Shapeshifter

hoofdstuk 4

Als Mina de hal in loopt, komt Riddick haar net tegemoet. Hij lacht naar haar en zegt: "Kom je mee, het is etenstijd?" Mina knikt en loopt achter hem aan. In de gangen van de slaapkamers is de vloer bedekt met een rood tapijt en de muren bedekt met houten planken. En om de paar meter hing er een grote kroonluchter in de gang. Ze namen de dubbele trap naar beneden en liepen richting de keukens. Er kwamen heerlijke geuren uit de keukens. Mina merkt nu pas dat ze best wel honger heeft. Riddick begroet de kokin en loopt verder naar de volgende ruimte. Mina volgt nog steeds. De volgende ruimte bestond uit een grote kamer met daarin zo'n acht lange tafels waar bankjes omheen staan. Het was erg druk en de tafels stonden al vol met eten. Op een tafel stond zelfs een heel gebraden varken. Riddick liep naar een van de tafels waar nog plaats was en ging zitten. Mina ging naast hem zitten. Voor haar stond een schaal met gebakken aardappelen, ze pakt haar vork en prikt er een paar op haar bord. Ook Riddick begon zijn bord vol te scheppen. "Heb je al wat over Elmont gehoord." Vraagt Mina aan Riddick. Hij had net zijn mond vol en stikt bijna in een stuk vlees. Mina klopt hem op zijn rug en hij komt bij. "Sorry, verkeerde keelgat. Maar ik heb alleen gehoord dat hij nog bij Luna is." "Breng me erheen!"
"Wat? Nu?" "Nee, veelvraat eet eerst je bord maar leeg. Niet weer stikken hé?" Riddick begon te lachen en zei: "Is goed, eerst eten." Hij draait zich om en begint met de jongen naast hem te praten.
Het meisje dat rechts van Mina zat begint te lachen. "Waar lachen we om?" Vraagt Mina aan het meisje. "Jij durft; aan Riddick vragen hoe het met Elmont gaat! Auw!" De jongen die tegen over het meisje zat had haar een schop gegeven. "Lis, daar kan zij toch niks van weten." Lis begon weer te grinniken. "Ik ben trouwens All, en dát daar is Lis." Lis begint weer te proesten en valt bijna van de bank. Mina begint ook te grinniken. "Maar even serieus," begint Mina. "Wat heb ik gemist?" "Elmont en Riddick gaan ver terug, zo'n tien jaar om precies te zijn, het betrekt Het Stof, Elmont's vader, vechttechnieken en een meisje." Ik dus, dacht Mina. "Eerst kwam het meisje, ze werd hier gebracht door haar moeder en Simon, de vader van Elmont, dacht dat haar moeder gek was en heeft ervoor gezorgd dat ze, volgens mij twee jaar later, werd verbannen." "Daarna begonnen ze tegen elkaar in te werken," gaat Lis verder. "Het Stof had toen veel slachtoffers gemaakt, iedereen zat ermee, ze hadden beide hun theorie en zo begon de strijd." "Ja," zegt All. "Nu gaat het alleen nog maar over wie de sterkste is, hoor. Ze trainen erg vaak, ook samen. Alhoewel Elmont de laatste tijd meer in de boeken duikt."
"Wat waren die theorieën dan?" "Dat moet je ze persoonlijk vragen, wij weten alles maar half."
Lis was ondertussen uitgelachen en haar blonde haar, die ze in een vlecht had zitten, piekte alle kanten op. Haar groene ogen traande nog een beetje van het lachen. Ze begonnen te praten over de academy. Over wie waar sliep, Lis scheen ook op de tweede verdieping te slapen en All op de begane grond. Ze praatte ook over de lessen van aanstaande maandag. All had gehoord dat Mina in zijn klas les had, dus stelde hij voor haar maandagochtend op te pikken en naar de lessen te begeleiden. Mina vond het een goed idee.
Na het eten, wat ondertussen was uitgelopen tot acht uur, nam Mina afscheid van All en Lis en ging weer naar haar kamer. Merlijn zat voor de deur van Mina's kamer en kwam naar haar toe gelopen toen ze aan kwam. Ze gaf hem een aai en liep haar kamer binnen. Ze ploft neer op haar bed. Kijkend naar de mini replica van een staande klok. Shit, ik zou nog naar Elmont. Dat komt morgen wel. Ze pakt het klokje op en zet de wakker om half twaalf. "Zo, eerst even een dutje doen." Zegt ze tegen Merlijn, die ondertussen op haar benen was gaan liggen. Ze draait zich om en wurmt zichzelf onder de dekens en valt in slaap.

