Shapeshifter

hoofdstuk 14

Na tien minuten gelopen te hebben houden ze halt. Elmont tilt Mina weer van Saum zijn rug af en ze lopen stilletjes naar de rand van het bos. De ingang van de rozentuin lag vlak voor hun. "Ik zie geen Stof monsters hoor." Zegt Mina. "Ze zouden voor de deur zitten, niet voor de ingang van de tuin." Zegt Saum ineens. "Wees nou stil." Moppert Nuka terwijl ze richting de ingang loopt. Elmont en Mina volgen haar zo stil mogelijk. Als ze door de ingang heen zijn en in het doolhof van rozen lopen, word voor hun Nuka ineens aangevallen. Het lijkt alsof ze wordt gelanceerd en ze verdwijnt, samen met de zwarte schaduw, in een zij weggetje. Elmont rent ernaartoe en al snel is het afgelopen met het monster. Elmont veegt het stof van zijn zwaard en Nuka schud zich even uit. "Zo, das één." Zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Achter hun komt Saum ook aangerent. Hij voegt zich weer bij de rest en ze lopen verder.

Het tweede monster staat inderdaad voor de deur. Het is een grote zwarte wolf. "Laat mij maar." Zegt Nuka en ze loopt richting de wolf.
Zijn rode ogen focussen op haar, maar hij verroert geen vin. Verleident loopt Nuka langs hem en met het puntje van haar staart lokt ze hem mee. Hij rolt met zijn ogen en volgt haar. Als ze uit het zicht zijn horen ze een luide grom en een doffe klap.
Huppelend en onder het stof, komt Nuka weer aangelopen. "Uitslover." Hoort Mina Saum mompelen.

Ze openen de deur van de academy en lopen naar binnen. Meteen komt er een groep Stof monsters op ze af rennen. Saum gaat snel voor Mina staan om haar te beschermen. Ze pakt het zwaard dat om haar middel hing en kijkt angstig langs Elmont naar de monsters; het zijn er vier en ze kijken niet bepaald blij. Nuka staat naast Elmont met haar nekharen omhoog. Eén van de monsters doet een stap maar voren en ontbloot zijn tanden. Nuka gromt en springt op hem af. Ze worstelen even en de andere monsters vallen ook aan. Ze rennen op Saum en Elmont af. Saum maait met zijn klauwen en een doffe klap klinkt; één minder. Een tweede klap klinkt en Mina kijkt even bezorgd langs Saum. Gelukkig het was niet Nuka. Nog één te gaan. Mina ziet Elmont uithalen naar het laatste monster, met een sierlijke beweging haalt hij uit en het stofmonster gilt het uit als hij uit elkaar spat tot stof. Het licht valt precies goed op zijn gezicht en al zijn mooie contouren worden erg goed weergegeven. Mina lacht verlegen als hij haar ziet staren. Hij lacht naar haar en legt een arm over haar schouder.

Ze lopen stilletjes naar de kantine. De deur is dicht en binnen horen ze geroezemoes. Elmont loopt naar de deur en opent het schuifje. Wat hij ziet, zijn alle leerlingen en leraren. Alex merkt hem op en loopt naar de deur toe. "Elmont? Wat doe jij hier?" "Waar is Luna?" Is het enige wat hij zegt. "Ze vertrok richting haar toren." Elmont knikt en doet het schuifje weer dicht. Aan de andere kant van de deur hoort hij Alex roepen en slaan op de deur. "Doe het niet! Je weet niet wat ze zal doen! Alsjeblieft!"
Hij draait zich weg van de deur en loopt richting de toren. Mina loopt snel achter hem aan; "Elmont, wacht even, wat denk je te doen?" "Haar in ieder geval overmeesteren." "Mee eens, maar wat als ze de monsters op ons af stuurt? Je hebt gezien hoeveel het er zíjn!" Hij zucht even en stopt met lopen. "Mina, luister, zolang we haar vinden kunnen we in ieder geval íets doen."
Een grote knal, veel geschreeuw en gebrul vult de gangen. De andere zijn binnen. Aan het einde van de gang horen ze Luna gillen; "Mijn monsters!"

De seconden erna leken als een droom aan Mina voorbij te gaan. Luna kwam de toren uit gerend met een woeste blik op haar gezicht, met haar handen gevormd als klauwen en besmeurd met bloed en stof. Toen ze Elmont zag werd haar gezicht even gevoelloos, alsof ze spijt had, maar werd daarna weer krankzinnig. Achter haar kwam een Stof monster aan gelopen. Hij had een angstige blik in zijn ogen, het was Riddick als leeuw. Even keek hij Mina aan en leek toen een knoop door te hakken. Hij gromde en wierp zich op Luna waardoor hij haar op de grond vast zette. Kort daarna kwam er een golf van volgelingen op Riddick afgerent en ze duwden hem tegen de muur, hij verzette zich niet. En een andere groep nam Luna beet en sloeg haar in de boeien. Ze werd ruw weggebracht. Simon kwam trots naar ze toe gelopen; "Ik zei toch dat het goed zou gaan mijn jongen." Elmont keek hem even verslagen aan. "Het ging erg soepel ja." Simon knikt en loopt langs hen, om de deur van de kantine open te doen.

De weken erna word beetje bij beetje het ritme opgepakt; naast leren werd de wedstrijd natuurlijk weer verder gespeeld.
De dag van de finale is aan gebroken en Mina loopt rustig door de hallen heen.
"Mina! Wacht!" Ze draait zich om en word bijna omvergelopen door Lis. "Ho rustig, wat is er?" "Heeft Elmont je echt gevraagd om op de ereplaats te zitten?" Ze knikt. "Dat heeft ie ja." "Man o man, ik heb zin in vanmiddag! De twee grootste rivalen tegen elkaar" ze maakt een zwaaiend gebaar, "Elmont Dumort en Riddick Alpha. Samen in de finale. Wat denk je dat ze hebben bedacht? Één op één?" Mina lacht. "O Lis, rustig nou, ik weet dat toch ook niet allemaal." Lis schud haar krullen los. "Weet ik, maar je weet het nooit zeker hé?" En ze stoot Mina aan. Samen lopen ze verder door de gangen richting het sportveld. Deze was omgebouwd tot stadion; hoge tribunes rond een groot podium. Alle leerlingen zullen vanmiddag aanwezig zijn. Wanneer ze het veld op lopen zien ze dat de bankjes al vol beginnen te stromen, het duurt nog een uur voordat de finale begint, maar met zo veel mensen moet je op tijd zijn voor een plekje.
"Hé Lis, hierzo!" Het is All, hij heeft al een plekje op de middelste rij overmeesterd. "Kom eraan!" Roept Lis. "Ik zie je zo." En ze loopt naar All toe. Mina zwaait nog even en loopt weer naar binnen.