The Island girl meets One Direction

Chapter 8

SORRY! dat ik al een tijdje niet heb geschreven! Maar het zijn de laatste paar schoolweken en ik heb het nogal druk... Omdat ik al een paar dagen niet heb geschreven is hier een extra langer hoofdstuk ;)

----------------------------------------------------

Sanne's POV

stokstijf bleef ik staan. De jongens bewogen ook niet. Totdat Zayn een stap mijn richting op kwam. M'n hart bonkte tegen m'n borstkast.

Hij zette nog een stap, nog een, en nog een. Hij stond nu ongeveer 4 meter van me vandaan. Zijn chocolade bruine ogen staarde recht in mijn ogen. Weer zette hij een stap. Ik deed een stap naar achter. Hij was al dichtbij genoeg. Nog nooit was ik zo dichtbij een ander mens dan m'n vader geweest. aan de ene kant wilde ik met ze praten vragen hoe het in de 'echte' wereld was, maar aan de andere kant wilde ik zo snel mogelijk weg rennen.

Opeens zette Zayn twee passen mijn richting in. Ik schrok van zijn plotselinge beweging en richten m'n pijl en boog op hem. Even werden zijn ogen groot van schrik en waarschijnlijk ook die van z'n vrienden. "Zayn.. Ik denk dat je beter een paar passen terug moet gaan... Je maakt haar bang.." Zei de jongen met de kortste bruine haren bezorgd. Zayn zei niks en ging niet weg. In tegendeel zette hij nog 1 stap, hij stond nu 1 meter van me vandaan. ik kon zijn gezicht perfect bestuderen. ik weet niet hoe andere jongens eruit zien, behalve deze vijf, maar ik moest zeggen, hij was nogal aantrekkelijk..

Ik moest moeite doen om hem niet te laten zien dat ik bang was. Ik trok het draad aan, en gaf hem een gezicht van 'dit is je laatste kans'. Na een paar seconde verroerde hij zich nog niet. "Zayn! Serieus kom nu hier!" Zei de jongen met de krullen angstig. Zayn bleef gewoon staan. Ik kneep m'n rechter oog dicht om precies goed te kunnen mikken op zijn  hart , binnen een seconde was hij dan dood. Eerst zou je dan het leven uit z'n ogen zien gaan, dan zou z'n lichaam zich laten vallen als een zak zout op de grond, het bloed zou nog zo'n 5 minuten uit hem lopen nadat ik de pijl uit z'n hart zal trekken. Daarna zal z'n lichaamstemperatuur al beginnen af te nemen en zijn spieren gaan verstijven. Je zal nu denken, hoe weet ze dat nou allemaal? Nou als je wilt overleven op een onbewoond eiland zal je toch wat dieren moeten doden.

De jongens keken me verbaasd aan, waarschijnlijk zagen ze me denken. Ik schudde m'n hoofd en concentreerde me weer op het richten. Ik hoopte dat hij zich zou bedenken en terug zou lopen. "Zayn kom alsjeblieft hierheen. Je weet niet tot wat ze instaat is" zei de gewonde jongen smekend. Zayn draaide z'n hoofd langzaam naar de jongen. Na de eerste beweging wat hij maakt sprintte ik weg. Ergens voelde ik me zwak dat ik gewoon weg rende. Maar had ik hem dan echt kunnen vermoorden? Ik schudde m'n hoofd en concentreerde me op het rennen. Ik rende niet naar de grot, ik rennende waar m'n voeten heen wilde gaan.

Ik bleef rennen tot dat ik mezelf op de grond liet vallen. Hijgend staarde ik naar de bomen boven me. En toen schreeuwde ik. vanuit het diepste van m'n longen al m'n frustratie uit. Wetend dat de jongens het waarschijnlijk ook zouden hoorden. but i don't care

Zayn's POV

de schreeuw galmde door het bos/woud, je kon de frustratie duidelijk horen, het zorgde voor kippenvel op m'n rug. We keken elkaar alle vijf aan. "ZAYN?!MOEST DAT NOU! ZE HAD JE GEWOON NEER KUNNEN SCHIETEN! " Schreeuwde Liam boos. "Had ze niet gedaan" Zei ik rustig waardoor Liam alleen nog maar bozer werd. 'WAT?! EN HOE WEET JIJ DAT NOU? HEA?! " schreeuwde hij terug. "Dat zag ik in haar ogen" zei ik simpel terug. "DAT ZAG JE?!" Liam was nog steeds boos. "JAA LIAM DAT ZAG IK" schreeuwde ik terug geïrriteerd aan z'n overdreven gedrag. Voordat Liam iets terug kon zeggen zei Niall "jongens doe rustig..." Z'n zwakke stem liet ons allemaal naar hem kijken, hij was gaan zitten op de grond en had z'n handen in z'n gezicht. "Niall heeft gelijk. Het heeft geen zin om nu ruzie te gaan maken, we moeten drinken en eten gaan zoeken" zei Louis, hij keek bezorgd naar Niall. Ik zuchtte en liep naar Niall om hem helpen op te staan.

