Met een bonkend hoofd schoot ze ineens overeind. Blijkbaar was ze in slaap gevallen. Op de wekker zag ze dat het bijna tijd was voor het avondeten, wat betekende dat ze de hele dag had geslapen. Mopperend op zichzelf kwam ze uit bed, dit was zonde van haar vrije dag. Ze hoorde hard gevloek van beneden en ze realiseerde zich dat ze daarvan wakker was geworden. Ze rende haar slaapkamer uit, ze stormde de trappen af naar de keuken. 'Wat is er aan de hand?!' Wolfs stond in het midden van de keuken. Onbegrijpend keek hij van de kapotte ovenschaal op de grond naar zijn rode handen. 'Verdomme Wolfs.' Eva duwde de oven dicht en snel trok ze hem naar de wasbak. Toen het water lauw uit de kraan stroomde stak ze zijn handen eronder. 'Je hebt weer gedronken.' Wist ze. Ze zag het aan zijn ogen.
'Eén glas, omdat jij boos op me bent.'
'Geef mij maar de schuld inderdaad.' Knikte ze. 'Je kan toch wel bedenken dat die schaal gloeiend heet is als 'ie uit de oven komt. Wat bezielde je?'
'Ik snap het niet..' schudde hij zijn hoofd. 'Ik moet toch eten maken voor jou.'
'Dat betekend toch niet dat je die schaal zo kan vast pakken.' zuchtte ze. 'Daar hebben ze ovenwanten voor uitgevonden. Die dingen die naast de oven hangen, weet je nog?'
'Ik wil het alleen maar met je goedmaken Eef.. Ik wil niet dat je boos bent..' hij begon te snikken en hij legde zijn voorhoofd tegen haar schouder. Verstijft bleef Eva staan. Ze voelde medelijden opkomen en dat probeerde ze weg te drukken. Dat was wel het laatste wat ze wilde, medelijden met hem.
Ze had zijn troep in de keuken opgeruimd terwijl hij vragend naar zijn handen keek. Ze had hem aan tafel gezet en hij had zich nog niet bewogen. 'Blijf er nou maar vanaf,' zei ze gelijk toen hij in beweging kwam en aan de blaren wilde voelen. 'Ik zal er wat zalf op smeren, dat helpt wel.' hij knikte alleen maar. Eva pakte de verbandtrommel erbij en schoof naast hem. 'Wil je me iets beloven?'
'Alles.' Knikte hij.
'Niet meer koken als je hebt gedronken. De volgende keer steek je het huis in de fik.'
'Dat zou ik nooit doen Eef,' schudde hij serieus zijn hoofd.
'Als je nuchter was geweest had je ook nooit die schaal vastgepakt.' zei ze.
'Je doet gemeen.' Vond hij en er volgde een stilte.
'Het valt nog mee, het had erger kunnen zijn.' knikte Eva naar zijn handen. 'Heb je trek? Dan maak ik wat te eten.'
'Dat kan jij niet.' Wist hij.
'Op dit moment kan ik het beter als jij.' Wist ze wel zeker. Hij liet een zucht, knikte en liet zijn hoofd op tafel rusten.
