Hızla aşağı indik. Yayım elimde hazırdı.
Aşağı indiğimizde manzara karşısında şok olmuştuk. Otuza yakın zombi bahçede bize doğru geliyordu.
Müge abla ağlıyordu. Üç öğrencisi de ölmüştü. Onu da alarak hızla yukarı çıktık.
Camdan olanları izlemeye başladık. Az sonra sitenin kapısı açıldı. İçeri büyük bir arabayla arabanın üstünde birileri girdi.
Gözüm hemen Enes abiyi yakaladı. Heyecanla:
-Bakın Enes abi bu. Diye bağırdım.
Herkes oraya doğru bakmıştı. Enes abi kafasını kaldırdı ve gözlerini bizim olduğumuz tarafa döndürdü.
Sırtında bir tüfek vardı. Kendi büyük bir grup oluşturmuştu.
Babamı göstererek konuşmaya başladı.
-Sen benim karımı buraya getirdin. Oğlumu kaçırdın ve beni asla aramadın. Bahçede tam otuz zombi var. Bu kadarla kalmayacak. Bu güvenli bölgeyi mahvedeceğim.
Bunları dedikten sonra hızla bahçeden arabalarla çıktılar.
Nur abla da ağlamaya başlamıştı.
Ben, babam ve Volkan abi ne yapacağız der gibi uzun bir süre bakıştık.
Artık burada kalamazdık...
