24. Bölüm: Gidin!.!.!

3K 77 4
                                    

Gözlerini açtığım da annem başımdaydı.

- Damla iyi misin kızım?

- İyiyim de anne biraz halsizlik var üstümde.

Böyle diyince annem hemen ateşime baktı.

- Kızım sen yanıyorsun!.

Haa anne yanıyorum hem de cayır cayır hemde Ömer'e...

- Bilmiyorum anne yaa halsizim. Üşüttüm galiba.

- Ah be Damla..

Söylenerek mutfağa gitti. Bende uyumaya devam ettim.

Gözlerimi açtım şimdi daha iyiydim. Mutfağa gidip bir bardak su içtim. Evde kimse yoktu. Nereye gitmişlerdi acaba diye düşünürken zil çaldı. Kapıyı açtım ve kafamı kapı aralığından çıkartarak 'kimo' dedim. Aşağıdan tanıdık bir erkek sesi;

- Benim Damla

Dedi. Ama bu... Bu... Ömerin sesi...

İnanamıyorum ne işi var burda. Merdivenleri yavaş yavaş çıkıyordu. Tam kapıya geldiğinde durdu. Karşısında şoka girmiştim.

- Damla beni içeri almıcak mısın hayatım.

Dedi. Hayatım mı? Ne alaka ya noluyo. Birden içerden sesler yükseldi bunlar hani evde değildi. Neler oluyor ya hiç bi şey anlamadım.

- Tabi buyrun.

Dedim. İceri girdi. Beraber salona geçtim. Annemin ellerinden öptü. Kardeşimle tokalaştı. Ve sıra babama geldiğinde, babam:

- Oooo damat hoşgeldin. Neden bu kadar geciktin öldük açlıktan.
- Kusura bakma babacım trafiğe takıldım.

- Hıı iyi bakalım hadi sofraya

Aman Allah'ım galiba ben öldüm bu ne böyle, neler oluyor burda. Babacım ne, damat ne alaka. Allah'ım yardım et neyin içindeyim ben böyle.

Diye düşünürken sofraya oturduk. Bunlar bi düğünden bahsediyorlar. Ömer bana bakıp sırıtıyor.

- Hayatım ne zaman alışverişe çıkıyoruz malum az kaldı düğüne.

Ne düğünü, sen neyden bahsediyosun ya.

Ardından ayağa kalktım ve bağırmaya başladım

- Ne düğünü ya siz neyden bahsediyorsunuz. Ne saçmalıyorsunuz.

Derken gözlerimi açtım. Gözümden yaşlar akıyordu. Rüya mıydı bu şimdi. Yok yok bence tam bir kabus. Tamam Ömer'i seviyorum. Herkesten daha çok istiyorum onu ama bu şekilde değil. Eşi çocuğu..

Allah'ım sen hayra yor. Nasıl rüya bu ya resmen düğün hazırlığı yapıyorduk...

-----------------------------------

Sabah olmuştu. Gözlerimi açar açmaz annemi gördüm.

- Günaydın kızım nasıl oldun?

- Biraz daha iyiyim anne.

- İstiyorsan rapor al bugün dinlen.

- Yok anne gerek yok iyiyim.

- Tamam o zaman kalk hazırlan, kahvaltını yap da geç kalma.

- Tamam anne kalkıyorum.

Annem evden çıktı. Bende hemen kalktım ve duşa girdim.

Üstümü değiştirip bir kaçlokma bur şeyler atıştırdım. Ve ardından evden çıktım. Yolda giderken dün olanları ve gördüğüm rüyayı düşündüm. Bunları düşünürken okula gelmiştim.

Gönlümün Kaptanı (edebiyat öğretmenim)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin