahil gusto sya nitong isama. Ayon dito ay pawang malalapit na kamag-anak at kaibigan lang ang magiging bisita doon kaya hindi s'ya dapat mag-alala. Ngunit sa halip na makatulong iyon ay lalo s'yang kinabahan. Tiyak na pawang mayayaman ang mga nandoon at hindi nya alam kung papaano pakikitungahan ang mga ito, lalo na ang parents ni Ethan.

"Pero kinakabahan ako" Pagamin nya "Paano kung hindi ko kayang magpanggap sa harap nila, paano kung mahalata nila tayo" Isabella let out a worried sigh, at ang pag-aalala ay makikita sa maganda nitong mukha.

Ethan reached for her hand at hinala sya patayo mula sa pagkakaupo sa kama at ikunulong sa mga braso nito. "Wala kang dapat ipag-alala, nandoon ako at hindi kita pababayaan" He said reassuringly.

Isabella had suddenly gone quiet. Ang isip ay nabaling sa mga braso nito na nakapulupot sa baywang nya. kasabay ng biglang pagbilis ng tibok ng kanyang puso, at ang pagkabuhay ng mga munting paru-paro na nagliliparan sa sikmura nya. At muli ay nandoon na naman ang emosyon na hindi nya mabigyan ng pangalan or was it right to say that she refused to admit.

Sa mga nakalipas na araw ay ngayon lang ulit sila nagkalapit ni Ethan ng ganito. Pati ang good night kiss na ipinagkaloob nito ay hindi na nasundan pa. Though after that night, he was treating her extra nice and extra sweet, ay hindi na sya nito tinangkang halikan o hawakan man lang. Not that she was complaining, nagtataka lang siya.

Katulad ng pagtataka nya kung ano ang tunay na dahilan kung bakit s'ya nito hinalikan. Ilang beses din niyang tinangka na tanungin si Ethan tungkol doon. Pati ang pagsabihan ito na sana'y hindi na iyon maulit pa, pero hindi sya nagkalakas ng loob. Natatakot s'ya na baka iyon pa ang maging dahilan upang bumalik ang malamig na pakikitungo nito sa kanya. Totoong nagpapasalamat s'ya sa malaking pagbabago ni Ethan. Pero hindi rin niya maiwasang mag-isip na baka kinabukasan ay magbago na naman ang mood nito.

"At hayaan mo sa akin ang pag-arte" Dagdag ni Ethan at saka ngumiti.

Tama, nakalimutan ko na magaling ka nga palang umarte. Pati ba ang yakap at halik mo ay arte din lang? She wanted to say, but held herself. Anong silbi kung itatanong nya iyon, sigurado namang "Oo" ang sagot nito.

"Hmm... nawawala na" Ang komento ni Ethan ng nanatili siyang tahimik.

At nangunot ang noo ni Isabella, hindi nauunawaan ang tinutukoy nito. She raised her eyes to him, and she saw him staring at her neck, and that is when she finally realized that Ethan was talking about the hickey on her neck.

Isabella inhaled sharply when his finger softly grazed on it. Teasing her skin. And that brought a shiver of pure pleasure in her body.

Oh! How can this man can easily affected her. Sa isang simpleng yakap at dantay ng palad nito ay nawawala na s'ya sa sariling katinuan. She felt like wanton sa tuwing kasama nya ito.

Ano ba itong nangyayri sa akin? Hindi ko dapat ito nararamdaman. Isabella said to herself miserably.

This isn' right. She had to stop this craziness before it led to something deeper. But how? Kung araw-araw naman ay nakikita nya si Ethan.  

She breathed deeply and tried to ignore the waves of sensation that created havoc with her heart. She stepped back to escape from his arms but Ethan pulled her back, holding her in place.

"E-than" Isabella uttered in unsteady tone, looking down to avoid his gaze.

"Relax" Ethan chuckled softly "I won't do anything na hindi ka komportable, promise"

Ethan raised her chin to have a full view of her pretty face and she forced to look at him. She wants to drag her eyes away from him, but found herself enamored with those beautiful pair of obsidian eyes of his. Then Ethan slowly lowered his head.

Oh. My. God. he was going to kiss her. Panic and excitement bubble in her chest.

But to Isabella's dismay, Ethan pulled back when she tried to catch his lips.

D*mn this man! He sure know how to seduce a girl.

"At alisin mo ang pag-aalala sa mukha mo, pati kunot sa noo mo. Pumapangit ka" He joked and smiled.

His smile was poignant yet captivating. Oh! here you go again Isabella. She reprimanded herself.

"Ituloy mo ang pagiimpake at baka gabihin tayo sa daan kapag hindi pa tayo umalis" Ang malambing na utos ni Ethan, at wala siyang nagawa kundi sumangayon. Kahit labag sa kanyang loob.

Sana ay nagaaway na lang sila ni Ethan para mayroon siyang dahilan para tumanggi. Kaninang umaga pa siya nagrereklamo dito, pero sa halip na patulan ang pagmamaktol niya ay ginamitan s'ya nito ng ganitong taktika para masunod ang gusto nitong mangyari.

"Hihintayin kita sa baba" Ang sabi nito, bago siya pinakawalan at tuluyang lumabas ng silid.

Si Isabella na naiwan sa loob, ay naiinis sa sarili na ipinagpatuloy ang ginagawa. Nagiging sunod-sunuran na yata sya kay Ethan.

To be continued...