Chapter 6 - His other side

39.8K 847 26
                                    

XANDER'S POV

"Mommy, please I really want that RC helicopter. Let's go back. Besides, I wanna play with Drew."

I see myself as a child again sitting in my mother's lap. My two months-pregnant mom is sitting in the passenger's seat while my father is driving, and my older brother, is playing with his psp at the back seat.

"Xander, we have to go. Don't worry, I'll buy you a helicopter, but not now. Your dad has an emergency and has a meeting to attend so we need to go home now, understood baby?" But I did not listen. Kinulit ko din si Papa at iniibo ko pa ang steering wheel para lang ibalik nya ako duon.

"Xander stop!! Baka mabangga tayo ng ginagawa mong iyan. Stop being so stubborn and just listen to your mom!!" Sigaw sa akin ni Dad. Tumigil na lang ako at umubob kay Mama while crying.

"You don't love me!!!!" Sigaw ko kay Dad. Tumingin sa akin si Dad at pilit din akong inalo and as a spoiled brat that I was, I didn't listen to him. All I know is that I want to play more and I want that RC Helicopter. But that was the greatest regret I ever had.

"Honey!!! Sa unahan!!!!" Sigaw ni Mommy. And it happened.

A 6-wheeler truck crashed to our car.

The smell of the burning rubber and shattered glasses keeps on reminding me of that painful night. Ang apoy na unti unting lumalamon sa sasakayan sa unahan namin. Ang lalaking duguan sa driver seat; my Mom, my Dad, my brother, lahat sila.

Please stop. Ayaw ko nang balikan pa itong pangyayaring ito. Nakita ko kung paano kami sinalubong ng isang napakalaking sasakayan. Kita ko kung paano ako prinotektahan ni Mama, kung paano tumalsik si kuya sa labas ng sasakyan at kung paano pinilit ni Papa na buksan ang air bag. Ayaw ko nito. Alam kong kasalanan ko. Alam kong kasalanan ko kung bakit nawala sila ng dahil sa akin. Please stop this. Kung nananaginip man ako pakigisng ako. Ayoko ng ganito.

"Help!! Please help us." Pagmamaka-awa ni Dad. Dugo, sobrang daming dugo. My mom is already unconscious, while my big brother is under that 6 wheeler truck.I don't know how we ended up like this.I hate myself. I hate that driver. No I don't just hate him I loathe him. But I despise myself more. My father held my hands and wipe my tears as he cover my eyes. The next thing I knew, I lost them all.

"Xander, Xander, wake up.." I hate that feeling of going back to that tragic past where I lost my bestfriend, our angel and the most important woman in my life. Agad kong niyakap ang kung sino mang gumigising sa akin. It's comforting. I feel so relieved. For the first time in a long while, someone comforted me from this nightmare that keep on haunting me for years.

SKY'S POV

"Stop,...Please,, stop.. Mommy!! Daddy!!!" narinig kong ingay na nanggagaling sa kwarto ko. Agad kong tinungo iyon at naabutan ko si Xander na pawisang pawisan at binabangungot. He keeps on calling his Mom and Dad.

"Xander, Xander, wake up.." Maya maya din naman ay napaupo sya at agad akong niyakap. Mahigpit ang yakap nya at patuloy pa din sa pag-iyak. Naalala ko tuloy kanina na ako yung umiiyak sa balikat nya.

"Shh..everything will be just fine." Sabi ko habang tinatap ang likod nya at pilit syang pinakakalma. Maya maya ay dumating na din si Mama na puno ng pag-aalala.

"He had a nightmare." Agad na umalis si Mama malamang ay para kumuha ng tubig habang si Xander ay nanatiling nakaub-ob sa balikat ko at pahikbi hikbi na lamang.

"Anak eto na oh, Xander inom ka muna." Umayos naman ng tayo si Xander at inalalayan ni Mama na uminom.

"Ayos ka na ba Hijo?" Tumango lang naman si Xander and showed a weak smile. Pawisan pa din ito at namumula pa ang mga mata. Malayo sa Xander na nakikita namin sa school.

Dealing with the Delinquents (Finally Completed)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon