Twijfelend klopte hij op haar slaapkamer deur. Hij had het haar beloofd, hij wilde zijn belofte ook echt nakomen maar hij wist dat het hem niet zou lukken in zijn eentje. 'Eef? Ben je nog wakker?' vroeg hij terwijl hij voorzichtig de deur opende.
'Nu wel.' slaperig en lichtelijk humeurig omdat hij haar had gewekt draaide ze zich om in bed. 'Wat is er?'
'Niks, sorry. Ga maar weer slapen.' Ineens wist hij niet meer hoe hij het moest vragen. Misschien durfde hij niet meer.
'Zeg het nou maar, ik ben nu toch al wakker.' Vond Eva. Dan had hij haar in ieder geval niet voor niets gewekt. Ze knipte haar nachtlampje aan en wreef in haar ogen. Ze had even tijd nodig haar zicht scherp te krijgen.
Ze zag zijn bleke gezicht en de kringen onder zijn ogen. Blijkbaar had hij nog geen oog dicht gedaan deze nacht. 'Voel je je wel goed?' hij schudde zijn hoofd. Voorzichtig stapte hij één stap door de deurpost heen. Hij had zijn schoenen aan en Eva haar blik viel op zijn jas die hij stevig vast hield.
'Kan ik even hier blijven zitten?' vroeg hij en hij wees op de stoel die vlak naast haar bed stond. Haar broek van die dag hing over de leuning heen.
'Ja, tuurlijk.' Zei Eva gelijk. Ze had al zo'n vermoedden waarom. Snel liep Wolfs naar de stoel en hij liet zich erin vallen. Eva stapte haar bed uit.
'Blijf hier, oké? Ik ben zo terug.' Wolfs knikte waarna ze de gang op liep.
Niet veel later kwam ze terug met twee dampende mokken. 'Geen warme chocomel toch?' waarschuwde hij haar en glimlachend schudde ze haar hoofd.
'Warme melk.' Ze gaf hem een van de mokken en ging in kleermakers zit op bed zitten. Wolfs blies in de mok waarna hij een slok nam.
'Dit is echt smerig.' Vond hij en ze lachte zachtjes.
'Ja hè. Maar je kan er beter van slapen.'
'Ja hoor.' hij rolde met zijn ogen.
'Drink nou maar gewoon. Dan drink je in ieder geval iets.' Lang keek hij haar aan, hij wist niet zo goed wat ze met die opmerking bedoelde en wat hij er van moest vinden. 'Sorry.' Zei ze zachtjes. Ze hoorde pas hoe het overkwam toen ze het al had gezegd. 'Doe je schoenen anders uit.' hij knikte, zette de mok weg en trok zijn laarzen uit. 'Wat wilde je gaan doen?'
'Dat weet je toch al..' haalde hij zijn schouders op.
'Ja.. Maar ik wil het graag van jou horen.' Het bleef even stil.
'Naar het café.' Zei hij eerlijk.
'Wat hield je tegen?' wilde ze weten. Wolfs dacht na maar kon eigenlijk geen goed antwoord vinden. Hij wist het ook niet precies.
'Jij..' zei hij bijna onhoorbaar en hij wende zijn blik van haar af.
Feedback is welkom!
