Anonymous n.h. (greek translation)

Chapter 44

«Η κίνηση δεν είναι το φόρτε σου» χλευάζει , γελώντας. Του ρίχνω μια άγρια ματιά όπως ο Νάιαλ τρέχει προς εμένα, χαμογελώντας.

«Έτοιμη;» ρωτάει καθώς με φτάνει, κουνάω το κεφάλι μου.

«Νάιαλ, είναι άχρηστη. Δεν μπορεί να ούτε κλωτσήσει!» Ο Άλεξ φωνάζει αστειεύοντας.

«Μπορώ να κλωτσήσω το κώλο σου!» Του απαντάω φωνάζοντας κι εγώ.

Ο Νάιαλ γελάει «Άντε, ας αρχίσουμε»

Όπως φαίνεται το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο κακό. Ίσως επειδή παίζω με τον Νάιαλ Χοράν , ίσως επειδή πραγματικά μου αρέσει αυτό το άθλημα, δεν ξέρω. Ίσως ήταν το γεγονός ότι έβαλα τρικλοποδιά στο ν αδερφό μου και παραλίγο να πέσει στην λάσπη, δεν ξέρω. Ήταν διασκεδαστικά πάντως.

Ο αδερφός μου πήγε να κάνει μπάνιο για να βγάλει τη λάσπη από πάνω του, αφήνοντας τον Νάιαλ κι 'μένα μόνους στην αυλή.

Το βράδυ είχε έρθει αλλά ήταν πολύ συννεφιασμένα για να δεις τα αστέρια. Αλλά, φυσικά, το φεγγάρι μου έλαμπε φωτεινά.

Καθίσαμε κάτω στα σκαλιά της βεράντας , σιωπηλά κοιτώντας πάνω στον ουρανό. Ένιωθα παράξενα άνετα κάθοντας δίπλα στον Νάιαλ , σαν να μην ήταν όλο αυτόν τον καιρό ο αγαπημένος μου διάσημος.

«Νομίζω ότι θα μπορούσαμε να ξέρουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον» Ο Νάιαλ δηλώνει, κοιτάω μακριά από αυτόν και πάνω σε αυτόν.

Αγχωμένη ρωτάω «Γιατί να ήθελες να με γνωρίσεις καλύτερα;»

«Γιατί να μην ήθελα;» απαντάει μαλακά, τοποθετώντας τα χέρια του ανάμεσα μας, επικίνδυνα κοντά στα δικά μου.

Κοιτάω κάτω στα χέρια μας. Οι αντίχειρες μας είναι λιγότερο από ένα εκατοστό κοντά και ακόμα τα νιώθω τόσο μακριά.

Βήχω πριν φτάσουν όλες οι λέξεις από τον λαιμό μου στο να τις πω «Επειδή δεν είμαι ενδιαφέρουσα»

«Εγώ νομίζω ότι είσαι» χαμογελάει «Γι' αυτό θέλω να σε βγάλω έξω αύριο»

Να με βγάλει έξω; Είναι ένας τρόπος να ε ρωτήσει για ένα... τολμώ να πω... ραντεβού;

«Εγώ-» δεν μπορώ να βγω με αυτόν! Ποτέ μου δεν έχω βγει ραντεβού, ακόμη κι αν είναι ραντεβού. Τι κι αν κάνω τη μεγαλύτερη ανοησία από ότι έχω ήδη κάνει; Oh θεέ μου.

«Δεν ρώτησα» γελάει σαν να διαβάζει τις σκέψεις μου «Θα βγεις έξω μαζί μου είτε σου αρέσει είτε όχι»

«Λοιπόν, βασικά, θα με απαγάγεις για εκείνη την ημέρα;» γελάω μαζί του

«Όχι» χλευάζει σαρκαστικά καθώς σηκώνεται όρθιος. «Απλώς θα σε βγάζω σε ένα υποχρεωτικό ραντεβού» δηλαδή είναι ραντεβού!

Σηκώνομαι όρθια και πάω να αρνηθώ, μόνο να με διακόψει ένα αναιδής αγόρι

«Θα βγεις και αυτό είναι όλο» Φωνάζει ,τυλίγοντας ένα χέρι γύρω από τους ώμους μου και οδηγώντας με μέσα.

Ιησούς Χριστός, αυτό το αγόρι θα με πεθάνει.

«Από το τέλος της αυριανής μέρας, θα είσαι τα πάντα για μένα» φιλάει το μάγουλο μου προσεκτικά « Και πριν αναφέρεις τίποτα για το πόσο με ξέρεις, αναφέρομαι στον αληθινό εαυτό μου. Τον Niall από το Mullingar, όχι από τους One Direction»

Νιώθω τιμημένη και κολακευμένη από όλα αυτά. Θέλει να τον γνωρίσω, τον αληθινό του εαυτό. Με εμπιστεύεται.

Μακάρι να μπορούσα να τον εμπιστευτώ.

0