Starting over again [Under Major Editting]

9.SOA

Note: unedited

+++++

"Goodbye"

Ella

I wake up because of my cellphone alarm tone. My head is so heavy. Maybe, it is because of crying the whole night. After the confrontation yesterday with Ken. I went straight at home.

Nagkulong ako sa kwarto at doon nag-iiyak. I ask myself, if my decision is the right thing to do. And myself says that, I am right.

Hindi ko na nga nagawang kumain ng dinner dahil sa kaiiyak. I have a choice. Pwede naman na puntahan ko si Ken sa bahay nila at bawiin ang lahat ng sinabi ko. Pero mismo sarili ko, ayaw na.

It's like I'm exhausted. Yung tipong, pagod na pagod na ako. My heart is so much tired. Maging ang utak at isip ko pagod na sa kaiisip kay Ken. Kaiisip sa lahat ng nangyari.

Yes, I'm still inlove with Ken. Baliw na ata ako. I'm the one who set him free. Im the one who give ourselves freedom. Pero ako itong hindi pa rin bumibitaw.

Sa tuwing maaalala ko kasi ang lahat ng mga nagawa niya. Yung ipamigay ako na ganon kadali at bawiin ako na para bang laruan niya. Halos, paulit-ulit na bumabalik yung sakit. Its like a fresh wound na paulit-ulit na sinusugatan. Hindi gumagaling, the pain is still there. I love him but the pain is more powerful. A pain that makes me feel so weak.

My phone beep. I recieved one message from Ken.

From: Ken <3

Jay wants to see you. Don't worry about me, just message me when you are coming. So, I can go somewehere. Para hindi mo ako makita.

Hindi ko alam kung ano ang dapat ireply. Mayamaya ay tumunog ulit ang cellphone ko. May message na naman mula sa kaniya.

From: Ken

Please for my brother. He wants to see you.

Halos malusaw naman ang puso ko sa nabasa ko. Dalawang sentence lang naman yun. Pero ramdam ko pa rin ang lungkot niya. Hindi naman siguro masama kung pupuntahan ko si Jay. After all Jay was a really great and nice man. I promise to myself that this is the last time I will meet them.

I decided not to go to school. Since, okay naman sa mga prof ko ang hindi ako pumasok. Naayos ko naman na kasi ang lahat ng papers ko. Natuwa ang lahat ng teachers ko ng malaman nila na nagbunga ang paghihirap ko. Isa ako sa mga maswerteng estudyante na makakapunta ng Amerika.

I got the good news before Ken's birthday. Part of the school program. All of the student who has a GPA not lower than 1.5 is allowed to take the examination. And in God's will, I passed the examination. I'm so happy when I got the news. Maybe, ito na ang way ni God para matahimik na ang puso at mundo ko.

Maybe this is the right time to say goodbye to the people who makes me happy, also hurt me the most. I wear my black pants and pink top na tinernuhan ko ng kulay silver na doll shoes. Isinukbit ko ang small body bag ko na kulay silver din. I take a deep breath bago lumabas ng apartment ko. Pinara ko agad ang taxi na unang dumaan sa harap ko.

"Manong, sa ospital po," sabi ko.

******

Hospital

Tinanong ko ang nurse na nasa front desk kung saan at kung anong number ng room ni Jay. Sumakay ako ng elevator na may kaba sa dibdib. I didn't text Ken about my plan. I want him to be there so I can say my goodbye to the both of them. I knock three times before the door open. I saw Ken shock face. Nanlaki ang dalawa niyang mata.