'Hoe staat het met je handen?' vermoeid slenterde ze de trap af de keuken in. Wolfs zat er al, het ontbijt stond al bijna klaar.
'Hoe weet jij dat ik wat aan mijn handen heb?' zuchtend ging ze zitten.
'Omdat ik erbij was.' ze zag hem nadenken en hij knikte. 'Nou?'
'Het valt wel mee, zo erg is het niet.' Hij stak zijn handen op zodat ze kon zien dat de schade beperkt was. 'Dankzij jouw goede zorg.' Glimlachte hij, maar ze kon niet naar hem terug glimlachen. Zijn glimlach verdween daardoor al snel en hij wende zijn blik van haar af. Hij nam de broodjes mee naar de tafel en zette het tussen hun in. 'Smakelijk,' wenste hij haar. Een knik was haar enige reactie.
Zo onopvallend mogelijk bekeek hij haar. Ze zag er moe uit. Ze had donkere kringen onder haar ogen en de kleur was uit haar gezicht getrokken. 'Voel je je wel goed Eef?' vroeg hij bezorgd.
'Ja hoor. Ik ben gewoon moe.' Knikte ze. 'Slecht geslapen.'
'Hoe komt het?' ze zuchtte en het bleef even stil.
'Door alle zorgen, om jou.' Besloot ze eerlijk te zeggen en ze keek hem aan. Doordringend, ze hoopte dat ze bij hem door kon dringen.
'Waarom heb je zorgen dan?' vroeg hij verbaast. Lang keken ze elkaar aan. Een lange stilte viel.
'Je snapt het echt niet hè? Of wil je het niet snappen?' Eva schudde haar hoofd. 'Ik ga alvast naar het bureau.' Ze wilde even weg van hem, ineens kon ze hem niet meer om haar heen verdragen.
'Wacht, dan ga ik wel gelijk mee.' besloot Wolfs en hij stond gelijk op.
'Ik loop wel.' was ze niet van plan te wachten.
De hele dag was de stemming niet al te best geweest. Wolfs probeerde normaal contact met Eva te maken maar dat had ze telkens genegeerd. Ze wisselde alleen woorden met hem als het echt niet anders kon. Aan het eind van de dag besloot ze naar huis te gaan zoals ze was gekomen, te voet. Ze wilde niet onnodig bij hem in de auto zitten. 'Eef kom nou, stap gewoon in.' Hoorde ze Wolfs achter haar toen ze langs de auto liep. Ze liep door. Net zo lang totdat Wolfs met de auto naast haar reed. 'Doe nou niet zo Eef.' Zei hij door het open raampje.
'Hoe doe ik?' vroeg ze en ze keek hem fel aan. Hij slikte, voordat hij antwoord zou geven.
'Weet ik niet. Maar je doet de hele dag al zo. Als je ergens mee zit dan zeg het gewoon.' Hoofdschuddend liep ze door. 'Eef!'
'Laat me gewoon met rust Wolfs.' Snauwde ze.
'Wat jij wilt.' Met die woorden drukte hij hard op het gaspedaal, Eva achterlatend.
