Uzunca bir sahilde,
Bir kayığın üstündesin,
Güneş utancından girmiş yuvasına.
Canlıları denizin,
Çekilmiş su altından.
Saçlarının ucuna düşmüş:Süreyya.
Uçlarına kızıl bir kına yakmış.
Ve kıvrım kıvrım izleri .
Siliniyor yavaşça o yıldızın.
Hala mı gözün ırakta?
Nereye bakarsın söyle!
Bu kadar zaman inadına.
Bakma artık şu uzağa.
Bir sağa dön bir sola.
Selam ver bana.
Dokunursa gözlerin cismime.
Aynı yaralar mı kavuşturdu bizi?
Aynı dualar mı?
Aynı arayış mı gökte?
O uzağa bakışımız aynı mı?
Bunca zaman bir kelam gelmediyse sevdadan mı?
Değil...
Seni sevmek zor iş.
Önce içimden atıyorum bazı şeyleri.
Acele oluyor herşey.
Sevmem aslında çatkapıları.
Yinede oluveriyor işte.
İçimde yer açıyorum.
Yerinde rahat olsun diye
Bir kenara çekiliyorum.
Ne diyorsun?
Emrin oluyor.
Başıma, gözüme.
Seni tutmakta zor iş.
Ya alışmışlıktan ya da korkusundan yalnızlığın.
Her gördüğünde ayakların kapıyı .
Kilitler arıyorum boşlukta.
Seni uğurlamakta zor iş.
Bir çiçeği yada gülü veya karanfili toprakla buluştur.
Sonra can suyunu ver
Bekle uzun uzadıya.
Titre tir tir.
Sabret çatlayana kadar taşlar.
Ve bûyünce kopartıp at.
Yapamaz insan kıyamaz ya işte.
Seni kırmakta zor iş....
Malum hikaye kalpte.
Eskiyoruz.
Ben ve biz ;sensiz.
Sensizlikte zor iş....
