Starting over again [Under Major Editting]

12. Epilogue II

Note: unedited

+++++

A/N: Sorry sa sobrang layo ng years gap. Need ko kasing gawin iyon para sa flow ng kwento. Since short story lang naman ito.

-----

After 7 years

Ella

I was holding Jaydee's hand while he's busy playing with flowers. We drop by on a flowers shop nearby the cemetery. He pull off his hand with me. And run towards his Dad. But before that, Ken take the flowers from him. My son started to cry.

Kinuha ni Ken ang bulaklak na hawak ni Jaydee. Kahit kailan talaga mapang-asar si Ken. Hindi lilipas ang araw na hindi inaasar si Jaydee. Iyakin si Jaydee kaya madalas itong asarin ni Ken.

"Mommy, Ken get my flowers. Isusumbong ko siya kay tito para multuhin siya." Nakaismid na sabi nito.

Ang sarap niya pang kurutin. Dahil ang cute niya habang nakanguso. Lumapit ako sa kaniya at pinunasan ang luha sa pisngi niya.

"Ken? Please give it back the flowers to Jaydee, now!"

"But, lo...?" tatanggi pa sana siya sa sasabihin ko nang pinandilatan ko siya ng mata.

"Okay, Okay. Here is your flower little buddy. I'm just happy to see you angry. Ang cute mo kasi. Kamukhang-kamukha mo kasi ang Daddy kapag nagagalit. See, 'diba magkamukha tayo?" sabi nito sabay taas baba ng kilay niya.

"Love, sorry na. Binalik ko na ang flowers sa kaniya. Don't get angry, please?" pagmamakaawa pa ni Ken. Tumango lang ako sabay ngumiti.

"Then, if you're not angry, kiss me!" Ngumuso pa ito at hinihintay ang halik ko. Nagtubig ang mga mata ko. Dahil hindi ko maiwasan na maalala ang ginawa noon ni Ken sa akin. Noong mag-propose siya sa akin nang muli kaming magkita.

"You're forgiven, love. Go and put the flowers on the grave." Utos ko sa dalawang lalaking nagbigay kulay sa buhay ko. Lumapit ako kay Ken at hinalikan siya sa labi. Maging si Jaydee ay binigyan ko rin nang halik.

Magkahawak kamay silang dalawang nagtatatalon dahil sa ginawa ko. Lumapit sila sa lapida at sinimulan gawin ang inutos ko. Tinanggal nila ang mga lantang dahon na nagkalat sa ibabaw nito.

"Mom, can we go? Gagawa lang po kami ng bolang kandila. Like I used to do with daddy. I saw plenty melted candle on that side. Please, mommy?" Pakiusap ni Jaydee.

"I will give you both thirty minutes to do that. Then after that come back here. So we can eat our lunch. Okay?" Sabi ko. Hinawakan ko pa ang mahkabilang pisngi ni Jaydee.

"Ken, look after Jaydee. Kapag ayan nawala, wala kang prize mamaya."

"Yes, I know, love. Ako pa ba? Wala pang thirty minutes nandito na kami." Naglakad na sila palayo.

Inilapag ko sa ibabaw ng lapida ang dalawang bugkos ng bulaklak na binili namin. Naupo ako sa tapat nito at pumikit hinayaan ko ang sarili kong bumalik sa nakaraan.

xxx

Its been seven years since me and Ken got married. Sa hinaba-haba ng pinagdaanan namin, simbahan din pala ang tuloy namin.

I was wearing my long white wedding dress gown. Walking in the aisle. I'm hoping that my Mom and Dad are beside me. But I know they are in heaven and happy. Nakikita ko ang mga mukha nilang nakangiti habang pinagmamasdan akong naglalakad papunta sa harap ng altar. Na kung saan naghihintay ang lalaking pakakasalan ko.