Allah'ım bana yardım et. Sen bana onu sonsuza kadar sevebilme sabrı ver. Sen büyüksün Allah'ım, bu aciz kulunun dualarını geri çevirme Yarabbim. Amin...
Buna benzer etmediğim dua, yazmadığım mektup kalmadı. Karne günü konuşmak istemiştim belki bir şeyleri açıklayabilirim diye ama olmadı, kabul etmedi. O gün eve gidene kadar ağladım. Yetmedi eve gittim odama kapandım o gecenin sabahına kadar, gözlerim şişene kadar ağladım.
Ona anlatmak isteyipte anlatamadığım her şeyi yazdım bir mektup olarak. Ne kadar işe yaradı bilmiyorum. Şimdi tek düşündüğüm şey yarıyıl tatilinden sonra okulda bana nasıl davranacağı. Artık istesemde konuşmazdım onunla, hatta bakamazdım yüzüne..
Bir gece yine onu ve yaptıklarımı düşünürken mektup yazdım. Ona son mektubum diye. Acaba bu kaçıncı son olacaktı. Ah şu bitmek bilmeyen sonlar.
Mektubumda:
"Ömer... Aşkım, hayatım, bir tanem, ömrüm... Sen bilmesende ben hep sana böyle hitap ediyorum. Ömer ben seni çok seviyorum. Biliyorum saçmaladığımı ama ne yapayım yine de çok seviyorum..
Benden baya bir büyüksün, aslında benim için yaşın hiç bir önemi yok aşk olduktan sonra... Ama tek bir sorun, tek bir engel var ki sen evlisin. Gerçi ben seni her halinle sevdim ama gururumu hiçe sayamam. Kimsenin ahını alamam.
Sen şimdi neler diyorsundur bana kesin. Ama merak etme hiç bir sorun çıkartmayacağım. Aslında sevdiklerim konusunda hiç ama hiç anlayışlı değilimdir. Sevdim mi gözüm kararır. Gerçi ben doğdum doğalı bir tek seni sevdim... Belki inanmazsın son yaptıklarımdan sonra ama bu bir gerçek. Sana yemin ederim ki senden başka hiç kimseyi sevmedim ben.
Sen girdikten sonra hayatıma çok değiştim, çok şey öğrendim ben. Öncelikle sevmenin, aşık olmanın ne kadar güzel bir şey olduğunu öğrendim. Sonra imkânsızın ne demek olduğunu öğrendim seninle. Kısacası ben seninle büyüdüğümü fark ettim.
Aslında büyümek o kadar da kötü değilmiş hatta çok güzel bir şeymiş.
İnsanın duyguları büyüdükçe daha çok açığa çıkıyor. Ve o duyguları bazen kontrol etmesi çok zor oluyor. O yüzden insan bazen kötü şeyler yapabiliyor. Ne olursun yaptıklarımdan dolayı beni affet. Senden çok ama çok özür diliyorum. Bunu söylemek çok zor ama artık senden vazgeçiyorum. Ama unutma hala sene çok seviyorum. Yoruldum çok yoruldum artık pes ediyorum. Tekrardan ne olursun beni affet, özür dilerim binlerce, yüzbinlerce kez. Hakkını helâl et. Allah'a emanet ol. Bir ömür boyu mutluluklar. SENİ SEVİYORUM...
Damla."
Çok zor günler beni bekliyordu. Aslında yaz tatilinde acının büyüğünü çekmiştim ama bu daha sert gelecekti vücuduma. Bünyemin kaldıramayacağından emindim fakat dayanmalıydım. Ne olursa olsun dayanmalıydım...
Yazdığım mektupların, sabahladığım gecelerin sonu gelmek bilmiyordu. Artık yorgunluktan bihal düşüyordum.
Arkadaşlar bir daha k bölümde sadece yazılan mektupları paylaşmak istiyorum sizlerle. Umarım beğeniyosunuzdur. Beğeni ve yorumlarınızı bekliyorum. Mektuplar hakkındaki düşüncelerinizide... Sizleri seviyorum. İyi geceler... :)