Als de wekker om half twaalf gaat, schrikt Mina wakker. Ze kleed zich aan en kijkt nog een keer op de plattegrond; de rozen tuin is de hal uit, naar beneden, dus richting de keukens en dan de deur tegenover de ingang. "Moet lukken." Zegt Mina en ze begint te lopen.
Eenmaal in de tuin anngekomen, staat ze versteld van de schoonheid van de rozen, zo in het maanlicht. Het was prachtig. Een donkere schim zat met de rug naar haar toe, op de rand van de fontein. Ze liep er langzaam naartoe, gevolgd door Merlijn.
De persoon staat op en draait zich om. Het is een meisje met lang krullend rood haar, van ongeveer Mina's leeftijd en heeft een korset aan met allemaal franjes en dergelijken. Eronder droeg ze een dikke bruine riem met een rode rok, die aan de voorkant tot haar knieën kwam en aan de achterkant tot haar enkels. Ze liep op blote voeten. "Ah, Mina je bent gekomen, ik hoopte al dat je niet verdwaald was ofzo." Ze stak haar hand naar haar uit en zei "Ik ben Namira Clearwater, ik heb morgen, maandag dus, net als jou mijn eerste dag. Ik dacht laten we van te voren kennis maken." "Vanwaar die armband?" "Há, die was niet van mij, ik had het briefje er gewoon op gelegt." Ze begon een beetje te lachen. Oppeens komt er iemand de binnenplaats op lopen, het is Luna en als Mina zich weer omdraait is Namira weg. "Wat doe je hier, Mina?" Vraagt Luna. "Gewoon even een luchtje scheppen. Vandaag was nogal hectisch." Verzint ze snel. Luna vraagt;"Wil je Elmont nog even zien?" Mina knikt hevig en loopt snel achter Luna aan.
De deur van Luna's toren was van donker eikenhout. Ze liepen naar binnen en gingen de trap omhoog. Luna deed de tweede deur open. Ze liepen naar binnen en Mina zag Elmont op een tafel zitten, deze had simpelweg een wit laken erop liggen. Hij had geen shirt aan zag Mina. "Hij is net wakker, hij vroeg naar je." Fluisterde Luna naar haar en ze geeft haar en zetje in zijn richting.
Merlijn was achter ze aangelopen en sprong op de tafel waar Elmont zat. Elmont zag hem en keek meteen om. Hij glimlachte opgelucht. Mina loopt zijn kant op en gaat naast hem op de tafel zitten. Het uitzicht vanaf de tafel naar buiten, was bijna net zo mooi als dat vanuit haar boomhut. "Nu snap ik waarom je dat zei." Zegt Mina terwijl ze naar buiten wijst. Elmont knikt en aait Merlijn, die ondertussen weer op zijn schoot was gaan liggen. "Hij mag je, dat is zeldzaam." "Dat heb ik bij dieren." "Ook bij mensen." Zegt Mina blozend. Hij kijkt haar schuin aan, lacht en slaat een arm om Mina heen. Ze kruip tegen hem aan. "Ik dacht dat je dood ging." "Dan moet er wel héél wat gebeuren. Ik had gewoon een overdosis Stof, nou ja gewoon, ik heb geen idee waar het beest vandaan kwam." "Ik had er ook zo een gezien bij mij in het bos."
"Wat! Waarom had je dat niet eerder gezegd?" "Ik had er niet bepaald de tijd voor of wel dan? En dan nog je had hem niet meer kunnen vinden, ik had er al mee afgerekend."
"Hoe?" Vraagt Elmont verbaasd.
"Met mijn pijl en boog." "Dus daarom zat er Stof op je pijlen koker." Mina knikt. "Dat heb je dan goed opgelost." Zegt Elmont. Een grote uil vliegt langs het raam van de toren en land in een boom vlakbij. Ze kijken er alle bij gefascineerd naar. Als Merlijn het in de gaten krijgt, springt hij als een gek van Elmont's schoot en springt vol tegen het raam. Elmont en Mina gaan helemaal stuk als ze de uil nieuwsgierig naar Merlijn zien kijken. Dan ziet Mina dat de uil fel blauwe ogen heeft en stoot Elmont aan. Hij stopt met lachen en kijkt naar de uil. "Luna, is dat normaal?" Vraagt hij."Tot zover ik weet niet." Zegt ze bedenkelijk. "Mina, was dat Namira, die bij je in de rozentuin stond?" Vraagt Luna. "Ja, hoe weet jij dat?" "Je vader is terug." Zegt Luna tegen Elmont. Ze pakt een boek en loopt naar de andere kamer.

Het gesprek valt stil en ze kijken samen nog even naar buiten.
Luna verbreekt de stilte; "Misschien is het tijd voor jullie beiden om even te gaan slapen, het is half twee." Met tegenzin wurmt ze zich onder Elmont's arm vandaan en loopt naar de deur. "Welterusten Mina." Roept hij haar na. "Truste, Elmont."
Wanneer ze op haar kamer is, pakt ze het eerst volgende tshirt dat ze kan vinden trekt deze aan en kruip haar bed in. Wat een dag.