Vroeg was ze naar bed gegaan. Ze was moe van de halve nacht die ze daarvoor had gehad en ze had hoofdpijn van al het denken en piekeren dat ze die dag had gedaan. Wolfs zou zich nog eens in de zaak verdiepen had hij gezegd en ietwat twijfelend had ze hem in de keuken gelaten. Ze wilde hem vertrouwen maar iets in haar vertelde haar continu dat ze dat niet moest doen. Toch was ze naar boven gaan, toch had ze hem alleen gelaten.
Ze kon de slaap niet vatten, ze concentreerde zich op de stilte die er was. De stilte die haar vertelde dat hij de deur niet uit ging. De stilte die bewees dat hij in de keuken aan de zaak werkte en nuchter was zoals belooft.
Ondanks dat dat haar gerust moest stellen, hield het haar wakker. Ze was bang dat de stilte doorbroken zou worden zodra zij in slaap was gevallen.
Ineens schoot ze rechtovereind van het gepiep van haar mobieltje. Verward keek ze om zich heen, blijkbaar was ze toch in slaap gevallen. De cijfers op haar telefoon gaven aan dan het al half drie was geweest. Het gepiep was van een binnenkomend berichtje, een berichtje van Wolfs. Hij vroeg haar naar beneden te komen en ze realiseerde zich dat hij daar al die tijd nog zat. Ze trok haar warme sokken aan die op het nachtkastje lagen en ze nam haar telefoon mee naar beneden. 'Wolfs, wat is er?' vroeg ze halverwege de trap. Het licht was overal nog aan, hij was de keuken niet uit geweest. Verstijfd van verbazing bleef ze onderaan de trap staan toen ze zag wat er op tafel stond. 'Hoe kom je daaraan?' wilde ze weten. De dop was van de fles gedraaid en het glas was voor de helft gevuld.
'Ik heb niet gedronken..' zei hij zachtjes.
'Dat was niet mijn vraag Floris. Hoe kom je dááraan.' Ze liep verder de keuken in. Wolfs staarde naar de fles voor zich en hij twijfelde over zijn antwoord.
'Verstopt.' Zei hij eerlijk. Zuchtend liet Eva zich naast hem op de stoel zakken.
'Ik dacht dat we samen alles door de gootsteen hadden gespoeld?' hij knikte, dat had hij haar inderdaad doen geloven.
'Ik heb niet gedronken.' Fluisterde hij weer terwijl zijn handen om het glas vouwde.
'Hou je dat ook zo?' vroeg ze terwijl ze haar hand op zijn arm legde. Het bleef lang stil. Wolfs keek nog steeds voor zich. 'Gooi je het zelf weg?' wilde ze weten.
'Kan jij het doen?' zijn stem stierf bijna weg. Onzeker keek hij haar aan. Eva realiseerde zich hoeveel moeite het hem gekost moest hebben haar te vragen te komen. Zodat zij hem kon tegen houden omdat hij wist dat hij het zelf niet zou kunnen. Zodat zij er zou zijn, voordat hij zijn controle zou verliezen. Ze knikte en pakte het glas en de fles van tafel.
'Dit is het beste Wolfs.' Verzekerde ze hem terwijl ze de inhoud wegspoelde.
'Ja..' zijn stem klonk schor en langzaam knikte hij.
