I'm perfect for you

2 | Laura & Nerveus

2 | Laura & Nerveus

Toen ik de deur van mijn bureau opende zag ik Felix voor het raam staan. Hij draaide zich om "Je moet terug naar Marianne, ze wilt weten hoe het ging." Zei hij en zette zich neer in mijn bureaustoel. "Ik zie je straks." Zei ik en ging naar het bureau van Marianne, ik klopte op de deur en ging naar binnen toen ze zei dat ik binnen kon.

"Heeft hij iets gevraagd of gezegd?" Vroeg ze. "Hij vroeg mijn naam." Zei ik, ze knikte. "Verder nog iets?" Vroeg ze. "Nee." Antwoorde ik, ze knikte. "Je kan gaan, de vergadering is verzet naar 15 uur." Zei ze en begon weer dingen op te schrijven.

Ik ging mijn kantoor binnen en zag dat Felix nog steeds achter mijn bureau zat. Ik sloot de deur en hij begon meteen te praten. "Ik dacht dat je ontslagen was, ik was al aan het nadenken hoe ik het interieur ging veranderen." Als hij geen lach op zijn gezicht had dacht ik dat hij het meende. "Je bent mijn beste vriend, je hoort me te steunen, niet te vervangen." Zei ik, hij lachte en stond op toen ik aan mijn bureaustoel ging staan.

"Je uitzicht is beter dan dat van mij." Zei hij toen hij naar mijn raam toe ging, ik rolde mijn ogen. "Dan heb je het uitzicht van Meneer Styles nog niet gezien." Zei ik, hij draaide zich om naar me en hief zijn wenkbrauwen op. "Hij is een eikel." Zei hij en keek weer door het raam naar buiten. "Je moet mensen niet zo snel beoordelen." Zei ik en nam een pen tussen mijn vingers en speelde er mee.

"Abby, iedereen zegt het. Zelfs Marianne." Hij ging voor mijn bureau staan en ruste zijn handen op het hout van mijn bureau. "Hij zag er zeer gestrest uit, misschien is hij daarom prikkelbaar." Zei ik. "Jij bent ook niet goed gezind al je geen 8 uur geslapen hebt, en de meeting is naar 15 uur verzet." Zei ik, ik opende mijn mail en stuurde snel een mailtje naar Mario en Marie dat de meeting verplaats is naar 15 uur. "Dat is niet hetzelfde." Zei hij, ik lachte. "Dat is het wel, jij bent dan ook niet bepaalt het zonnetje in huis." Ik keek weg van de computer.

Hij schudde zijn hoofd. "Dat is niet hetzelfde." Zei hij opnieuw, ik leunde naar achteren in mijn stoel. "Nee?" Vroeg ik. "Nope." Zei hij. "Hij is de CEO, hij heeft meer werk dan jij en ik samen. Volgens mij begrijp ik het als hij eens geprikkeld is." Zei ik. Hij zette zich neer op mijn bureau en ik probeerde hem er af te duwen.

"Als je stoelen had zou ik er in gaan zitten maar je hebt er geen." Zei hij, ik rolde mijn ogen. "Jij hebt hem naar jouw kantoor gesleept, doe niet alsof ik de schuldige ben." Zei ik, dit keer rolde hij zijn ogen naar me. "Het is veel gezelliger bij mij dan bij jou, Mario of Marie. En die van mij is het verste van Marianne." Argumenteerde hij. "Die van Marie is beter." Zei ik. Hij zuchtte en stapte naar mijn deur. "Je bent even koppig als een kind van vijf." Mompelde hij maar ik hoorde het. "De volgende keer smijt ik mijn perforator naar je." Dreigde ik, hij stak zijn tong uit en deed de deur dicht achter hem.

* * *

Ik was mijn laptop in mijn handtas aan het steken toen er op de deur werd geklopt "Binnen." Zei ik terwijl ik mijn draagbare muis erin stak. Toen ik opkeek zag ik dat het de secretaresse was, ze lachte vriendelijk naar me en deed de deur achter haar dicht. Ik glimlachte terug naar haar en ze stapte dichterbij. "Laura." Zei ze en stak haar hand uit. "Abby." Zei ik en schudde haar hand.

Ze keek rond "Heb je geen extra stoel?" Vroeg ze, ik lacht omdat ik me ongemakkelijk voelde. "Ik had er een maar mijn collega heeft hem gestolen." Zei ik, ze fronste wat maak knikte.

"Je hebt een aparte stijl." Zei ze, ik glimlachte. "Dankje." Zei ik, ik vond het altijd leuk als mensen dat zeiden. Iedereen loopt hier rond met een hemd of een blouse met kokerrok.

"Ik kwam zeggen dat je om 12 uur op Meneer Styles zijn bureau moet zijn. En geen minuut later, hij is erg stipt." Zei ze. Al wat ik kon doen was knikken. Ze glimlacht en ging mijn bureau weer uit.

"Fuck, wat heb ik nu weer gedaan." Zei ik tegen mezelf en nam mijn tas, er waren hier en daar nog wat mensen aan het werken en toen ik langs Felix zijn bureau liep waren de lichten uit. Ik begon sneller te stappen want Felix is geen geduldig persoon en zou wel zonder mij naar huis durven rijden.

Ik wachtte op de lift met een paar andere van ons verdiep en toen hij er was stapte we in, we waren al snel en ik keek rond voor de zwarte haren van Felix.

"Waar bleef je?" Vroeg Felix die neer zat op een van de zetels die in de lobby staan. "Ik eum, Laura is langs geweest." Antwoorde ik, ik was nog steeds verward en vragen spookte door mijn hoofd. Ik zag zijn verwarringen legde uit dat Laura de secretaresse is van Meneer Styles, zijn verwarring leek alleen maar groter te worden toen ik zei dat hij me wou zien de volgende dag om 12 uur.

"Maar het is kippenwoensdag." Zeurde hij toen we in zijn auto zaten. "Weet ik, ik keek echt uit naar de kippenboutjes." Zuchtte ik. Iedere woensdag gingen we samen met Marie en Mario kip gaan eten, we doen het al van in het begin dat ik erbij ben en dat is nu al een jaar. "Ik ook." Jammer hij verder en reed de parkeerplaats uit.

Heel de weg naar huis plaagde hij me hoe hij met Marie en Mario samen kip gingen eten.

"Wacht eens." Zei hij toen we in het midden van de gang stonden, ik draaide me om en hief mijn wenkbrauwen op. "Je gaat om 12 uur, dus dat betekend dat je met hem gaat eten. Toch?" Vroeg hij. "Ik denk van niet, misschien wilt hij me persoonlijk ontstaan." Zei ik nerveus.

"Wat? Waarom zou hij dat doen? Je bent de beste fotograaf/secretaresse van het hele gebouw, en de covers van de tijdschriften zijn altijd perfect." Zei hij. "Als hij jou ontslaat neem ik ook ontslag." Zei hij, ik kreeg een lach. "Zou je dat echt doen?" Vroeg ik, hij fronste. "Fuck nee, dan belanden we op straat en kunnen we geen kip meer eten. Ik zei het alleen zodat ik als een goede vriend klonk." Zei hij en sloeg zijn arm om mijn schouders.

"Ik weet echt niet wat ik zonder je moet, je vrolijkt me echt op." Zei ik sarcastisch, hij keek naar me met een glimlach. "Daar zijn vrienden voor schat." Zei hij en begon te stappen waardoor ik ook moest stappen.

Zodra ik de deur van ons appartement zag nam ik mijn sleutels en opende hem, zijn arm viel van mijn schouder af en hij deed zijn schoenen uit, ik deed de deur dicht en deed hetzelfde. "Neem een warm bad dan bestel ik chinees." Zei hij en gaf me een kus op mijn voorhoofd, ik zuchtte en knikte daarna.