Starting over again [Under Major Editting]

Chapter 1: Ketchup at ice cream

Ella.

"Ken, Pag-usapan naman natin 'to, o?" pakiusap ko sa kanya.

"No, Ella. Ayoko na sa 'yo hindi mo ba naiintindihan 'yon? Ayoko na sa 'yo! Sawa na 'ko sa pagiging clumsy mo. Sawa na ako sa paulit-ulit na paalala sa 'yo. Boyfriend mo ako, at hindi kung sino lang!" halos malagot na ang ugat sa leeg niya sa pagsigaw.

"No, I love you and you love me. Why should we end up like this, Ken? Yes, I admit it. Kasalanan ko, hindi ako dapat sumama sa kanya. Wala namang nangyari sa amin, e. Maniwala ka naman, please?"

"Are you sure? Then tell me, what is the meaning of this?" sabay hablot niya sa bed sheet ng kama na may bahid ng dugo. Na kung saan nakahiga kami kanina.

Oo, kami. Kami ng best friend niyang si Jay.

"Please let me go! Give me my freedom. Hindi na kita mahal!" buong lakas niyang sigaw sa harap ng mukha ko.

Shet... Ang sakit!

Wala nang mas sasakit pa kung marinig mo ang mga katagang iyon sa taong mahal mo mismo. Na 'Hindi ka na niya mahal' with feelings pa.

"Napakababaw ng dahilan mo. Sumama ako at nakatabi ang kaibigan mo? Paghihinalaan mo 'ko at aakusahan na may nangyari sa aming dalawa? Ako... ako ang nakakaalam kung may nangyari ba sa amin o wala."

"May nangyari man o wala, hindi magbabago ang katotohanang hindi na kita mahal, Ella."

Tumalikod na siya at nagsimulang maglakad palayo. Tumakbo ako at niyakap siya mula sa likuran.

"Please stop saying that you don't love me. Ayan ang pinakamasakit na salitang narinig ko mula sa 'yo. At sa 'yo pa mismo. Please... ayusin natin 'to. I can't live without you. And I don't know how and where to start without you." I said and the tears I've been holding from my eyes began to flow.

He pulled away from my embraced and never looked back at me.

"You can do it, Ella. Nagawa mo nga ang lumabas sa mundong ito nang wala ako. Kaya kakayanin mo," malamig na sabi niya sa akin.

"Humarap ka sa 'kin, Ken. Look straight into my eyes... at saka mo sabihing hindi mo na ako mahal. Pangako, palalayain na kita," sabi ko sa kanya na patuloy ang paghikbi.

He turned around and face me. He hold me by my arms and look straight to my eyes and said...

"I don't love you anymore." Kitang-kita ko sa mga mata niya ang sinseridad sa kanyang mga sinabi kaya naman ako na ang nag-iwas nang tingin. Hindi ko na kaya, masyado nang masakit. Hindi ko na kayang marinig pa mula sa kanya at ipamukha niya sa akin na hindi na niya ako mahal.

"Okay. I will give you the freedom that you want. Malaya ka na, Ken. Pinapalaya na kita. You're right. I can start a new life without you. Thanks for the love and for everything. I love you, Goodbye."

And with that, tumalikod na ako at nagsimulang maglakad palayo. Palayo sa taong mahal ko na ngayon ay hindi na ako mahal. Hinayaan kong tumulo ang mga luha mula sa mga mata ko. Umaasa pa rin ako na hahabulin niya ako at babawiin ang lahat ng mga sinabi niya. Umaasang yayakapin niya ako para pigilan na lumayo sa ka. Pero hindi nangyari hindi niya ginawa. Wala siyang ginawa, hinayaan niya lang akong lumayo.

I was surprised when someone hug me from behind, I knew it... I knew that he would come back to me. He will chase after me.

"Sabi ko na nga ba at hindi mo ako matitiis love, e." I was holding his arms that was hugging me.