Moving to London, Dutch Liam Payne fanfic

Hoofdstuk 43

Helloooo everybodyyy

Mijn vriendin heeft vandaag een nieuw boek gepubliceerd op wattpad! Het heet 'Secret Love' en het is een Harry Styles fan fiction :D haar account is @AshantiL

Neem een kijkje alsjeblieft?

Enjoy dit hoofdstuk aha <3 x

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*NIALL P.O.V*

''Leaaaave!'' Schreeuwde ze in me gezicht. De vieze, gore, alcohol lucht rook ik uit haar mond. Ik stond op en zei dat het niet mijn bedoeling was om voor haar te beslissen of ze wel of niet mocht drinken. Nouja, eigenlijk wel. Ik wou niet dat ze dronken werd op Liam's verjaardagsfeest. Misschien gaat ze wel domme dingen doen, daar zou ze achteraf sowieso spijt van krijgen.

Ik deed wat ze zei. Ik ging weer naar de tafel waar de Batman taart stond en allerlei lekkere gebakjes er rond om heen. Ik draaide me weer om zodat ik Jade kon zien. De ober huppelde weer voorbij en ze bestelde weer iets. Ik rolde geërgerd met mijn ogen.

Ik hoorde een stem achter me. ''Hi bro! Good to see ya.'' Het was Justin. Ik had hem nog niet gezien vanavond.

''Hey, man! How are you?''

''Yeah i'm fine. I have a question. Who's that girl who's dancing with Liam? That isn't Jade.''

''No she isn't Jade. It's Danielle. His ex-girlfriend.''

''Oh, okay.. But.. HOLY FUCK LOOK AT THAT!'' Hij wees naar de dansvloer. Ik draaide me om en zag het nu ook; Liam en Danielle zoenden.

''What the...'' Vroeg ik verward. Ik keek naar Jade, maar ze was niet meer bij de banken te zien. Ik zag haar in haar paarse jurk langs de mensen voorbij rennen, de club uit. Ik rende achter haar aan.

''Jade! Jade, hold up!'' Ze rende de straat uit.

Zonder na te denken rende ik achter haar aan. Ik voelde al het eten op en neer gaan in mijn maag.

''Jade..'' Hijgde ik. Ik zag haar rechts afslaan, een andere straat in. Ze weet niet eens waar ze naar toe rent, ze kent Californië niet! Ik probeerde weer verder te rennen maar het had geen zin meer. Er zat al een te grote afstand tussen ons.

*JADE P.O.V*

''Jade, Jade! Hold up!'' Hoorde ik een stem achter me schreeuwen. Ik wist niet wie het was, vast Liam die even 'sorry' wou zeggen. Dit vergeef ik hem nooit meer. Hij heeft gezoend met zijn ex-vriendin. Ik voel me vernederd en bedrogen. Ik rende en rende maar door, niet wetend waar ik heen ging. Ik hoorde nog een paar keer mijn naam, maar na vijf minuten niet meer. Uitgeput was ik. Ik rende door verschillende straatjes. Smalle, grote, lange en ik kwam uit bij een park. Ik keek achterom en zag niemand meer. Het was pikdonker buiten. Ik zag alleen een scheve lantaarnpaal een klein beetje licht geven. Ik pufte uit maar kon bijna niet meer rechtop staan. Mijn hoofd bonkte, het werd wazig voor mijn ogen. Ik werd duizelig en viel uiteindelijk neer op het gras. De vieze alcohol drankjes kwamen vanuit mijn maag naar boven. Ik moest overgeven. Het werd zwart voor mijn ogen.

*NIALL P.O.V*

Ik dacht eraan om terug te gaan naar de club. Om boos te worden op Liam, dat hij zo stom is geweest om voor Jade haar ogen te zoenen met zijn ex. Ik kon het niet geloven. Liam zou dit nooit doen. Nooit zou hij Jade pijn doen. Hij werd te veel verleid door Danielle.

Nee, ik kon niet opgeven. Ik kon niet terug gaan. Jade zwerft hier ergens rond en ik ben de enige die haar kan vinden. Er liepen bovendien ook enge griezels midden in de nacht buiten. Ik besloot om verder te lopen. Ik gokte maar op waar ze heen zou kunnen gaan.

Kansloos. Zei ik tegen mezelf een kwartier later. Nooit kan ik de goede kant op gerend hebben als Jade deed. Ze kan overal hier in de stad zijn. Ik ging tegen een scheve lantaarnpaal aan zitten. Nadenken waar ze zou kunnen zijn. Ik keek rond me heen en zag alleen maar zwart omdat het zo donker was. Alleen het lantaarnpaaltje gaf licht. Ik zag wel dat ik bij de ingang van een park was. Zou ze daar ingerend zijn? Misschien kan ik het vragen aan iemand die haar misschien heeft gezien. Ik keek in het park maar zag echt helemaal niemand lopen. Ik liet mijn hoofd zakken. Ik keek naar de grond en zag daar een rode lint liggen. Ik herrinner me nog dat ik minuten lang naar Jade staarde toen ze aan het dansen was. Ze had een paarse jurk aan en haar haren waren gekruld. Ze had een grote, rode strik in haar haar. Ze was perfect.

Wacht eens.. Rode strik? Ik pakte het op en het lintje moest wel uit Jade haar haar zijn gevallen. Ik rende het parkje in. Ze moest hier ergens zijn.

''Jade! Jade!'' Schreeuwde ik door het stille parkje.

Maar toen opeens zag ik iets paars in het grasveld liggen. Ik keek nog eens goed en het was Jade.

''Oh my god, Jade! Are you allright?'' Ik kwam dichterbij haar en zag dat ze had overgegeven. Ik ging op mijn hurken naast haar zitten en schudde haar heen en weer. ''Please... Wake up. Jade..''

*JADE'S P.O.V*

''Please... Wake up, Jade.'' En zo hoorde ik nog een paar keer mijn naam. Ik werd helemaal door elkaar geschut. Ik opende mijn ogen en realiseerde me dat ik nog steeds op het gras lag.

''L-Liam?'' Vroeg ik. Mijn hoofd bonkte nog steeds heel erg.

''No, i'm Niall. Are you okay?''

''Noooo..'' Ik voelde de tranen over mijn wangen heen stromen. Ik voelde me verschrikkelijk.

''Sssh, it's allright.'' Hij sloeg zijn armen rond me heen. ''I'm here okay.. I'm calling Liam if he wants to drive us to home.''

''No.'' Snikte ik.

''Harry?''

''No.''

''Paul?''

''No!''

''Jade. Listen to me.'' Met zijn hand lifte ik haar kin op zodat ik hem aan keek. ''I think it's not a good idea if we're staying the whole night in the park. It's cold outside and.. You know.. Dark.'' Stamelde hij.

''We can walk?'' Vroeg ik. Ik wou niet dat iemand me zo zag.

''No, we're to far away from home.''

Ik zuchtte door mijn tranen heen. Deze avond had leuk moeten zijn, maar het voelde als een nachtmerrie. Ik zat nog een tijdje in Niall's armen te huilen totdat hij zijn telefoon pakte.

Voordat ik wou vragen wie hij zou bellen kreeg ik het antwoord al.

''Paul! It's me Niall. Yes, i know. I am here with her. Yeah, i found her. Where we are? Uhm. The park but i don't know which one. Ohh, yes! It's in front of the Game Store. Uhu. Okay. See ya.''

Ik keek hem vragend aan.

''Paul and the boys are coming.''

Ik voog mijn tranen weg.

5 minuten later zag ik een zwart busje aan komen rijden voor het ingang van het park. Liam rende als eerste naar me toe en zag me in de armen van Niall zitten. Hij schrok, maar volgens mij ook omdat ik er als een mummie uitzag.

''I'm so sorry...'' Hoorde ik hem fluisteren.