AUTHOR'S NOTE

158 5 0
                                    

hi guys, so sa pagkakataong ito chapter ko ito. update ko ito. gusto ko lang kasing magshare. 

ang sakit kasi ng nararamdaman ko ngayon. alam ko hindi ko naman to dapat maramdaman, pero wala na tapos na. nangyari na, nasaktan na ako. Minahal ko kasi yun, pinaghirapan ko kasi yun pero di parin pala yun sapat, lahat ng effort na binigay ko sa kanya. di naman ako naggive-up pero di parin talaga niya napansin un. lahat ng pinaghirapan ko lahat lahat. Nasayang lang, kasi di pala niya ako mahal, din. OUCH!.

Pero sabi nga nila 'Love is sweeter the second way'. so sa pagkakataong ito magmamahal nanaman ako. UNLIMITED naman kasing magmahal. pero sa ngayon, di na ako susuko. di ko na siya hahayang mapasakamay ng iba. di ko na hahayaang mawala nanaman siya sa paningin ko, kasi ngayon natuto na ako. ngayon alam ko na kung saan ako mas lulugar. ngayon alam ko na ang mga dapat kong gawin. Mahirap mang magmove-on pero kakayanin ko kasi hindi ka naman at hinding hindi ka talaga makakapunta sa kabilang pahina ng iyong buhay kung paulit-ulit mong binabalikan ang nakaraan. kung di mo parin tanggap ung nangyari.

Kasi sa panahon ngayon, walang time machine. walang remote control na pwedeng iistop, irewind at ifast forward ang lahat at mas lalong walang other dimension. kung sana meron sana nandun na ako, sana nagamit ko na sana hindi ko nararamdaman ung nararamdaman ko ngayon. sana mundong puro imagination nalang lahat. ung napapaikot ikot mo lang sa isip mo ang lahat. Na sana magising na ako sa nightmare na meron ako ngayon. pero hindi eh. Di ko na maibabalik yung DATI. Nasaktan na ako. Napagsisihan ko na. But the thing is, ang hirap. ang hirap tanggapin nun.


REALITY. sana wala ka nalang! naiinis ako sayo! kung sa lahat ng hate ko ngayon ikaw yun. bat ka pa nagexist! tsk! Bakit kasi ang FAIR ng buhay. bakit kaniyo FAIR? kasi UNFAIR siya sa lahat. super. BIAS minsan. >_<


pasensya na sa akin ha. ok lang naman kahit walang magbasa nito, mas mabuti nga atang wala nalang kasi malalaman niyo lang ang kaechosan ni author. Pero mahirap na din kasing erasin itong natype ko na, sayang naman. ishare ko nalang baka mas gumaan pa loob ko.


Triny kong umiyak pero ayaw talaga.! Gustong gusto ko talaga kasi kanga nila 'Crying is the best way to express the pain'  pero lecheng luha! ayaw lumabas! siguro din kasi di ako ganung kaexpressive na tao. magulo po kasi ang buhay ko. I do love reading tragic stories, where in the end the protagonist dies and everyone mourns for her loss. pero ayaw ko din namang maging ganun ang buhay ko. ayaw ko na tragic ang maging buhay ko. Happy Ending Exist To The One's Who truly Deserves it. and I think Everyone deserves to have a happy ending. Forever exist when you believe, like miracles.


Sana sa pagkakataong ito, magkaroon na ako ng forever sa mamahalin ko. sana sa pagkakataong ito may milagrong mangyari sa buhay ko. 'God will make a way' and He will lead me to the right path. Alam kong challenge lang ang lahat ng to. NASAKTAN KA PERO DAHIL DUN MAS NATUTO KA, KAYA BUMANGON KA. MANIWALA KA NA SA PANGALAWANG PAGKAKATAON MAS SASAYA KA! worth-it to lahat sa hinaharap. tapos maaalala mo nalang, bat kasi ako naging tanga noon. tapos tatawanan mo nalang at magpapasalamat, kasi kung hindi ka naging tanga noon hindi mo kapiling ngayon ung naging lesson mo sa katangahang yun.


Hindi ako magpapakamatay promise. itutuloy ko ang buhay ko kasi isa din to sa mahal ko. kahit man sabi ko SUPER FAIR NIYA, di WOW nalang. ahahahaXD


thanks! ^_^


currently guys ang stress reliever or more on depressed reliever ko ay ang panonood ng anime, so kung may alam alam kayong tragic ending anime stories comment kayo guys. thank you! ^_^ lovelots!! :*


THIS STORY NEEDS NO TITLETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon