Ang Boyfriend kong Malibog

Chapter 12

Jc's Pov

Ako!

Napalingon ang lahat sa kanya. Ang lakas kasi ng pagkakasigaw niya. Nairita na rin siguro sa kakasigaw at kakahanap nitong si Aj ng magiging kapareha niya.

Ako ang nakakuha ng number 7.

At si Joseph at Aj nga ang magiging magkapareha. Tsktsk! Sa dinami-dami ng pwede niyang makapareha, bakit si Aj pa? Alam ko ng may lihim din itong pagtingin kay Joseph. Kitang-kita sa bawat titig, pagsulyap at pagbabantan sa bawat galaw ni Joseph. Natitiyak ko rin na naghahanap lang ito ng tamang panahon upang masabi at maipakita niya ang nararamdaman niya para kay Joseph.

Naku! Heto na naman ako! Nakardmdam na naman ako ng selos. Di ko talaga maiwasan. Ganito ako kapag si Joseph ang pinag-uusapan.

"Wooh! Nagsama ang dalawang cutie pie ng classroom natin. Pareho pa silang matalino at talented!" pasigaw ding pagkakasabi ni Kristine.

"Rock na 'to! I'm sure magiging maganda ang resulta ng group activity namin ni Joseph." sabi ni Aj.

"Ano pa nga ba? Nagsama ba naman ang dalawang brainy, talented and cute pa." dagdag pa ni Kristy.

"So, Joseph, instruction na lang ni Ma'am ang hihintayin natin. Natitiyak kong magiging maganda chemistry natin." sabi ni Aj.

Ah eh. Sana nga. Wala pa namang intructions ni Ma'am kaya hindi pa natin masasagot 'yan.

Mukhang gumagawa ng paraan si Aj para sa atensyon niya para kay Joseph. May "chemistry" pa siyang nalalaman. Kapag napasagot ko 'tong si Joseph, I'll make a way na hindi kayo magsama o kahit magkadikit man lang.

Natigil na ang kanilang usapan ng bumalik na si Joseph sa kanyang upuan na maya't-maya rin ay tumunog na ang bell.

...

Dahil mamaya pa ang susunod na class namin ay nagsilabasan na ang lahat ng kaklase namin.

Palabas na ng silid si Joseph. Hindi ko na dapat palampasin ang pagkakataong ito. Ang pagkakataon na dapat ko ng sabihin itong nararamdaman ko para sa kanya. Ayokong maunahan pa ako ng iba. Hinatak ko siyang bigla upang mapigilan sa paglabas ng silid.

Ano ba?!

Nakita ko na si Jc 'yun. Namula na naman ako. Naalala ko na naman kasi ang nangyari kanina.

"Joseph, pwede ba tayong mag-usap ng masinsinan?"

O-kay, ano ba 'yun? Kung tungkol sa nangyari kanina ay 'wag mo ng alalahanin. Okay lang.

"Alam mo, sinadya ko 'yun. Gusto ko ng magtapat sa'yo, Joseph. Gusto kita."

Natulala si Joseph. Nabigla at namumula sa aking pag-amin.

"Joseph, totoo ang nararamdam ko sa'yo. Lagi nga akong nagseselos sa kung kani-kaninong persona na nakakasama o nasasalamuha mo eh."

Hindi pa rin siya nagsasalita. Ini-internalize niya lahat ng mga sinasabi ko. Tine-test niya ba ako kung nagsasabi ako ng totoo? Pwes, sa bagay na 'yun ay wala akong pag-aalinlangan dahil totoo ang lahat ng aking sinasabi.

"Joseph? Okay lang kung naguguluhan ka sa mga sinabi ko. Yes, Joseph. I'm a bisexual. I'm a man who fall in love with a man. Let's us say I'm gay but who cares? This is me. I'm in love with a guy and it's you."

Halata sa mukha ni Joseph na ramdam niya kung paano ko bitawan ang salita na sinasabi ko sa kanya na puno ng sinseridad. Hinintay ko ang kung anuman ang kanyang sasabihin, tinititigan ko lang siya hanggang siyang nagsalita.

Jc, gusto rin kita. Ikaw nga 'yung tinutukoy ko sa poem na gawa ko eh. Oo, konting oras pa lang tayong nagkasama pero magaan ang loob ko sa'yo at panatag ako kung ikaw ang kasama ko. Natatakot lang ako na baka layuan mo ako kung aminin ko ito sa'yo. Pero ngayon ay ikaw pa mismo ang nagbigay ng napakalaking pagkakataon para maamin ko ito sa'yo at oo, magkapareho tayo ng sekswalidad. Inaamin ko sa'yo na hindi ako bakla pero ewan ko kung bakit pero nagkakagusto sa kapwa ko lalaki. It's my first time to experience this.

Rinig na rinig ko ang bawat salita na sinasabi ni Joseph. Kaya bumibilis bigla itong kabog ng dibdib ko. Tumataas din ang chance na mapapasagot ko siya.

"That means, the feeling is mutual. We both like each other. Why don't we give it a try. What I means is, try nating pumasok sa ganitong relasyon. Okay lang ba sa'yo?"

Ahhh... Sige. Pero...

"Pero ano?"

Natatakot ako sa kung ano ang sasabihin ng ibang tao. Alam ko na kasalanan sa Diyos ang gagawin natin.

"Joseph, as long as wala tayong ginagawang masama ay hindi 'yun magiging kasalanan sa mata ng Diyos. Ang sasabiing ng ibang tao? Hayaan mo sila. Hindi sila nag-exist sa mundong para manghusga. Tayo ang gumagawa ng mga desisyon natin sa buhay at hindi sila."

Siguro naman ay makatulong kahit konti ang mga sinabi ko para mabawasan man lang ang pag-aalala ni Joseph.

"So, tayo na ba?"

Huh?

Namula na naman ako sa pagkakasabi niya nun sa akin. Ito ang magiging kauna-unahang relasyon kung sagutin ko na siya.

Jc, pwede bang sasagutin ko na lang ang sagot mo kung makausap ko na si Lola?

"Okay lang. Hindi naman ako nagmamadali eh. At kahit ano pa ang isasagot mo tatanggapin ko pero paalala ko lang sa'yo, hinding-hindi ako susuko."

Mabuti naman kung ganun. Uuwi kasi ako bukas sa amin. Tutal ay weekend din at walang class bukas.

"Pwede bang sumama?"

Ah eh. Text na lang kita mamayang gabi kung payag si Lola na magsama ako ng classmate.

"Sure! I have a feeling na papayag si Lola."

Lola mo?

"Si Lola mo. Ikaw talaga, Mr. Sungit."

Mabuti naman at nagkakaintindihan tayo.

"May nakalimutan ka yata, Mr. Sungit? No secrets na tayo kasi nagkaaminan na tayo eh. So, ano ba ang dapat mong itawag sa akin tulad ng pagtawag ko sa'yo ng Mr. Sungit."

Sa pagtatanong ko ay napaisip siya bigla at pangiti-ngiti pa hanggang sa tumawa na ito.

"Nakakatawa ba 'yun? Sabihin mo na kasi, Mr. Sungit."

Okay. Ang dapat kung itawag sayo ay...

Mr. Libog.

"Hahahahahahaha! Bakit ganyan? Ang lupet mo naman sa akin, Mr. Sungit."

Eh ganyan ka naman, di ba? Lagi mo kasing napapansin pwet ko sa tuwing magkasama tayo.

"Well, ang ganda naman talaga kasi ng pwet mo. Ang tambok!"

See? Lumalabas na naman ang pagkalibugin mo.

"Oo nga eh. Tinitigasan na naman ako."

Bastos! Ewan ko sa'yo!

...

Napaka-cute talaga nitong si Joseph kapag namumula. Nadaragdagan pa ang cuteness nito kung lumabas ang dalawa niyang dimples o di kaya ang magkadikit ang kang makapal na kilay na bagay na bagay sa kanyang bilugang mga mata.

Sana ay mapapayag na kitang maging tayo.