The Missing Piece

Chapter 17- Mimi

hindi daw sila?!

kami kaya pwede ?!

:))

kalandian much !!!

"Bakit naman hindi mangyayari? mahal mo naman siya...."

"Mahal ko siya pero hindi ako ang rason ng pagtibok ng puso niya." ang malungkot na sagot niya.

dumating ang margarita na inorder ko.

nanahimik kami pareho...

"Ikaw kasi Brent eh. Bulag ka lang." ang bulong ko sa sarili ko.

"hindi ako bulag. Mali lang ako ng piniling babae."sagot niya ng nakangisi.

narinig pa niya yun?

O.O

"ako nalang ulit ang piliin mo." ang sabi ko naman.

"hindi na kita mahal mimi." ang sagot niya sa akin.

OUCH!!!!

ARAY naman un..

"i'll do everything. maging akin ka lang ulit" ang sagot ko.

ininom ko ang margarita. Straight.

tumayo ako sa kinauupuan ko.

hinawakan ko ang magkabilang pisngi niya.

unti unti kong nilapit ang mukha ko sa kanya.

I reached for his lips.

I kissed him.

"i still love you, Brent MOntereal." sabi ko sa kanya at hinalikan ko ulit siya.

he answered back.

nilagay niya ang kamay niya sa bewang ko at nilapit niya ako sa kanya.

his hands were on my hips and i hung my hands in his neck.

hindi napigilan ng mga luha ko na tumulo.

kumalas ako sa pagkakahalik sa kanya.

niyakap ko siya ng mahigpit.

"I miss you so much !!! hindi mo alam kung ano ang dahilan ng lahat. kung bakit ko nagawa sa iyo yun. please come back to me." ang sabi ko sa kanya.

"tama na mimi. hush.

may boyfriend ka na. Mahalin mo nalang siya. Halika na ihahatid na kita." tumayo siya sa kinauupuan niya at tinawag ang waiter. binayaran niya ang bills naming dalawa at umalis na.

naglalakad kami papuntang parking lot.

"Uuwi nalang ako mag-isa." sabi ko sa kanya.

"okay. Ingat ka." at sumakay na siya sa kotse niya.

So yun lang yun?

ok?

tapos na lahat.

naglakad lakad ako papunta sa isang place na kung saan kita ang view ng buong city.

umiiyak parin ako.

'BRENT MONTEREAL!!!! I LOVE YOU!!!!! MAHAL PARIN KITA!!!!! AKO NALANG ULIT!!!! PLEASE." at napaupo akong humahagulgol.

hindi dapat ako nagkakaganito kung hindi dahil kay daddy.

tama siya ang puno't dulo ng lahat ng ito.

pumara ako ng taxi at nagpahatid ako sa bahay.

"Oh, mimi. kanina pa nag-aalala ang daddy mo sayo." ang salubong sa akin ni manang.

"Nasan po siya?" ang tanong ko.

"Nasa study room."

i rushed to his study room.

nakita ko siyang nakaupo sa desk niya habang nagbabasa ng dyaryo.

"YOU!" at sabay turo sa kanya.

"Miranda, where have you been? kanina pa kita hinahanap." ang sagot sa akin ni daddy.

"I HATE YOU SO MUCH DAD! I HATE YOU FOR RUINING MY LIFE?! YOU ARE THE REASON WHY IM NOT WITH THE MAN I LOVE!! KASALANAN MO KUNG BAKIT HINDI NA AKO MAHAL NI BRENT!! AKALA KO BA MAHAL  MO AKO?! KUNG BUHAY PA SANA SI MOMMY SANA HINDI GANITO KAMISERABLE ANG BUHAY KO!!! I HATE THIS PLACE!!! EXPECIALLY YOU!!" at umalis na ako sa study room niya.

i left him speechless.

umakyat ako ng kwarto ko.

inempake ang lahat ng gamit ko.

kung saan ako pupunta,

bahala na.

ayoko na dito.

hindi na ako nagpaalam sa mga tao sa bahay.

maglalayas nga ako diba?! bat pa ako magpapaalam?

naglakad lang ako.

hindi naman kasi ako marunong magdrive.

naglakad lakad ako.

hindi ko alam kung saan ako pupunta.

naupo ako sa isang bench sa park.

umiiyak.

maya-maya pa, maay panyong lumitaw sa harap ko.

"Stop crying now." tinignan ko ang pinanggagalingan ng boses.

"BRENT?!"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

:))

comment kayo please.

ivote niyo na rin ha.

bawal silent reader dito :))