Nightmare(persian translation)(niam)

death

"اون فقط میخواد باهات حرف بزنه، نگران نباش، من هیچ جا نمیرم."

نایل به صورت ضربه خورده ی لیام با چشم های گشاد خیره شده بود و میخواست با دستش لمس کنه ولی تو ثانیه ی آخر دستش رو آورد پایین.

لیام بهش لبخند زد و براش مهم نبود که چقدر آسیب دیده اما اون یه قدم هم جلوتر برنداشت و گذاشت نایل همه ی حرکات رو انجام بده. نمیخواست با این کار فشاری روی نایل داشته باشه.

نایل هیچی نگفت و اون سه تا پسر اونجا وایساده بودن تو سکوتی که انگار برای همیشه ادامه داشت.

بالاخره زین صحبت کرد.

"خب، تو میخوای چیزی بگی لیام؟"

"آره" لیام گفت و یه نفس عمیق دیگه کشید.

"نایل، من میدونم که بهت صدمه زدم. تو بهم اعتماد کردی و من بهت دروغ گفتم، من و دنیل با هم به هم نزده بودیم. من فقط میترسیدم چون ما همدیگه رو بوسیده بودیم و من نمیخواستم از دستت بدم، نه حداقل موقعی که بالاخره یه شانسی پیدا کرده بودیم که با هم باشیم."

اون چند لحظه صحبت نکرد و سعی کرد صورت خالی از احساسات نایل رو بخونه.

"ما دیشب با هم بهم زدیم. همون طور که دیدی. اون آخرین بوسمون بود." لیام توضیح داد.

"من و اون خیلی وقته از هم فاصله گرفتیم و با هم توافق کردیم که بهترین راه اینه که این رابطه تموم بشه. من نمیخواستم تو اینا رو بفهمی یا ببینی. من نمیخواستم بهت صدمه بزنم. اما با دروغ گفتن بهت همین کار رو انجام دادم."

اشک از چشم های گرفته ی نایل سرازیر شدن و لیام از خودش متنفر شد که دلیل این اشک ها خودشه.

"من خیلی متاسفم نایل"

اون زمزمه کرد و صداش ناگهانی کلفت شد و گرفت.

"خیلی خیلی متاسفم"

نایل سرشو تقریبا با عصبانیت تکون داد، جوری که انگار نمیخواست حرف های لیام رو بشنوه.

"من متاسفم" لیام تکرار کرد.

"من دوستت دارم"

بعدش نایل شروع کرد به گریه کردن و سعی کرد از دست های زین رها بشه و به سمت پله های راهرو رفت و از اون ها پایین رفت. لیام میخواست دنبالش بره اما زین جلوی لیام رو گرفت.

"ولش کن لیام اون یه خورده به تنهایی نیاز داره."

"اگر که- "

"احتمالا بره زیر زمین" زین گفت.

"اون خوبه فقط به یه خورده زمان نیاز داره، یه خورده زمان برای فکر کردن، اینا براش آسون نیست."

"من حرفای درستی زدم؟"

لیام با یه صدای آروم پرسید که توش نامطمئن بودن موج میزد و باعث میشد قلب زین درد بگیره.