Çocuk Hırsızları (Raflarda)

37.Bölüm

Bütün çocuklar yavaş yavaş gidiyordu. Kutup yıldızını terk ediyordu çocuklarım. Kanada ve Amerika'yı da gönderdikten sonra, artık sadece Meksika kalmıştı geride. Meksikalı çocuklar da kutup yıldızından ayrıldılar. Son çocuk da bana el sallayıp uzaklaştıktan sonra, artık sadece ben ve kutup yıldızı kalmıştık geride.

"Bitti..." dedim. " Başardık!"

Onlarla her gece kutup yıldızında buluşacaktık. Pencerelerini açıp kutup yıldızını seyredeceklerdi. Böylece daima birlikte olacaktık. Eğer isterlerse, onlara bir ip gönderip, yanımıza gelmelerini sağlayacaktık. İstedikleri her zaman gelebilirlerdi yanımıza.

Rüya artık tamamlanmıştı ve ben de kutup yıldızından ayrılmak için harekete geçtim.

"Umarım bana ip kalmıştır" dedim.

"Seni göndermeye hiç niyetim yok" dedi kutup yıldızı.

"Ama sen en kısa zamanda geleceğine söz verirsen, o zaman ipi verebilirim"

"Elbette" dedim.

İpi gösterdi bana. Artık vedalaşma sırası benimdi.

"Her şey için teşekkürler kutup yıldızı..."

"Güle güle, çocuk hırsızı... Umarım bütün hırsızlar senin gibi olur."

Beni yeryüzüne götürecek olan ipe sarıldım ve kendimi boşluğa bıraktım. Giderken kutup yıldızına bakıyordum. Beni hissettiğini biliyordum. Hatta neler düşündüğümü bile anlayabilirdi. İçimden ona bir kez daha teşekkür ettim. Giderek uzaklaşıyordum yıldızdan. Dünyaya yaklaşıyordum.

Kutup yıldızından bir bilye gibi görünen dünya, gittikçe büyümeye başlıyordu. Artık iyice yaklaşmıştım.

Dünya küçüldükçe, hızlandığımı daha iyi fark ediyordum. Hızlandım, daha da hızlandım ve hiç anlayamadığım bir şekilde, ip parmaklarımın arasından kaydı.

Yere doğru bir taş gibi çarpacaktım. Sert bir kaya gibi saplanacak ve paramparça olacaktım. Gözlerimi kapadım. Rüzgar saçlarımı adeta kafa derime yapıştırmıştı. Kulaklarım inliyordu. Bütün bedenim titriyordu. Rüzgarın uğultusu benim çığlıklarıma karışıyor ve büyük bir hızla yere doğru çakılıyordum.

Yere çarpmama metreler kalmıştı. Artık gözlerimi sıkıca kapadım ve kendi sonuma hazırlamaya başladım kendimi.

Bütün rüyalarım sona erecekti. Paramparça olmama saniyeler kalmıştı. Birkaç metre sonra yere çakılacaktım ve...