My Professor, My Love.

CHAPTER 44

Sir Yuji's P.O.V

Narinig ko lahat ng sinabi ni Jess dahil sinundan ko sila ni Charlotte. I never knew na mag-pinsan sila ni Maxine, and like Charlotte it was unexpected to know na si Jess ang nagkalat ng pictures namin noon. The moment I saw her running towards Jess at the back of the campus, I left the game and followed them right away. Makita palang na papunta sila sa likod ng campus, hindi kana magdadalawang isip na sundan sila.

Pagdating ko nagsisigawan na sila, I've heard that Jess loves her, dun palang natakot na 'ko sa isasagot nya. Nakatutok lang ang mga mata ko kay Charlotte when she started to cry. Hindi ko na mapigilan yung sarili kong puntahan sya at ilayo sya dun. Kahit kailan hindi ko gugustuhing makita syang umiiyak, mas masakit ng sampung beses para sakin na makita syang ganun. I wanted to punch Jess for what he did but still, he's Charlotte's bestfriend and I respect her a lot.

Dinala ko sya agad sa parking lot after I grabbed her things. Ako nagdala ng bag nya habang inaalalayan ko sya papunta sa sasakyan. Gusto ko na sana syang iuwi but Penny told me na nagpaalam na sya kay Raven na magoovernight pala sya kila Penny. I've talked to Penny and insisted na ihatid na sila sa bahay nila but Penny told me that it is ok for me to bring Charlotte to my house. "She's your girlfriend, go ikaw ng bahala sakanya. She needs you right now." Her exact words.

Pagbalik ko sa parking lot nakatulog na si Charlotte sa kakaiyak sa loob ng sasakyan. Nakahiga sya sa passenger's seat habang nakatiklop ang mga tuhod nya, halata sakanya na pagod na pagod sya sa kakalaro kanina tapos idagdag pa yung nalaman nya tungkol kay Jess. Naaawa akong tingnan sya ng ganun, kaya kinuha ko agad yung kumot sa likod ng kotse at kinumutan sya. I even put my pillow under her head para komportable sya sa pagtulog nya. Matapos kong masecure yung ayos nya sa passenger's seat, pinaandar ko na agad yung sasakyan. I'm taking her home.

---

Charlotte's POV

"I betrayed you Charlotte, I'm not your friend. I never was, I wanted to destroy you piece by piece! I love you but you never felt that, alam mo kung bakit? Dahil manhid ka! Ako yung taong nandyan pag nagiisa ka pero ano? Mas pinili mo si Yuji! Ni hindi mo naalala lahat ng ginawa ko para macomfort ka pag iniiyakan mo sya, I WAS THERE WHEN NO ONE ELSE WAS CHARLOTTE! I WAS THERE!"

"AHHHH!!!!"

*BLAG!*

Pagdilat ng mga mata ko nakasubsob na sa sahig yung pagmumukha ko. Aray, nauna pa yung ilong ko tingin ko nabali ata.

*Door opens*

"Charlotte?! Where are you?! Are you ok?!"

Teka, boses ba yun ni..

"There you are, anong ginagawa mo dyan sa sahig?" Lumapit sya agad sakin at nagulat ako ng buhatin nya ako na parang bagong kasal pabalik sa higaan ko.

Or should I say, sa higaan nya? Inikot ko yung mata ko sa buong kwarto at isa lang napansin ko. Hindi ko 'to kwarto!

"N-nasaan ako?"

"In my room." Maikling sagot nya habang kinukumutan nya ako.

"Gutom kana ba? I hope you don't mind eating a beef broccoli dahil yun yung niluluto ko ngayon."

Nagluluto sya??

"Um..a-anong nangyari?"

"You don't remember?" Iniling ko yung ulo ko as a no sa tanong nya.

Lumapit sya sakin at umupo sya sa tabi ko.

"Nakatulog ka sa kakaiyak at dahil narin exhausted ka sa kakalaro, how come na hindi ka kumakain bago maglaro? Nung binuhat kita para akong nagbubuhat ng bata sa gaan mo. Kumakain ka nga ng marami, Ms. Briones."