Chapter 22 - Gigantic Doors

Magsimula sa umpisa
                                    



I can't help but to smile. This woman sure had it rough for all these years. She's just like Rennei. Keeping everything with an emotionless face. 



Rennei ... I hope you're doing fine. I hope I can see your smiling face again once I get back. If that happens, I swear I'll apologize and bow to you as many times as you want. I'll do it willingly just for me to fully atone for my sins that I have done to you. 



"We're here." I snapped out from my deep thoughts about Rennei when I heard Polaris informing this. We found ourselves standing in front of a gigantic door filled with silver engravings. And while we are busy being amazed by the look of the door, it opened widely as if it is expecting us. 



Polaris gestured to us that we should enter. All of us did and Polaris alone came along with us. I guess, this room is not something for many people to enter. 



"May I introduce to you ... the Clan of Light's elders. The set of people who are now responsible on making this group alive eversince my grandfather died." she declared. 



Napalingon naman kami at napatingin sa buong paligid. Ang masasabi ko lang, ilang beses ba kami kailangan pahangain ng lugar na ito? Sa una ay akala ko'y simpleng silid lamang ang pinasukan namin bagkus isa pala ito silid kung saan nagaganap ang mga mahahalagang desisyon. At ang mga taong nakaupo at nasa harapan namin ay mga taong naging saksi ng lahat ng pinagdaanan ng grupo na ito. 



Kumbaga, isang conference room ang buong silid. Hindi maitatago ang ganda ng disenyo mula sa kisame na pinagsasabitan ng engradeng chandelier hanggang sa mga pader na may mga detalyadong ukit ng iba't ibang pattern. "Before you look at them, please have a sit first, our respected guests. It's been ages since we have an outsider to visit us." one of the elders said. Hindi naman na kami nag-alinlangan pa at nagsikuha na lang kami ng kanya kanya naming pwesto sa mga nakahilerang upuan. Ganoon din naman ang ginawa ni Polaris. 



Nang makaupo na kami ng matiwasay at nawala na ang takot namin sa mga taong naririto dahil sa ipinapakita nilang mabuting pakikitungo ay biglang nagsalita isa pa sa mga nakakatanda at tumingin sa amin ng may mga mapanuring mga mata. "I can see that each one of you carries different questions. For our dear Lady Polaris to accept you and to bring you to us, it means she chose to trust you. So, it would be a pleasure to us to help you in any means." then he showed off a smile that melted all the tension. 



"They are looking for the white antidote. One of them is a friend of Edeline. Even if she is no longer our member, I know that deep inside her heart, she still wants to help us through communicating with this girl." Polaris started. 



Napakunot naman ang mga noo ng mga nakapaligid sa amin at nagsikanya-kanya silang buntong hininga. "Edeline. Our pitiful lady that ended up with a lonely fate. Keeping that aside, why do you need the antidote? To search for us this far, it seems that all of you were desperate." a female elder spoke. 



"Isang biktima ang pinakamamahal namin kaibigan ng Onyx Blood Disease. Naapektuhan siya nito nang magkamali ang isang chemist at naturukan siya ng sample ng infected blood. However, she's already dead. But there were small possibilities that she is still alive. We heard that the judge desires to have her so that he can use her skills and abilities. He even ambushed some of our friends to eliminate those who will get on his way. May dalawang bagay kaming pinanghahawakan. Una, nawawala ang katawan niya. At pangalawa, may nagligtas sa anak niya mula sa isang kidnapping incident at tinuro ng bata ang litrato niya nang itanong namin kung sino ang nagligtas sa kanya." paglalatag ni Janice ng mga sitwasyon at takbo ngayong ng pangyayari na siyang nagdala sa amin dito sa lunggaan nila. 



Nalugmok sila sa pag-iisip bigla sa paggagamay sa kwento ni Janice hanggang sa isa sa kanila ang napatitig sa amin. "Kidnapping incident? Bata? Teka, hindi kaya?" at biglaang nagsilingunan ang mga kasamahan niya at nagkatinginan sila ng ilang segundo na tila ba kinukumpirma nila kung pare-parehas nga ba sila ng naiisip. 



And before we could utter some words to ask, the gigantic doors opened with the entrance of a figure. A figure of a person. Everyone is just looking at the figure to find out who it is. 










"Alex?!" sabay sabay na lang naming naisigaw nang tuluyan naming makita ang kabuuan ng taong dumating kasama ang tunog ng mga takong ng kanyang sapatos.





****

A/N: Guys, inalay ko na ang dapat na oras ng tulog ko para rito kaya sana po maappreciate ninyo T^T 4:30 pa ang gising ko bukas at kakauwi ko lang kanina 6:30 from school works dahil may event bukas sa school. Nawa'y maintindihan po ng lahat na talagang every weekends lang po ang update day ko. Minsan lang po ako magpost ng update kapag weekdays or more like madalang dahil busy po ako. Alam ko po kung gaano niyo gustong malaman ang susunod na mangyayari pero sana po makuha niyo na hindi tinatae ang update. Sobrang sakit po nito sa ulo at kung minsan may certain atmosphere akong kailangan para makuha ko ang mood para sa story. Anyway, I still thank everyone for all the support they are showing for this story! I love you, people! God bless! :)





Mhorfell Academy and The Onyx Blood Disease (Published under PSICOM)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon