MD 4: Selfish Attachment (1st Generation) ✔

Chapter One 💝

Chapter One : Absurb

________________________________________

NAGPAKAWALA ako nang malalim na buntong hininga at pinalis ang mga luhang pumapatak sa pisngi ko. Tinitigan kong mabuti ang mukha ni Ate Charlotte at hindi ko na napigilan ang luhang bumuhos uli sa mga mata ko. Kinuha ko ang kamay niya at marahang pinisil ang kanyang mga daliri.

"Ate, wala ka pa bang balak gumising? Mag-iisang taon ka na ring tulog. Hindi ka pa ba nagsasawa? Miss na miss na kita," I said painfully.

Mariing ipinikit ko ang aking mga mata.

It's been one year since that car accident happened. Ang inaakala naming pinakamasayang araw sa buhay ng kapatid ko na kung saan mag-pro-propose ng kasal ang lalaking lihim kong minamahal sa kanya ay siya rin palang araw kung saan siya ma-a-aksidente. We didn't expect this to happened. Mag-iisang taon na rin siyang naka-confine sa hospital at comatose.

At kahit ganoon ay hindi parin kami nawawalan nang pag-asa na magigising siya balang araw.

"Alam kong-------"

Hindi ko naman nagawang ituloy ang anumang sasabihin ko nang biglang bumukas ang pinto. Bumaling ang tingin ko roon at ganoon na lang kalakas ang pintig ng puso ko nang makita ang taong bumukas ng pinto.

It was no other than Reigan Montenegro himself, the man whom I ever wanted to have but I couldn't have.

Kahit alam kong mali na mahalin siya ay hindi ko parin mapigilan ang sarili ko.

Ilang taon ko na bang itinatago ito sa lahat maliban sa kanya?

Sobrang tagal na pala.

My heart swell in pain when our eyes met. He look so shocked when he saw me. I guess, he didn't expect to see me here.

He close the door and walk towards my direction. Kaagad na pinalis ko ang luhang pumatak sa pisngi ko at dali-daling tumayo.

It's about time to leave.

To runaway from the pain......

"Ahmm, sige. Maiwan ko na kayo ni Ate."

I tried my best to smile. He nod as an answer.

I really felt guilty for my sister sa lahat ng mga pinaggagawa ko noong paraan upang maagaw sa kanya ang lalaking pagmamay-ari niya bago siya ma-aksidente.

Reigan became cold and distant towards me and I can't blaim him for that. I became desperate and tried to steal him away from my sister ngunit hindi rin naman ako nagtagumpay. He will always see me as a selfish and desperate woman who insisted her love for him.

He sit beside my sister.

Pain crept inside my chest when he look my sister lovingly and caressed her cheeks softly. Mariing ipinikit ko ang aking mga mata at nagpakawala ng isang malalim na buntong hininga. Nanginginig ang kamay kong binuksan ang pinto at agad na lumabas.

I can see it.....

I can see how much he love my sister as if she's the only one whom his eyes could see.

"That's absurd."

Napaangat naman ako ng tingin nang marinig ang boses na 'yon.

It was Niro Montenegro, Reigan's brother, standing in front of me na mukhang papasok din yata sa loob ng kwarto kaya lang ay hindi natuloy.

"If you love him why don't you make a move to have him."

Hindi na rin ako nagtataka kung bakit kahit ito ay alam niya. You wouldn't expect less from the devil.