"Sanırım bana yalan söylediğin için senden ayrılmam gerekiyor," diye mırıldandım ayaklarımı sallayarak. Sonra da yüzümü buruşturdum. "Çok klişe."
İç çekti ve koltuğa bayılır gibi yayıldı. "Tanrım."
"Gerçekten gideceğimi mi sandın?"
Kafasını sallayınca yine yüzümü buruşturdum ve omzuna bir yumruk attım. "Hadi ama! Burası gerçek dünya. Hangi aptal zengin bir sevgiliyi bırakıp gider ki?"
Kaşlarını kaldırdı ve dudaklarını büzdü. Gerçekten ayrılacağımızı düşünmesine şaşırmıştım doğrusu. Adamın milyon dolarları var, bırakıp gidecek kadar salak değilim.
Şaka şaka.
Yani kısmen.
"Dinle Tyler," dedim derin bir nefes alarak. "Bunları kaldırabilirim."
"Sen güçlü bir kızsın," diye fısıldadı elini çeneme koyarak. Gözlerimi devirdim ve hafifçe sırıttım.
"Kadın."
Kıkırdadı. Onun bu duygusal haline bayılıyordum. Hani derler ya, erkekler ağlamaz diye. Yalan. Erkekler sadece aşırı duygusal oldukları anlarda ağlar. Ve bunları genelde yalnızken yaparlar. Çünkü toplum beyinlerine öyle bir işlemiş ki 'ağlamak zayıflıktır' diye. Bu yüzden sert görünmek için rol yaparlar. İçten içe ölürler ama. Tyler'ın bu huyunu çok seviyorum işte. Ağlamayı zayıflık olarak görmüyor. Onunla gurur duyuyorum. Kendinden ve duygularından utanmamasına bayılıyorum.
"Bana gerçekleri anlattığın için teşekkür ederim," dedim ellerimi yanaklarına koyarak. "Peki ama o tehditler kimdendi?"
Başını yana çevirdi ve avuç içimi öptü. "Baban."
"Babam hapiste."
"Adamları."
İç çektim. Babamın neden böyle davrandığını anlamıyordum. Aslında Tyler'ında neden böyle davrandığını anlamıyordum. Lanet olsun mükemmel zekam nereye kaybolmuştu böyle.
"Baban bir ay sonra hapisten çıkıyor."
Hızla ona döndüm. "Ne?"
Yüzünü buruşturdu. "Peşimizi bırakmayacak."
"Umurumda değil."
"Benimde."
Bunu duymak içimi rahatlatmıştı. Babamı sevmiyordum. Gerçi en son yıllaaar yıllar önce görmüştüm ama annemi gözünü kırpmadan öldürmesi ister istemez ondan nefret etmeme sebep olmuştu. Annem ya annem. Öz annem. Kendi karısını isteyerek öldürmüştü.
Manyak herif.
"Babam neden seni benden ayırmaya çalışıyor ki?" dedim kaşlarımı çatarak. "Olan olmuş. Hem biz suçsuzuz."
"Seni de Walker'lara kaptırmak istemiyordur," dedi kıkırdayarak. "Anlaşılan o ki annenin babamla oluşu ona çok fena koymuş."
Onun bu kadar rahat oluşu dikkatimi çekmişti. Hayır yani babası annesini aldatmıştı ve bundan bu kadar rahat bahsetmesi garipti. Dudaklarımı büzdüm ve bira şişemi sehpaya bıraktım. "Şimdi ne olacak?"
"Ne gibi?"
Elimi uzattım ve sarı perçemlerini yüzünden çektim. Ellerimi yanaklarına koydum ve doğrudan gözlerine bakmaya başladım. Hayatımda bu kadar koyu renk bir göz görmemiştim.
"Babamı diyorum."
Kaşlarını çattı ve elleriyle ellerimi tuttu. "Ondan korkuyor musun?"
Yüzümü buruşturmamak için kendimi zor tuttum. "Hayır."