***

We liepen nu al uren. En we waren allemaal uitgeput. We hadden alleen een paar bananen gevonden, geen water.. M'n mond was nog nooit zo droog geweest. Niall zag eruit alsof hij elk moment neer kon vallen. Strompelend liep hij achter ons aan. Hij weigerde om getild te worden. Het begon al te schemeren. "Jongens het begint al te schemeren.. Kunnen we niet beter stoppen?. Ik denk niet dat we voor het donker nog water vinden" zei Harry uitgeput. "GRAAG" zei ik terwijl ik neer plofte op de grond. De andere knikte en gingen ook zitten. We staarde allemaal denkend voor ons uit. Na een tijdje stond Louis op. We keken hem vragend aan. "Ik ga hout zoeken voor een kampvuur. Wie wil er mee?" Vroeg hij zo vrolijk mogelijk. "Ik ga wel mee.." Zei ik en ik stond op.

***

We waren bijna klaar en wilden net terug lopen toen er weer een tak boven ons van een boom viel, met geritsel als gevolg. Meteen keken we elkaar aan met waarschijnlijk dezelfde gedachte 'het meisjes'. We keken tegelijk boven ons. Natuurlijk zagen we haar nergens. "Als je ons toch stalkt kun je ons ook helpen!" Riep ik lichtelijk geïrriteerd. Louis lachte naar Me. "Halloo?" Riep ik terwijl ik om me heen keek. Louis zuchtte "kom Zayn het heeft toch geen zinn.." Hij trok aan m'n arm en ik Liep mee.

Sanne's POV

Hij had gelijk.. Ik was eruit gekomen dat ik niet instaat was om ze te vermoorde dus zal ik ze maar helpen. Morgenvroeg als ze nog slapen, hopelijk... Zal ik wat eten en drinken brengen.

***

Met 2 water zakken, een konijn en wat bananen was ik onderweg naar de jongens. De zon was nog aan het op komen en het was nog schemerig. In de verte zag ik ze al. Eenmaal dichterbij zag ik opgelucht dat ze allemaal nog aan het slapen waren. Verzichtig en zo stil mogelijk liep ik tussen de jongens door naar het het gedoofde kampvuurtje. Ik besloot het aan te maken en het konijn te ontleden en alles... Geen details...

Terwijl het konijn aan het braden(? Of hoe hoe je dat ook moet zeggen?) was, legde ik het water en de bananen bij elkaar. Toen ik terug liep naar het konijn zat de jongen met de krullen rechtop in schok. Ik keek hem ook geschokt aan. Hij keek naar het konijn en toen weer naar mij. Daarna schudde hij z'n hoofd. Ik bleef versteend staan. "Heb... Jij?" Zei hij met een zware husky stem. De jongen naast hem met de bruine haren en blauwe ogen was nu ook wakker. Meteen keek hij ook geschokt. De jongen met de krullen stond op. Ik begon langzaam naar achter te lopen. Terwijl ik naar achter liep keek ik niet achter me waardoor ik tegen de gewonde jongen aan liep, tegen z'n gewonde been waardoor hij meteen schreeuwend wakker werd. Zayn en de andere jongen schoten meteen op. Na een paar seconde om hun te hebben gekeken, keken ze mij met grootte oge aan. "Eten!!" Schreeuwde de blonde gewonden jongen blij, ik schrok van z'n plotselinge reactie en sprong op. Zayn keek naar het eten en drinken en toen naar mij. Ik begon weg te lopen, voordat ik weg wilde rennen mompelde hij "dankje". Ik draaide me om, en knikte toen naar hem. De jongens leken verrast dat ik knikte. Ik draaide me weer om en begon te rennen naar de grot om zelf te gaan eten.

----------------------------------------------------

Comment&vote :)

Ik probeer zo snel mogelijk weer te updaten!!

Xoxoxo.