Red Velvet » h.s [Shqip]

Edhe nje hap

" Nese do te kisha nje lule per cdo here qe te mendoj ty , do te ecja pergjithmone ne kopshtin tim"

-Claudia Adrienne  Grandi

Vesha pantoflat e mia dhe dola jashte ne ate te ftohte te acarte . Mendoj se duhet te kisha marre xhaketen  , por kjo skishte aq rendesi.

Me pas hyra serish ne shtepi , u solla dy here verdalle kot dhe mendova se nuk kishte asgje qe do me mungonte prej kesaj shtepie.

Violeta nuk ishte fizikisht ketu , keshtu qe s'kishte me rendesi.

Mora fryme lehtas dhe mendova se sa idiot dukesha ne koken time , por skishte problem.

Mendoj se nuk duhet te shqetesohesha. Biskotat e ndenjura do te ishin ende ketu  , korniza e plasaritur do te qendronte ne dysheme  dhe pikturat ne mur nuk do te fshiheshin.

" Kjo duhet te ndodhe. Nuk ka kthim prapa "  perserisja me veten time

Me ne fund dola nga shtepia. Me pas mendova se cila ishte rruga me e zhurmshme afer shtepise sime.

Ishte rruga qe te conte ne furra e bukes , aty ku punoja . Nuk doja te shkoja atje. Nese do e shihja pronaren time , do merzitesha . Heren e fundit qe isha aty me beri me dhimbje koke me ankesat e saj ,por ajo ishte si nje nene e dyte.

Meqe ra fjala te nena , se kam pare ate dhe Gemm-en per nje kohe te gjate , por mendoj se se kam problem kete gje.

Po ta mendosh mire ,  te bezdisesh kur ke familjen afer ,  nuk eshte nje gje e mire. Jam mesuar te jetoj me kete ndjenje tani.

Ata dy njerez , dhe prinderit e Violetes ishin "njerezit" ( ne fakt si konsideroj si te tille) qe sdo me mungonin kurre. Ky eshte mendimi im ne fakt. Une nuk njoh shume njerez.

U mendova shume. U sigurova qe ishte koha e duhur , vendi i duhur dhe dita e duhur. Gjithcka varej dhe te shpie tek kjo dite.

I "hodha" mendimet e mia konstante  qe me thoshin te kthehesha ne shtepi dhe te merrja nje xhakete,sepse ishte ftohte. 

Kembet me cuan drejt trotuarit dhe u shtriva aty  . Shume njerez po me shikonin si te isha njeriu me idiot ne kete planet  dhe kishin te drejte. Une isha nje djalosh i cmendur , qe  i pelqente te rrinte pa pallto apo pa rroba te pershtashme.

"Zoteri!"  ktheva koken ne te djathe . Rruga ishte mbushur plot me makina dhe u cudita se nje person brenda makines po me fliste mua.

" Me falni , me mua e keni ? " pyeta konfuz. Ishte nje vajze qe dukej me e madhe se une ne moshe. Rreth te 20-tave.

"Po. A jeni mire ?  Te nevojitet ndonje xhakete ose te te shpie diku ?  Eshte ftohte ! " tha ajo.

"Faleminderit , por jam shume mire " i thashe asaj vajzes dhe ajo pohoi me koke . U largua.

Nje buzeqeshje e madhe u shfaq ne fytyren time pasi isha ne rrugen qe doja te isha. I pashe se kishte plot makina.

Psheretiva dhe mbylla syte duke ditur se ky ishte momenti , Kjo ishte koha.

Vazhdova te ecja derisa vura re se kisha zbritur pak me poshte se trotuari , isha ne nje pjese me te ulet , isha ne rruge.

Dola ne qosha dhe shikoja shpejtesine e tyre. Nuk doja te shkaktoja ndonje aksident te madh, keshtuqe duhet te kisha kujdes.

Ne ate moment  , nuk po kalonte asnje makine pasi ishte ndezur drita e kuqe e semaforit . Kaloi ne te verdhe e me pas ne te gjelber. Pasi ato u afruan e pergatita veten.

Distanca midis nesh ishte e vogel tashme dhe shkova ne mes te rruges.  Makinat nuk mund te ndalonin pasi ishte ngrice dhe mund te shkaktonin ndonje aksident fatal , duke u perpjekur te frenonin.

Mbylla syte dhe prita per perplasjen e madhe ; dhe ajo erdhi. U drodha nga dhimbja dhe rashe ne toke.

Syte filluan te me mbylleshin dhe se shpejti te gjithe  zerat u zhduken.

Gjithcka qe une dija , ishte se po shkoja nga kjo bote e tmerrshme dhe do te mundesha te shikoja ate qe kisha deshire te shikoja, Violeten.

Para se te humbisja ndjenjat degjova dike tek peshperiti " Harry" , por sapo degjova fjalet e ketij personi , syte mu mbyllen , gjithcka u fashit , nuk ekzistoja me. Ika dhe do shikoja vajzen qe kam vajtuar per pak shume kohe . Ishte gjithcka qe doja.