Çok güzel gece'nin kör karanlığında 5 gerizekalıyı aramaya çıkmıştık.Ellimizde büyük fenerlerle bir yolu bir etrafı seyrederek ilerliyorduk.
''Ya iyi hoşta bunları arayalım derken biz kaybolmayalım birde.''dedim sesim umutsuzca çıkarken bedenim dik durmaya çalışıyordu.Ama sadece çalışıyordu!
''Ne yapalım Aslıcım?Hayır yani köpek gibi ağaçlara işiyip idrarımız'ın kokusundan evimi bulalım ne yapalım?''dedi Göktuğ.Aslında iyi fikirdi.Ne diyorum ben ya ?
''İyi be. Sadece korkuyorum.''dedim karanlık ormanı elimde ki benden büyük fenerle aydınlatmaya çalışarak.
''Korkma.''dedi net bir şekilde.
''Tabii canım ne korkucam sadece ıssız,itin köpeğin bol olduğu ve karanlık bir ormanda iki insan parçacığıyız sonuçta korkulcak pekte birşey yok(!).''dedim boşta olan elimi montumun cebine sokarak.
Bana bakıp çarpık bir şekilde sırıttı ve konuştu ;
''Ben varım yanında korkma.''dedi kendinden emin bir şekilde.Yani bu güzel cümleyi mahvetmek istemezdim ama yüksek müsadenizle bir kaç birşey diyeceğim.
''Şimdi karşımıza bir ayı çıksa beni yemeğe kalksa ne yapıcaksın?''dedim ukalaca.
''Senin için bir şey yapmam gariban hayvan için yaparım.Mazallah hayvan seni yiyince zehirlenir falan.Yazıktır,günahtır.''dedi ukalaca gülümseyip sonra devam etti.
''Peki ya farzet ki ben yanında yokum o zaman sen napardın?''dedi.
Çalışmadığım yerden soruyor ya !
''Ne yapardım..Neyse bunları ayı çıkınca düşünürüz.''dedim ve adımlarımı sıklaştırıp Göktuğyu geçtim.
''Te Allahım.''diye mırıldanıp arkamdan geldiğini anladığımda gülümsedim.
*********
Baya yol yürümüştük üstüne birde bağırıp bulmaya çalışınca ne ses tellerim nede bacaklarım iyi durumda değillerdi.
Duraksayıp biraz dinlenmek istedim.
''Yoruldun mu ?''dedi Göktuğ bir kaç adım geriye gelip karşımda durarak.
''Baya yoruldum.''dedim nefesimi düzene sokmaya çalışarak.
''Gel bakalım.Daha yürücez eğer burada durup zaman kaybedersek çocukları sonsuza dek bulamayabiliriz.''dedi ve elindeki feneri bana verip beni de kucağına aldı.
''Sana kalan görev ise fenerle bana yolu göstermek.''dedi ve gülümsedi ben de şaşkın ifademle onu izledim.
Uzun bir süre ona izlemiştim.Tamam çok bir yakışıklılığı yoktu ama çok sempatikti be.Dış görünüşe dondurma kutusundan çıkan dolmayı gördükten sonra pek önem vermiyordum.
''Keşke beni izlemeyi bıraksan da yola ışık tutsan belki düşmemizi engellemiş oluruz.''dedi sırıtarak.
Bende başımı sağa ve sola hızlıca sallayıp kendime gelmeye çalıştım.Ve feneri yola tuttum.Sonra jetonun yeni düşmesi ile Göktuğya döndüm.
''Ben bir kere seni izlemiyordum tamam sana bakıyor olabilirim ama aklımdan bir sürü şey geçiyor yani seni izlemedim.''dedim hemen.
''Bende Aslı acaba ne zaman inkar edicek diye bekliyordum.''dedi yine gülerek.
''Bırak beni inicem.''dedim tepinerek.
''Bırakmıyorum.''dedi inatla.
''Bırakır mısın demedim direkt bırak diyorum ya.''dedim ve duraksayıp bana baktı ve ellerinden kayıp yere yapıştım.Öküz!
