Tozlarını üfledi yağız kitabın.Kitabı çöpe atacak kadar kötü insanlarda vardı demek ki.İçinden dedi ki kitabı çöpe atan biri en sevdiğinide sokağa atabilir.İnsanlar nasıl bu kadar kötü olabilir di?
Yağız kağıt toplamalıydı geçimini böyle sağlıyordu.Daha 16 yaşındaydı ve hayatın hić de adil olmadığını düşünüyordu.Yaşıtları daha karanlık sokaklara girmekten korkarken o mecburiyetin getirdiği cesaretle her sokağı arşınlıyordu.Ayakkabıları artık yorgun düşmüştü.Kitabı kirli ve biraz deforme olmuş parkasının iç cebine koydu.Sanki bir yarenden gelmişçesine.Yarıya kadar dolan torbasıyla deponun yolunu tuttu.Çay kokusu geliyordu içerden.Cafer içerden çağırdı yağız gel kaçak cay var.Dün ismet abi kalan simitleri vermişti.Mis gibi bugün nasipte bu var.Ne garipti kimilerinin beğenmediği kimilerinin baş tacı Oluveriyordu.Eski sandalyelerden birine oturdu.Omuzlarında nasıl bir yük vardı ki sanki onu yerin yedi kat dibine sokacak ağırlıktaydı.Kitabın kapağında bir agacın dört resmi vardı.birincide çiçek açmış bir ağaç ikincide meyve vermiş üçüncü resimde ise yapraklarını dökmüş dördüncüde çıplaktı ,ölmüştü demek daha doğruydu.Dördüncü resimde ağacın boynu bükülmüş tek bir yaprağı kalmamıştı.Bu anlamlı resimin üst kısmında gri gümüşi bir renkte kitabın adı yazıyordu.Hayat-ı hengame.Hengame nedir?Cafer atıldı karışıklık demek.Nerden biliyorsun diye çıkıştı yağız.Bir sözlükte okumuştum dedi.Kitabı ilk sayfasını açtı yağız.Bir mısra vardı.Ve şöyle yazıyordu.
"Kapı 1:Hayat zifiri karanlık bir sokakta karanlık ve aydılığın bitişik halidir."
Neden böyle demişti kitabı yazan.?Açıklamasını ikinci sayfayı açınca gördü.
Hiç düşündünüz mü hayatın ne ifade ettiğini.?
Bazı insanlar sadece bunu anlamak için bir ömür harcayıp geriden gelenlere öğütler veriyor.
Halbuki hayat tecrübe etmektir.Birisine ateşin yaktığını söyleseniz dahi o ateşin acısını tatmadan anlayamaz gerçeği.Evet hayat zifiri karanlık bir sokaktaki lamba ile karanlığın bileşimidir.Işık umuttur yaşamın göstergesidir.Hayat ise karanlık ile ışığın birleşimidir.Ve tecrübe etmenizi ister hem karanlığı hem aydınlığı tanımanızı ister.Fakat karanlıkta kalmakta sizin tercihinizdir aydınlığa adım atmanızda.Ve siz hayattan birşeyler beklemektense hayattan birşeyler çalmayı yada koparmayı öğrenemedikçe olduğunuz yerde saymaya mecbursunuz.Hayat evinin penceresinden bakınca güzeldir.Fakat gerçek hayat o pencerinin dışında sizi bekler.Onunla yüzleşmeliyiz..
Yağız cafer'e sordu cafer gerçek bir hayat varsa onu biz yaşıyoruz galiba dedi.Hep dışardan izledim o pencereden bakan insanları nasıl korkuyorlar bir bilsen.Gözleri onları ele veriyor.Yağız:Bu kağıtları ve kartonları satarsak bir tane müzik çalar alacağım dedi cafer'e.
Cafer:Zaten kazandığın üç kuruş.Boş yere harcama dedi.
Yağız hiç oralı olmadı.İnatçı bir çocuktu.Dediğini yapardı.Cafer'de biliyordu bu huyunu.
Kartonları almaya geldiler.Cafer ile Yağız zaten paket haline getirdikleri kartonları yüklemeye başladılar.Şoför bey çay içmek için içeri gitti.
Yağız:Hadi cafer gelde başlayalım dedi ve başladılar birer birer paket yapılmış kartonları yüklemeye.Öğlene kadar yüklediler kamyoneti.Öğleyinde birer ekmek arası yediler.Ve olmazsa olmaz çay demlendi.
