FORTY-SEVENTH

134 4 0
                                    


_Joey's POV_


Actually, di talaga ako pinapatawag ni Sovran. Tumakbo ako sa may puno na lagi kong pinupuntahan. Kung tama nga kasi ung hinala ko related ako sa kwento ni Prof Oreki. Because me myself heard about the prophecy. Kailangan kong puntahan ulit si Timothy. I need to. Kaso, kaso...


Habang tumatakbo ako di ko namamalayan na tumutulo na pala ung luha ko, buti wala masyado tao kasi pagabi na din. Nasabi ko naman na hapon ang history class namin diba?


Pagkarating ko sa may puno, biglang bumilis ung tibok ng puso ko. malapit ko ng malaman ang lahat. Pero parang ang sakit parin.parang di parin magsink in sa utak ko na wala na akong pamilya. Na hindi ko na ulit sila makikita. At tama lang ung ginawa kong pagpatay kay Sovran dati? Pero may mali. May kulang.hindi ko naman pwedeng sabihin kay Jave na ibalik ung memory ko na kinuha niya kasi impossible un. Si timothy lang talaga. Kailangan ko ung kay Ate JY. Kasi alam ko, at naniniwala ako na may alam siya tungkol sa akin. Naginawan niya ng paraan para maging normal ako at hindi kakaiba. And I need to know it.


Kinapa ko naman ung locket ko na bigay ni Ate JY sa akin noon. Matagal ko ding di pinansin ito. Pero everytime din na mahahawakan koi to, I feel at ease. Feeling ko may pamilya pa ako. Feeling ko nandito pa silang dalawa, si ate at kuya. Ang gulo ng buhay ko diba.


Bigla namang may humawak sa balikat ko. kaso ngayon ayaw ko ng iba. Gusto ko mapag-isa.


"Please Jack. Leave me alone" sabi ko,nakatalikod ako sa kanya pero alam kong siya un. Siya pa e papansin nga siya diba , susunod at susunod un.


Kaso di parin siya umalis, instead hinila niya ako paharap niya saka niya ako niyakap


"I'm sorry but I'm not Jack, so I'm not leaving" sabi niya habang hinahaplos ung ulo ko. SHIT! Bakit siya nandito. Bat ganyan siya. Anong nakain niya? Anong nangyari at di na siya parang ewan. Napaluha naman ako. Ang bwisit, di ko siya maintindihan, noong isang araw lang he's treathining me. ngayon he's comforting me. ang gulo. Pero gaya ng dati, nagbalik ung feeling safe pag meron siya.


"bakit ka nandito? Paanong?" tanong ko


humiwalay naman siya sa akin saka pinunasan ung luha at ngumiti. Tinaasan ko naman siya ng kilay


"Pch. Wag ka ngang ganyan. Here" sabi niya sabay abot ng parang stick na maliit parang needle ba.


"ANo to?" tanong ko ulit. Ngumiti naman siya ulit


"I'm sorry Jaime. Pero ako lang pala ang nag-assume na kaya kitang icontrol. Yet again, you controlled me. Remember, You called me? you seek me? now I'm here."sabi niya, napatulala naman ako kasi ang gulo niya. Pinagsasabi ba kasi niya?


"Paano?" tanong ko


"I'm a Spirit. take care of the people around you Jaime. For everything will change once you turned 18. Hanggang dun lang ang nagawang paraan ni JY. And once that happen, that locket will be broken, and everything about you will start to change" tapos unti unti ay naglalaho na siya. Tsaka anong Spirit ang sinasabi niya?


Lumapit naman siya bago dun tapos bumulong siya


"I'll go back now, to the underground floor. But remember, Spirits are always on your side." Tapos nawala na siya. I felt dizzy after that pero nagtaka ako sa binigay niya?


Lumabas naman bigla sa akin si Jave, tapos tinitigan niya ung parang maliit na needle


"do you know what is this Jave" tanong ko


Tumango lang naman si Jave sa akin saka niya pa tinuro ung locket ko. wait don't tell me itutusok ko doon?


"No Joey, tsk. Itusok mo yan sa root. I just saw a glimpse of something sa locket mo kaya ako napatingin. Hayz"



T_T <-- ako yan



Umupo naman ako sa may harap ng puno saka tinusok kaso walang nangyari. Tsaka nakakatakot si Tim. Siya kasi ung kanina. Paiba-iba ung ugali. I don't know. Ang weird


Hinitay ko naman na may mangyari kaso wala talaga. Kaya napagisipan kong tanggalin nalang ulit at next time nalnag ako ayaw ng matangal. Ang liit pa naman.


Tinignan ko naman ung paligid ko tapos nakita ko na unti unting nagwiwither ung mga halaman sa paligid. HALA!anong nangyayari?


Napatayo naman ako. WHAT ON HELL is happening?!


Pero pagtayo ko, bigla din namang nagblur kong paningin ko. Ano ba talagang nangyayari. After kong mapikit ung mata ko. dalawang sabay na boses ang narinig ko. the voices I first heard when they adapted me. the voices of the two people who accepts me in this world and gaves me a name.


"Good Luck, Joey" then everything starts to fill in


***


THIS STORY NEEDS NO TITLETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon